Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για την ενασχόληση του με το TAE KWON DO εδώ και 36 χρόνια, έδωσε στην έντυπη έκδοση του news12 ο υπεύθυνος του ΓΑΟ TAE KWON DO Ρόδου Παύλος Καζαντζόγλου. Αναλυτικά τα όσα είπε:
-Παύλο Καζαντζόγλου πόσα χρόνια συμπληρώνεις στο χώρο;
«Είμαι 36 χρόνια στο χώρο από τα οποία τα 32 προπονώ και διδάσκω. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια από το 1979 περίπου που ξεκίνησα ήμουν δίπλα στον δάσκαλο μου, τον Μαϊκ τον Καραβασίλη»
-Απ’ όλη αυτή τη διαδρομή τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις;
«Την ηθική ικανοποίηση θα έλεγα. Ο κόσμος που είναι δίπλα μου είναι ευχαριστημένος και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό συναίσθημα. Μπορώ να πω ότι το tae kwon do μου έχει δώσει τα πάντα στη ζωή μου. Φυσική κατάσταση, τεχνική, μυαλό, προσγείωση και πολλά άλλα. Αναπτύξαμε την τεχνική μας σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου. Έχουμε καταφέρει να είμαστε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Θα έλεγα ότι είναι υψηλό. Έχουμε καταφέρει επιτυχίες και βγάλαμε και πανελλήνιες θέσεις. Βέβαια δεν είναι πολλές γιατί το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι αθλητές μας δεν έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται συχνά σε μεγάλες διοργανώσεις. Δυστυχώς όταν είσαι σε νησί, οι μετακινήσεις είναι πάρα πολύ δύσκολες και κοστίζουν ακριβά. Για κάθε οικογένεια είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει έστω τέσσερα και πέντε ταξίδια το χρόνο. Κάνουμε ότι μπορούμε για να είμαστε σε όσο το δυνατόν περισσότερες διοργανώσεις. Παράλληλα έχουμε καταφέρει να κάνουμε στα Δωδεκάνησα έναν αγώνα κυπέλλου και ένα ανοιχτό πρωτάθλημα όπως αυτό που θα γίνει τώρα, στις 28 και 29 Οκτωβρίου στο κλειστό της Καλλιθέας. Έχουμε καλέσει συλλόγους απ’ όλη την Ελλάδα ώστε να γίνει ένα δυνατό πρωτάθλημα. Θα χρησιμοποιήσουμε και ηλεκτρονικά συστήματα ηλεκτρονικών προδιαγραφών για πρώτη φορά στη Ρόδο. Εύχομαι όλα να πάνε καλά γιατί τα σχέδια μας είναι να κάνουμε μέσα στο 2017 και ένα διεθνές πρωτάθλημα».
-Από ποια ηλικία μπορεί να έρθει κοντά σας ένα παιδί;
«Δεχόμαστε παιδιά από 4 ή 5 ετών. Στην αρχή τα δοκιμάζουμε για να δούμε αν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα παραγγέλματα και στον τρόπο εκγύμνασης. Αν δούμε μετά από μια εβδομάδα ότι μπορούν να ακολουθήσουν χωρίς να παίζουν και να χρονοτριβούν, τα κρατάμε. Από εκεί και πέρα πια αρχίζουμε να φτιάχνουμε την ομάδα μας»
-Υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού για τα μικρά παιδιά;
«Κίνδυνος υπάρχει παντού. Ακόμα και όταν περπατάς στον δρόμο. Αν ακολουθήσεις σωστά όμως αυτά που θα σου υποδείξουν οι προπονητές σου και δεν είσαι εγωιστής, θα αποφύγεις πολλούς τραυματισμούς. Όλα τα μαχητικά αθλήματα έχουν πολλούς τραυματισμούς όχι όμως περισσότερους απ’ ότι γνωστά ομαδικά αθλήματα όπως είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Το ποσοστό δηλαδή είναι πολύ μικρό. Εξάλλου τα παιδιά δεν τα αφήνουμε να αγωνιστούν από πολύ μικρές ηλικίες. Τα πρώτα δυο χρόνια εξασκούνται και κάνουν γυμναστική. Τους μαθαίνουμε πώς να χρησιμοποιούν σωστά τα χέρια και τα πόδια τους και να στέκονται σωστά. Μετά από 3 ή 4 χρόνια αρχίζουμε να τα δουλεύουμε σε ζευγάρια χωρίς επαφή κάνοντας τεχνικές στον αέρα. Χρησιμοποιούν πάντα τον ανάλογο εξοπλισμό. Τον θώρακα, την κάσκα, τα γαντάκια σε χέρια και πόδια και το σπασουάρ. Είναι όλα απαραίτητα».
-Έχεις αναλογιστεί Παύλο πόσα παιδιά έχουν περάσει από τα χέρια σου όλα αυτά τα χρόνια;
«Το πρωτοκόλλο μου λέει γύρω στα 2.200 άτομα. Από τότε που κρατούσα στατιστικά βέβαια. Στην αρχή δεν το έκανα. Όταν ο δάσκαλος μου με έβαλε για πρώτη φορά να κάνω μάθημα βάζοντας μου τη ζώνη, άρχισα να ψάχνομαι για να μπω στο σωστό δρόμο. Το κατάφερα και το 1987 που έκανα το σύλλογο, μπήκα και στην Ομοσπονδία που επίσης δημιουργήθηκε τότε. Είμαι από τα πρώτα μέλη συλλόγου που μπήκαν στην Ομοσπονδία. Από τότε άρχισα να δουλεύω συστηματικά και έτσι όπως πρέπει».
