Για την μεγάλη αγάπη που έχει προς την ομάδα του Διγενή τον οποίο χαρακτήρισε οικογένεια του, καθώς και την ζεστασιά που πήρε από τους ανθρώπους εκεί, μίλησε μεταξύ άλλων ο παλαίμαχος Κύπριος ποδοσφαιριστής του Διγενή και του ΑΠΟΕΛ Χρήστος Σαββίδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο news12 και τον Παναγιώτη Κεπέρη. Ακόμα, ο ίδιος αναφέρθηκε στα δύσκολα εφηβικά του χρόνια που τον οδήγησαν να φύγει από το νησί της Αφροδίτης.
Για τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα:
«Ξεκίνησα τα πρώτα ποδοσφαιρικά μου βήματα στην Κύπρο, όπου σε ηλικία 15 ετών βγήκα πρώτος σκόρερ στην Β΄ Εθνική με την ομάδα του χωριού μου με 39 γκολ και εν συνεχεία πήγα στον ΑΠΟΕΛ, ενώ παράλληλα ήμουν και στην Εθνική Νέων».
Η μετεγγραφή του στο ΑΠΟΕΛ και η δύσκολη περίοδος…
«Στα χρόνια μου στο ΑΠΟΕΛ το οποίο πήρα μετεγγραφή σε ηλικία 17 ετών είχα ως προπονητή μου τον Άγγλο Τόμι Κάσιντι. Εκείνη την περίοδο θυμάμαι έγινε μια άσχημη ιστορία. Μπαίναμε στα κατεχόμενα με ένα φίλο μου παράνομα και μας έπιασαν οι Τούρκοι, μας έβαλαν για κάποιο χρονικό διάστημα στη φυλακή, γενικά ήταν πολύ δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Για να ξεπεράσω όλη αυτή την κατάσταση έπρεπε να φύγω από την Κύπρο και τελικά ήρθα στη Ρόδο».
Ο ερχομός του στο νησί της Ρόδου:
«Αρχικά όταν πρωτοήρθα στη Ρόδο έπαιξα στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα με κάποιους άλλου Κύπριους, εκεί με είδε η ομάδα της Ρόδου και πήρα μετεγγραφή εκεί. Δυστυχώς κάθισα μόνο τρεις μήνες διότι δεν έπαιζαν οι καλύτεροι, είδα κάποια πράγματα που δεν μ΄άρεσαν, κάποιες αδικίες θα έλεγα και αποχώρησα».
Η μετεγγραφή του στον Διγενή:
«Φεύγοντας από τη Ρόδο πήγα στο Διγενή στην Α΄ Κατηγορία. Εκεί βρήκα μια δεύτερη οικογένεια, αγάπη, ενδιαφέρον προς εμένα ένοιωσα όλο το χωριό σαν το σπίτι μου και εγώ με τη σειρά μου τους το ανταπέδωσα και με την αγάπη μου και σαν ποδοσφαιριστής. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν έφυγα, παρά της προτάσεις που είχα από την Αθήνα και συγκεκριμένα από τον Αθηναϊκό και τον Απόλλωνα Αθηνών. Η αγάπη μου για όλους τους ανθρώπους εκεί ήταν αρκετή για να με κρατήσει».
Για την αγάπη που ένοιωσε στο Διγενή τόνισε:
«Κάποιοι από τους ανθρώπους που γνώρισα στα Κοσκινού και δεν μπορώ να τους ξεχάσω μέχρι σήμερα είναι κάποια άτομα που δεν υπάρχουν στη ζωή, όπως ο Χρήστος Μαχραμάς η γυναικά του Μαρία, ο Φώτης Χειμωνίδης, ο Νίκος Ηλιάδης και ο Στέργος Κοκκινιδης, από την πρώτη στιγμή αυτοί οι άνθρωποι μου άνοιξαν τα σπίτια τους και την αγκαλιά τους. Τους αγαπάω και δεν τους ξεχνάω ποτέ μου!»
Για το σκέφτεται να ασχοληθεί από κάποιο πόστο σε ομάδα του νησιού μας από τη νέα χρονιά:
«Εγώ στην Κύπρο δούλευα σαν γυμναστής, τώρα αν προκύψει κάποια πρόταση από ομάδα εδώ, δε θα πω όχι».
Να συγκρίνει το ποδόσφαιρού του τότε, με του τώρα:
«Εκείνες οι εποχές ήταν άλλες καταστάσεις, αγαπούσαν αυτό που έκαναν, τώρα θεωρώ πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Να θυμηθώ και τους παίκτες που είχε τότε ο Διγενής όπως ο Τρούλης, Μοσκιού, Ψύλλου, Κρητικός, Πατρός, Ζαχαρίας, δεν βγάζει τέτοιους παίκτες τώρα το τοπικό. Δεν νομίζω πως το οικονομικό κομμάτι παίζει τόσο μεγάλο ρόλο σε αυτό. Περισσότερο η δουλειά και ο χρόνος που αφιερώνουν οι παίκτες στην προπόνηση, γήπεδα υπάρχουν, εγκαταστάσεις. Σίγουρα και πολλοί γονείς επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά τους φουσκώνοντάς τους τα μυαλά».
Τι θα συμβούλευε τα νεότερα παιδιά:
«Να είναι προσγειωμένοι και να μην παίρνουν τα μυαλά τους αέρα και αν αγαπάνε πραγματικά το ποδόσφαιρο εκτός από τις ώρες που αφιερώνουν στην προπόνηση της ομάδα να δουλεύουν και μόνοι τους διότι πιστεύω εκεί φαίνεται η διαφορά, να γυμνάζονται πολύ».
Αναφερόμενος στην επιστροφή του Διγενή στην Α΄ Κατηγορία τόνισε:
«Γνωρίζω ότι η ομάδα πέρασε τα τελευταία χρόνια δύσκολα. Ευτυχώς κάποια νέα παιδιά με όρεξη ανέλαβαν τις τύχες της ομάδας και τα αποτελέσματα τους δικαίωσαν. Ο σύλλογος επέστρεψε εκεί όπου ανήκει, στην Α΄ Κατηγορία. Γνώμη μου είναι πως η ομάδα έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει και εκεί. Έχει ένα πολύ αξιόλογο προπονητή τον Σασα Γιόνοβιτς ο οποίος είναι εξαιρετικό και σαν άνθρωπος, καλούς παίκτες και με κάποιες προσθήκες θα πάει πολύ καλά».
