Μια απάντηση στις ασχήμιες που συμβαίνουν στα Ελληνικά γήπεδα ήταν η αποστολή του Ιάλυσου στην Κόρινθο για το παιχνίδι με τον ΑΟ Ζευγολατιού αλλά και η ίδια η αναμέτρηση! Χωρίς καμία δόση υπερβολής, το όλο κλίμα από την στιγμή της αναχώρησης από το νησί της Ρόδου μέχρι και την επιστροφή, ήταν με όλη την σημασία της λέξης ένας μεγάλος ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Πέρα από την άψογη φιλοξενία την οποία έχουμε μνημονεύσει και σε άλλα άρθρα του news12, στο γήπεδο όχι απλά δεν έγινε το παραμικρό, αλλά δεν ακούστηκε ούτε καν η πιο λαϊκή Ελληνική λέξη που αρχίζει από μ… καθόλη την διάρκεια της αναμέτρησης. Δεν είναι υπερβολικό αυτό που αναφέρουμε. Είναι η πραγματικότητα κυρίες και κύριοι και το καταθέτουμε έχοντας άποψη δεδομένου ότι ήμασταν εκεί. Ήταν κάτι που προσωπικά δεν το έχω ξαναζήσει. Παρά το ότι και για τον ΑΟ Ζευγολατιού ήταν ένα κρίσιμο παιχνίδι, παρά το ότι είχε στο γήπεδο σχεδόν 800 άτομα, δεν ακούστηκε από το στόμα κανενός καμία βωμολοχία. Ούτε προς τους παίκτες του Ιάλυσου, ούτε και προς τον διαιτητή. Απίστευτο αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Δεν χρειάστηκαν καν οι έτσι και αλλιώς λιγοστοί αστυνομικοί που ήταν στο γήπεδο. Τη στιγμή μάλιστα που εμείς θέλαμε διμοιρίες των ΜΑΤ για να παίξουμε μπάλα στο τοπικό πρωτάθλημα της Ρόδου, η κατάσταση στο γήπεδο Ζευγολατιού ασφαλώς και πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Πραγματικά δεν έχω λόγια για να εκφράσω το όλο κλίμα. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και πολλά μπράβο και στους ανθρώπους της διοίκησης του ΑΟΖ που φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται πολύ διαφορετικά το ποδόσφαιρο. Η ίδια ατμόσφαιρα επικρατούσε και εντός αγωνιστικού χώρου. Καμία έντονη διαμαρτυρία προς τον διαιτητή, καμία ένταση. Τίποτα. Όλα άψογα. Και όταν τελείωσε ο αγώνας, οι γηπεδούχοι έδωσαν τα συγχαρητήρια τους στον Ιάλυσο για την μεγάλη νίκη που έκανε. Το συγκεκριμένο παιχνίδι και την όλη αποστολή, προσωπικά δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Από τις τόσες που έχω κάνει στα χρόνια που δημοσιογραφώ τολμώ να πω ανεπιφύλακτα ότι ήταν η πιο τέλεια και συνάμα η πιο διδακτική. Και πάνω που είχα αρχίσει να απογοητεύομαι τελικά κατάλαβα ότι υπάρχει και κόσμος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο που το βλέπει σαν γιορτή. Χίλια μπράβο πραγματικά…
Δημήτρης Δραγάτης
