Στις 14 Νοεμβρίου του 1994, επιβάτες περνούν τη σήραγγα της Μάγχης με το πρώτο τρένο της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας Eurostar σε δύο ώρες και 15 λεπτά, ξεκινώντας από το Λονδίνο με προορισμό το Παρίσι. Αν και η πιο δημοφιλής διαδρομή παραμένει το Παρίσι – Λονδίνο, δεν είναι και η μοναδική. Το Eurostar άρχισε να λειτουργεί λίγους μήνες μετά το άνοιγμα του Eurotunnel.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες του «money review», το τούνελ περίπου 37 χλμ. κάτω από τη Μάγχης, στο στενό του Ντόβερ, είναι όχι μόνο η μακρύτερη υποθαλάσσια σήραγγα στον κόσμο, αλλά και η εδαφική απευθείας σύνδεση της Μεγάλης Βρετανίας με την ηπειρωτική Ευρώπη. Για πολλούς ταξιδιώτες αποτελεί μια εναλλακτική λύση για το αεροπλάνο.
Το δίκτυο των τρένων της Eurostar συνδέει, μεταξύ άλλων, το Λονδίνο με τις Βρυξέλλες, το Παρίσι, τη Eurodisneyland, τη Λιόν, την Αβινιόν, τη Μασσαλία στη Μεσόγειο και το Άμστερνταμ στη Βόρεια Θάλασσα.
Παρά το υψηλό κόστος (περίπου 7,2 δισ. δολάρια μέχρι το 1994, υπέρβαση άνω του 80% σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό), η υποθαλάσσια σήραγγα της Μάγχης έγινε γρήγορα δημοφιλής και κερδοφόρα ως επιχείρηση. Ακολούθησε μια περίοδος ύφεσης και το 2003 καταγράφηκαν οι χειρότερες οικονομικές επιδόσεις. Οι οποίες όμως αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς μετά το 2008.
Σήμερα, λόγω της πανδημίας και των ταξιδιωτικών περιορισμών έχει μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των επιβατών που περνούν τη Μάγχη μέσω Eurotunnel. Ωστόσο η μεταφορά εμπορευμάτων συνεχίζεται τους τελευταίους μήνες κανονικά. Περίπου το ένα τέταρτο των Βρετανικών εισαγωγών εισέρχονται στη χώρα από τη σήραγγα.
