Το πιο διαχρονικό πρόβλημα του νησιού…

Η έλλειψη γηπέδων και κυρίως προπονητηρίων στο νησί της Ρόδου, είναι το πιο διαχρονικό ίσως πρόβλημα στον αθλητισμό της περιοχής. Τόσο η Ρόδος, όσο και ο Διαγόρας, έπαιξαν στην Α’ Εθνική, υποβιβάστηκαν, επέστρεψαν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τώρα ξανά πήραν τον δρόμο για το τοπικό, όμως εξακολουθούν να προπονούνται στους ίδιους ακριβώς χώρους. Πέρασαν τόσα χρόνια και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ποτέ κανένας σε αυτόν εδώ τον τόπο, είτε λέγεται πολιτικός, είτε αθλητικός παράγοντας, δεν είδε με την δέουσα σοβαρότητα αυτό το θέμα. Το τραγικό είναι ότι και οι δυο μας ομάδες (Διαγόρας και Ρόδος), προσπάθησαν –τώρα πρόσφατα- να έχουν υψηλούς στόχους στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο χωρίς να έχουν όμως οργανωμένο γήπεδο να κάνουν προπόνηση. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα υπάρχει και φέτος, σε μικρότερη ίσως κλίμακα γιατί και οι δυο ομάδες παίζουν πλέον στον τοπικό. Είναι δεδομένο ότι για να συντηρηθεί ο χλοοτάπητας του Δημοτικού Σταδίου της Ρόδου δεν πρέπει να πατιέται καθημερινά και μάλιστα από δυο ομάδες. Δεν μπορεί να γίνει συντήρηση έτσι και σε αυτό δεν φταίει κανένας υπάλληλος του σταδίου. Σίγουρα όμως φταίει το ότι στην Ελλάδα ποτέ κανένας …φωστήρας του αθλητισμού δεν διασφάλισε το ότι για να υπάρχει γήπεδο με φυσικό χορτάρι σε καλή κατάσταση πρέπει να έχει δίπλα, τουλάχιστον ένα βοηθητικό. Αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία που δεν υπάρχει η δυνατότητα να την σχολιάσουμε τώρα. Όπως και να έχει, οι δυο «μεγάλες» ομάδες του νησιού και της Δωδεκανήσου, θα πρέπει να μάθουν να ζουν και φέτος με αυτό το πρόβλημα. Ειδικά τώρα που αποφασίστηκε ότι θα μπορούν να μπαίνουν στο κεντρικό γήπεδο μόνο μια φορά την εβδομάδα έκαστη…

Δημήτρης Δραγάτης