Εμφανίζονται στις ανοιχτόχρωμες, κυρίως, επιδερμίδες και αποκαλύπτουν την ολοκληρωτική φθορά της μελανίνης εξαιτίας της μακρόχρονης και υπερβολικής έκθεσης στην UV ακτινοβολία. Να τις σβήσουμε αδύνατον. Μπορούμε μόνο να προλάβουμε τη μεγαλύτερη εξάπλωσή τους.
Αφορμή για το σημερινό post στάθηκε το σχόλιο της αισθητικού, την ώρα της εφαρμογής ενός νέου ενυδατικού και τονωτικού booster στην περιοχή του ντεκολτέ, για τη μελανίνη που έχω … καταστρέψει. Την ευκαιρία για την “παρατήρηση” την έδωσαν οι λευκές κηλίδες που έχω στην επιδερμίδα του σώματος, από την ηλικία, περίπου, των 20 οι οποίες, με το πέρασμα του χρόνου, έχουν αυξηθεί κατά πολύ.
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη διάγνωση του δερματολόγου – κάτι σαν…. λευκές ελιές (σπίλοι). Είχε πει στη μητέρα μου να μην ανησυχεί, χωρίς όμως να εξηγήσει την αιτία δημιουργίας τους και πολύ περισσότερο χωρίς περισσότερες οδηγίες. Από τότε οι δήθεν, λευκοί “σπίλοι”, έχουν πολλαπλασιαστεί, ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία των 40, αποτυπώνοντας έντονα τη φθορά της ανοιχτόχρωμης επιδερμίδας μου από την ηλιακή ακτινοβολία.
Τι είναι οι λευκές κηλίδες
Η ιδιοπαθής σταγονοειδής υπομελάνωση ( idiopathic guttate hypomelanosis), όπως είναι η επιστημονική ονομασία του φαινομένου, είναι μια ακόμη δερματική διαταραχή που εκδηλώνεται με μικρές, λευκές κηλίδες διαμέτρου 5-10mm – είναι αλήθεια πως το μικρό τους μέγεθος τις κάνει να μοιάζουν με σπίλους – οι οποίες εμφανίζονται στα χέρια και στα πόδια , ενίοτε και στην κοιλιά κυρίως σε γυναίκες με καυκάσια ( ευρωπαϊκή) καταγωγή και ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα. Δίχως, φυσικά, αυτό να αποκλείει τελείως το ενδεχόμενο να εμφανιστούν και στις σκουρόχρωμες.
Τι φταίει
Η ονομασία ιδιοπαθής, υποδηλώνει πως τα ακριβή αίτια του φαινομένου παραμένουν άγνωστα. Παρόλα αυτά και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο ήλιος και η υπερβολική και, ταυτόχρονα, μακροχρόνια έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, είναι ο βασικός ένοχος.
Οι σκουρόχρωμες κηλίδες , όπως όλοι ξέρουμε, εμφανίζονται όταν η υπερέκθεση στον ήλιο και την UVακτινοβολία ενεργοποιεί τα μελανινοκύτταρα με αποτέλεσμα την υπερβολική και ανομοιόμορφη κατανομή μελανίνης στην επιδερμίδα και το χόριο.
Αντίθετα, στην περίπτωση των λευκών κηλίδων, η παραγωγή μελανίνης διακόπτεται, με αποτέλεσμα την απώλεια χρωστικής στα σημεία όπου εντοπίζεται η παραπάνω δερματική διαταραχή. Στην πραγματικότητα, είναι ένα αισθητικής φύσεως πρόβλημα, χωρίς τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας όπως είναι το μελάνωμα.
Πως αντιμετωπίζονται
Δυστυχώς δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Γιατί, όπως μπορούμε να καταλάβουμε, είναι αδύνατον να επαναφέρουμε τη μελανίνη. Αλλά ούτε η απολέπιση και πολύ περισσότερο η εφαρμογή προϊόντων με λευκαντική δράση, μπορούν να βοηθήσουν. Το μόνο που απομένει να κάνουμε, είναι να φροντίζουμε για την καθημερινή υψηλή αντηλιακή προστασία της επιδερμίδας – ακόμη και τις μέρες με συννεφιά- για να αποτρέψουμε, τουλάχιστον, την εξάπλωσή τους.
Όπως επίσης, δεν βοηθάει και το βαθύ μαύρισμα στη διάρκεια του καλοκαιριού, για έναν πολύ απλό λόγο. Οι λευκές κηλίδες γίνονται ακόμη πιο έντονα ορατές αφού η έλλειψη μελανίνης είναι η αιτία που δεν μαυρίζουμε ποτέ στα επίμαχα σημεία. Τη λύση στο πρόβλημα την δίνουν εύκολα, γρήγορα, ανώδυνα και οικονομικά, τα προϊόντα αυτομαυρίσματος. Εφαρμόζοντας το self tan στα σημεία όπου υπάρχουν λευκές κηλίδες, καμουφλάρουμε σε λίγα, μόλις, λεπτά, τη χρωματική διαφορά στην επιδερμίδα.
Προσοχή….
Δεν πρέπει να συγχέουμε τις λευκές κηλίδες με τη λεύκη ( vitiligo). Οι πρώτες είναι μια δερματική διαταραχή. Αντίθετα, η λεύκη είναι μια αυτοάνοση ασθένεια η οποία προκαλεί αποχρωματισμό τμημάτων του δέρματος και οφείλεται στη δυσλειτουργία ή στο θάνατο της μελανίνης και των μελανινοκυττάρων. Πρόκειται για μια χρόνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από άσπρες …σαν γάλα, «πλάκες» ( μπαλώματα ) μεγέθους 5 mm – 5 cm, που εξελίσσεται είτε με αύξηση μεγέθους των κηλίδων είτε με εμφάνιση νέων. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι αχρωματικές αυτές κηλίδες μπορεί να εμφανιστούν σε ολόκληρο το σώμα.