Γήπεδα καρμανιόλες, θέατρο του παραλόγου…

Ο πρόσφατος τραυματισμός (ευτυχώς όχι σοβαρός) του νεαρού αθλητή της ομάδας μπάσκετ του Διαγόρα στο Βενετόκλειο κλειστό γυμναστήριο της Ρόδου, έχει πιο πολλές προεκτάσεις από ότι αρχικά δείχνει. Δεν είναι μόνο το γιατί δεν υπήρχε δηλωμένος στο φύλλο αγώνα γιατρός και το αν αυτοί που ήταν παρόντες στον αγωνιστικό χώρο έκαναν αυτό που πρέπει (εξαιρούμε τους Σαμαρείτες που είναι εκπαιδευμένοι για αυτές τις περιπτώσεις). Είναι και το αν τα γήπεδα μας διαθέτουν τα απαραίτητα ιατρικά βοηθήματα (και τους κατάλληλους χώρους), για να είναι εφικτή η σωστή αντιμετώπιση τέτοιους είδους περιστατικών όπου πολλές φορές η ανθρώπινη ζωή κρέμεται χωρίς καμία δόση υπερβολής από μια κλωστή. Ο προβληματισμός είναι έντονος και ασφαλώς ξεφεύγει από τα στενά όρια ενός αγωνιστικού χώρου. Έχει να κάνει γενικότερα με την λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών και κατ’ επέκταση και του ίδιου του κράτους. Διότι αν οι νόμοι εφαρμοζόντουσαν όπως έπρεπε και όπως προστάζουν, ίσως να είχαμε κάνει ένα βήμα μπροστά. Δυστυχώς όμως είναι φανερό, πως –με το γράμμα αυτού του …έρημου του νόμου- σχεδόν κανένα γήπεδο της περιοχής μας, δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να διεξαχθεί ένα επίσημο παιχνίδι σε οποιοδήποτε άθλημα. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι εκάστοτε αρμόδιες επιτροπές που κάθε χρόνο γνωμοδοτούν για τις σχετικές άδεις καταλληλότητας. Προφανώς, στις εκθέσεις τους υπάρχουν καταγεγραμμένες όλες οι ελλείψεις που σε αρκετές των περιπτώσεων είναι και εγκληματικές. Δυστυχώς όμως, το Ελληνικό κράτος κάθε χρόνο (τόσα χρόνια τώρα), ανάβει το πράσινο φως για να γίνονται αγώνες. Κάθε φορά, δίνει μια παράταση προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις. Τίποτα σοβαρό δεν γίνεται ποτέ και όμως τα γήπεδα κάθε χρόνο παίρνουν αυτή την άδεια καταλληλότητας. Και όλα αυτά, εις γνώση των αρμόδιων φορέων. Μόνο στη Σάμο βρέθηκε μια γυναίκα, υπεύθυνη μάλλον σε μια αντίστοιχη επιτροπή, η οποία δεν υπέγραψε για τα γήπεδα και τα πρωταθλήματα σταμάτησαν. Γραφική; Θα μπορούσε να το ισχυριστεί κάποιος. Το αντίθετο, θα έλεγα εγώ. Έκανε την δουλειά της, έτσι όπως θα έπρεπε να την κάνει. Δεν συμμετείχε στο θέατρο του παραλόγου το οποίο εξελίσσεται για πολλά χρόνια τώρα. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2014, ακόμα δεν είμαστε ικανοί να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και να φροντίσουμε τουλάχιστον για να διασφαλίσουμε την σωματική ακεραιότητα των αθλούμενων και των απλών θεατών, μέσα στα γήπεδα καρμανιόλες που έχουμε όχι μόνο στην περιοχή μας αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αλλά μην πάτε μακριά. Πρόσφατα, θρηνήσαμε ακόμα ένα θύμα της τυφλής οπαδικής βίας, στις εξέδρες του γηπέδου του Ηροδότου (το συγκεκριμένο γήπεδο έχει άραγε άδεια καταλληλότητας;). Ο Ηρόδοτος τιμωρήθηκε μεν αλλά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, στο συγκεκριμένο γήπεδο, η μπάλα θα κυλήσει και πάλι. Στις συγκεκριμένες εξέδρες, θα κάτσουν κάποιοι άλλοι για να παρακολουθήσουν τον αγώνα. Και του χρόνου, το γήπεδο αυτό θα πάρει και πάλι άδεια καταλληλότητας. Η αρμόδια επιτροπή θα καταγράψει τις ελλείψεις και θα δώσει μια ακόμα παράταση, υποτίθεται μέχρι να διορθωθούν. Συγχαρητήρια σε όλους…

Δημήτρης Δραγάτης