Ανοιχτή επιστολή για την κατάργηση των πιστοποιητικών

Αξιότιμε κε Πρωθυπουργέ, αξιότιμε κε Υπουργέ Υγείας,

Λαμβάνω την πρωτοβουλία να σας αποστείλω την παρούσα επιστολή, για να δηλώσω πόσο χαρούμενη  με κάνατε με την απόφασή σας να καταργήσετε την επίδειξη των πιστοποιητικών.

Γιατί εδώ που τα λέμε σε τί βοήθησαν τα πιστοποιητικά; Τελικά, όπως αποδείχθηκε , σε τίποτε. Το είπε και η κυρία Λινού. Το είπε και ο  Κος Τζανάκης. Οι δικοί σας άνθρωποι…. Και αφού τείχος ανοσίας δεν μπορεί να χτιστεί, όπως  παραδέχτηκε ο εκ  Κρήτης ορμώμενος καθηγητής πνευμονολογίας, δεν είχατε παρά να προβείτε στις απαραίτητες ενέργειες. Άλλωστε, τώρα που αποκαλύφθηκε πώς πολλοί συνάνθρωποί μας έφυγαν με κοβιντ κι όχι από κόβιντ δεν νομίζω ότι είχατε και πολλά περιθώρια…

Τώρα, όμως, που βλέπω από την πλευρά σας μια διάθεση εξομολογητική δεν μπορώ παρά να σας εξομολογηθώ και κάτι για εμένα : όλον αυτόν τον καιρό ουδέποτε επέδειξα πιστοποιητικό. Ναι, την αλήθεια μου την λέω!

Ούτε επιχείρησα να πάω ποτέ σε εστιατόριο, ούτε σινεμά, ούτε καν στο λιανεμπόριο. Κι όταν χρειάστηκα κάτι από το λιανεμπόριο κάθισα έξω από την πόρτα, για να μην μπω στη διαδικασία να επιδείξω πιστοποιητικό και να με σκανάρουν σαν τα πατατάκια στο σούπερ μάρκετ.

Γιατί εγώ δεν είμαι προϊόν, αξιότιμοι κύριοι! Είμαι έμψυχο ον και ως τέτοιο οφείλω να συμπεριφέρομαι. Διαθέτω λογική και αξιοπρέπεια και με αυτά τα δύο πορεύομαι όλα αυτά τα χρόνια. Και ποτέ δεν έχασα! Επειδή, λοιπόν, δεν ζω ούτε στη ναζιστική Γερμανία ούτε στη Σοβιετική ένωση του Στάλιν δε βλέπω κανένα λόγο να υιοθετώ παρόμοιες μεθόδους.

Και σαν κι εμένα υπάρχουν πολλοί. Και το γνωρίζετε! Γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε απόγονοι των Μεσολογγιτών, η φήμη των οποίων έφτασε στα πέρατα του κόσμου ,γιατί δεν έκαναν πίσω και ήταν αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να κάνουν την μεγάλη Έξοδο. Να μην ενδώσουν όσο κι αν αγαπούσαν τη ζωή, όσο κι αν η Άνοιξη που άνθιζε τριγύρω τους  τους καλούσε με τα θέλγητρά της να παραδοθούν.

Αυτών απόγονοι είμαστε και οφείλουμε να μην ντροπιάζουμε τους προγόνους μας από την μία και από την άλλη να εφαρμόζουμε ό,τι λέμε ως συνεπείς άνθρωποι. Γιατί δεν είναι σωστό άλλα να  έχουμε γράψει (στη διατριβή μας, λέω εγώ τώρα…) και άλλα να εφαρμόζουμε στην πράξη!

Επειδή λοιπόν κάποιους δεν καταφέρατε να τους κάμψετε, γιατί έχουν τη στοιχειώδη λογική  να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να κρύβονται από έναν ιό και  γιατί  γνωρίζουν από την πρόσφατη Ιστορία ότι οι υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις έχουν καταργηθεί με τον Κώδικα της Νυρεμβέργης , δεν μπήκαν στον κόπο να επιδεικνύουν το πιστοποιητικό της υποτέλειας που σκεφτήκατε για τους πολίτες.

Ακριβώς, γιατί θεωρούν τον εαυτό τους πολίτη και όχι υπήκοο!

Περιμένω εναγωνίως τι καινούργιο θα σκεφτείτε από τον Σεπτέμβρη. Γνωρίζω ότι θα προσπαθήσετε να επιβληθείτε στην κοινωνία με όλο και πιο σκληρά μέτρα.  Όμως, ξέρω βαθιά μέσα μου ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα ανατραπούν. Γιατί όταν εσείς κάνετε σχέδια , ο Θεός γελά!

Αγγελική Παπαζάνη

Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία  χρόνια αρθρογραφεί  για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο  βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.