Επειδή αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη σε πολλές χώρες του κόσμου είναι η πιο σκληρή και απάνθρωπη υγειονομική και πολιτική τυραννία όλων των εποχών.
Επειδή κορυφαίοι και έντιμοι ειδικοί έχουν αποδείξει ότι το ιατρικό σκέλος του φαινομένου «κόβιντ-19» είναι μια συλλογή από ψέματα, αντιφάσεις, αλχημείες και μεγάλες δόσεις ψευδοεπιστήμης.
Επειδή είναι ολοφάνερο ότι όλα αυτά τα παράλογα υγειονομικά μέτρα δεν έχουν στόχο την σωτηρία μας αλλά την καταστροφή μας.
Επειδή οποιαδήποτε επιβολή μόνιμων, καταναγκαστικών ιατρικών πράξεων είναι καθαρός υγειονομικός φασισμός και ανοίγει την πύλη της κολάσεως για την ανθρωπότητα.
Επειδή με την διαρκή και καταχρηστική αναφορά στο επιχείρημα περί «προστασίας της δημόσιας υγείας» καταστρέφονται η ατομική υγεία, η ζωή και η ελευθερία των πολιτών.
Επειδή ο σκληρός πυρήνας του Συντάγματος της Ελλάδας και οι κορυφαίοι νόμοι για την ιατρική δεοντολογία (3418/2005 και 2619/1998) παραβιάζονται συστηματικά και κατάφωρα του τελευταίους 18 μήνες από την ίδια την εκτελεστική εξουσία.
Επειδή ο ρατσιστικός διαχωρισμός των κοινωνιών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους είναι τερατώδες έγκλημα και δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού διχασμού που εξυπηρετούν απόλυτα κάθε τυραννικό καθεστώς.
Επειδή όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο αυτή την εποχή θυμίζουν τα χρόνια της ναζιστικής παραφροσύνης που ξέρουμε καλά που οδήγησε και τι προκάλεσε.
Επειδή κάθε καταναγκαστική ιατρική πράξη και κυρίως η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών είναι πράξη απαράδεκτη, ανήθικη, προσβλητική, αντιεπιστημονική και αντισυνταγματική.
Επειδή το δικαίωμα της σωματικής αυτοδιάθεσης είναι ιερό και απαραβίαστο και οτιδήποτε λιγότερο ή διαφορετικό είναι αδιανόητο και απάνθρωπο.
Επειδή στη χώρα μας όσοι δεν εμβολιάζονται απειλούνται με απόλυση, φτώχεια και πείνα και άρα το κυβερνητικό επιχείρημα ότι όλα γίνονται για την σωτηρία μας ακυρώνεται από μόνο του.
Επειδή κάθε μέρα που περνάει η κυβερνητική διαχείριση της «υγειονομικής κρίσης» οδηγεί με ολοένα και πιο ραγδαίο ρυθμό στην κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων μας και στην καταστροφή της ατομικής, της κοινωνικής, της οικονομικής, της νομικής και της πολιτικής μας υπόστασης.
Επειδή οι αντιεπιστημονικές απόψεις των κυβερνητικών ειδικών προκαλούν οργή με τις συνεχόμενες αντιφάσεις, τα αόριστα και ψευδή στοιχεία, την λεκτική τρομοκρατία και τις προχειρολογίες τους.
Επειδή τα επίσημα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες δείχνουν ήδη αναρίθμητους θανάτους και σοβαρές βλάβες από τα πειραματικά εμβόλια.
Και επειδή, τελικά, όλα καταλήγουν στον έλεγχο του σώματος και της ψυχής μας καθώς αυτός ήταν και παραμένει ο βασικός στόχος της σκηνοθετημένης «υγειονομικής κρίσης» με το όνομα «κόβιντ-19».
Για όλους τους παραπάνω λόγους κάθε λογικός και έντιμος πολίτης, εμβολιασμένος και μη, οτιδήποτε και αν πιστεύει για το αφήγημα «κόβιντ-19», οφείλει να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα και να πάρει τις αποφάσεις του:
1. Είναι δυνατόν όλη αυτή η καταστροφή (σωματική, ψυχική, οικονομική, κοινωνική, νομική) να γίνεται για το καλό μας;
2. Μπορεί να υπάρξει υγεία χωρίς ελευθερία, εργασία και δημοκρατία;
3. Θα τους αφήσουμε να επιβάλλουν μια μόνιμη κατάσταση υγειονομικής τυραννίας, υποδούλωσης και τρομοκρατίας;
4. Σε τι κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά μας αν με το πρόσχημα υγειονομικών και άλλων απειλών καταργηθούν όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα;
5.Και τελικά, σε ποιον ανήκει το σώμα και η ψυχή μας: σε μας ή στις κάθε λογής πολιτικές και επιστημονικές εξουσίες;
(Καλή δύναμη σε όλους. Η γνώση είναι δύναμη. Η αλληλεγγύη ύψιστο καθήκον)
Δείτε ΕΔΩ όλα τα άρθρα του συγγραφέα Γιώργου Ταρασλιά
Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα – οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών: Αλμπέρ Καμύ, Νίκο Καρούζο, Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Σιοράν, Κωστή Παπαγιώργη, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έρμαν Έσσε, Χένρυ Μίλερ, Καζαντζάκη, Χουάν Κάρλος Ονέτι, Ερνέστο Σάμπατο, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κλεάνθη Γρίβα. Άρχισε να γράφει από τα δεκαπέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και την ατομική συλλογή διηγημάτων «Βραδινές Υποσχέσεις και άλλες ιστορίες» – Εκδόσεις Βερέττα, 2019. Χαρακτηρίζει το πρόσφατο δημοσιευμένο έργο του «Μανιφέστο αγωνίας» ως «έργο εκτάκτου ανάγκης».
