Πως τα καταφέραμε έτσι; Γιατί, μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας. Ένα νησί με ιστορία 2500 χρόνων, που συνδυάζει μαγικές παραλίες, γραφικά χωριά, αρχαιολογικούς χώρους, την παλιά πόλη της Ρόδου που έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τη Λίνδο, την Αρχαία Κάμειρο και αμέτρητους ακόμη λόγους για να το επισκεφθεί κανείς, το αφήσαμε να αναπτυχθεί άναρχα, χωρίς αισθητική και το σημαντικότερο χωρίς σχεδιασμό και πλάνο βιώσιμης ανάπτυξης. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, συνεχίζονται ασταμάτητα οι επενδύσεις σε νέα ξενοδοχεία και άπειρες νέες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό κλάδο.
Του Ηρακλή Χοροζίδη (Authorized Trainer Counselor & Life Coach Σύμβουλος Επιχειρήσεων)
Δεν επαρκεί πλέον το ντόπιο υπαλληλικό προσωπικό για να καλύψει τις ανάγκες του κλάδου (όταν λέω ντόπιο δεν εννοώ Ροδίτες αλλά από όλη την Ελλάδα). Φέρνουμε πλέον εργαζόμενους από Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία και όποια άλλη χώρα έχει διαθέσιμα εργατικά χέρια και που φυσικά δεν έχουν καμία εμπειρία στον τουρισμό, βαφτίζοντάς τους μάγειρες, ζαχαροπλάστες, ρεσεψιονίστ ή καμαριέρες. Πανηγυρίζουμε κάθε χρόνο στο άκουσμα της ανέγερσης νέων τεράστιων ξενοδοχειακών μονάδων. Θεωρούμε ότι αυτό θα βοηθήσει στην ανάκαμψη της τοπικής οικονομίας.
Για πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια, άκουσα συστάσεις από την ΔΕΥΑΡ για λελογισμένη κατανάλωση νερού. Συχνές οι διακοπές νερού και ηλεκτροδότησης. Υπάρχει άραγε κάποιος αρμόδιος να μας πει πόσες κλίνες, πισίνες, γήπεδα γκολφ, αντέχει το νησί; Ένα γήπεδο γκολφ 18 οπών, για να ποτιστεί χρειάζεται περισσότερο νερό από ότι οι ανάγκες ενός μεσαίου χωριού. Μέχρι που αρκούν οι φυσικοί μας πόροι; Υπάρχει κάποια κατεύθυνση; Από τη μία μεριά έχουμε τα gazebo μέσα στο νερό για να ανοίγουν τις moet and chandon οι υψηλού εισοδήματος τουρίστες, την ίδια στιγμή που ένας άλλος τουρίστας, ουρλιάζει από τον φόβο του γιατί στο δωμάτιο του μη ανακαινισμένου από την δεκαετία του ’80 καταλύματος που διαμένει, κυκλοφορούν κατσαρίδες και ποντίκια.
Εάν δεν μπει ένα ταβάνι σε όλο αυτό, κάνοντας σιγά σιγά μια στροφή στον ποιοτικό και όχι τόσο μαζικό τουρισμό, φροντίζοντας παράλληλα να βελτιώσουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες, τότε σε όχι πολλά χρόνια από σήμερα, θα είμαστε γεμάτοι από κουφάρια κτιρίων που κάποτε ήταν ξενοδοχεία γιατί απλά δεν θα είμαστε πλέον ελκυστικός προορισμός.
