Αξιότιμες κυρίες / Αξιότιμοι κύριοι. Έρχεται πάντα η στιγμή που ένας άνθρωπος, μπροστά στα μεγάλα διλήμματα και στις μεγάλες αποφάσεις, πρέπει να πάρει θέση και να διαλέξει στρατόπεδο. Πρόκειται για στιγμές που η απόφασή του δεν δεσμεύει μόνο τον εαυτό του αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όλοι μας, τις σκοτεινές αυτές μέρες, βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το δίλημμα.
Εσείς, όμως, λόγω του σημαντικότατου λειτουργήματος που επιτελείτε, βρίσκεστε όσο κανένας άλλος στην πιο κρίσιμη θέση. Τα πρωτόκολλα σιωπής που σας έχουν επιβληθεί από την εκτελεστική εξουσία είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί όχι μόνο στο παρασκήνιο του Εθνικού Συστήματος Υγείας αλλά και στο παρασκήνιο της δικής σας συνείδησης – μια συνείδηση που πιστεύουμε ότι δεν έχει παραδώσει τα όπλα, ότι παλεύει να κρατηθεί όρθια, ηρωική και αφοσιωμένη στο ιατρικό καθήκον και ΟΧΙ σε ποικίλες σχέσεις εξάρτησης που είναι κοινό μυστικό ότι έχουν προκαλέσει ρήγματα και άλυτες συγκρούσεις συμφερόντων σε πολλούς ανθρώπους των υπηρεσιών υγείας.
ΤΩΡΑ όμως είναι η ώρα της κρίσης
ΤΩΡΑ είναι η στιγμή να σπάσετε την σιωπή και να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων. ΤΩΡΑ είναι η ώρα να σκεφτείτε σε τι κόσμο θέλετε να ζήσουν τα παιδιά, τα δικά σας και τα δικά μας.
Θα αφήσουμε τις δυνάμεις του Θανάτου με το χρήμα, την προπαγάνδα και την καθεστωτική επιστήμη, να καταστρέψουν τις δυνάμεις της Ζωής, της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας; Θα αφήσουμε να μετατρέψουν σε τρόπο ζωής αυτό το απεχθές πείραμα σωματικής και ψυχικής κακοποίησης με περιορισμούς, διαχωρισμούς, εγκλεισμούς και κάθε λογής καταναγκαστικές πολιτικές δήθεν για την προστασία της δημόσιας υγείας; Αυτή την εικόνα του πλανήτη θα τους αφήσουμε να οικοδομήσουν;
Αυτή την κοινωνία θέλουμε; Ένα απέραντο άσυλο τρόμου, ζόφου και ελέγχου μόνο και μόνο για να κάνουν οι κυρίαρχοι το κέφι τους; Θα τους αφήσουμε να μετατρέψουν την μοναδική μας ύπαρξή σε ένα πανηγύρι φόβου και αγωνίας για να ικανοποιήσουν τις νοσηρές και απάνθρωπες φιλοδοξίες τους; Θα δεχθείτε ποτέ για τους εαυτούς σας και τα παιδιά σας πειραματικά και επικίνδυνα σκευάσματα, συνεχείς καταναγκαστικές ιατρικές πράξεις και μια ζωή απόλυτου και αδιάκοπου ελέγχου;
Έχει καμιά σχέση η ιατρική που εφαρμόζεται στην εποχή του κόβιντ με την πραγματική ιατρική και με τον Όρκο του Ιπποκράτη;
Μπορεί να έχει νόημα μια ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς σωματική αυτοδιάθεση, χωρίς ιδιωτικότητα και χωρίς ελευθερία; Εσείς που είστε οι κατεξοχήν θεραπευτές του ανθρώπινου σώματος, θα επιτρέψετε την μετάλλαξη και την ταπείνωση αυτού του θαυμαστού μηχανισμού που καθιστά δυνατή την φανέρωση του μεγάλου μυστηρίου της ανθρώπινης συνείδησης μέσα στο συνταρακτικό και μεγαλειώδες μυστήριο του σύμπαντος κόσμου;
Ή μήπως πιστεύετε ότι όλη αυτή η παράσταση τρόμου με τον κορονοϊό έγινε έτσι για πλάκα και ότι δεν κρύβει πίσω της σκοπούς πολύ πιο σκοτεινούς και σατανικούς από αυτούς που μπορεί να σκεφτεί ένας άδολος και αφελής άνθρωπος; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι είστε αφελείς αλλά και ούτε θέλουμε να πιστέψουμε ότι είστε δόλιοι. Γιατί, καθώς κάθε πράξη εμπεριέχει τις συνέπειές της, και στις δυο περιπτώσεις οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για όλους μας και κυρίως για τις νέες γενιές που θα συνεχίσουν την προαιώνια ανθρώπινη αλυσίδα μέσα σε αυτό το αδιανόητο μυστήριο της ζωής και του θανάτου.
Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα – οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών: Αλμπέρ Καμύ, Νίκο Καρούζο, Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Σιοράν, Κωστή Παπαγιώργη, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έρμαν Έσσε, Χένρυ Μίλερ, Καζαντζάκη, Χουάν Κάρλος Ονέτι, Ερνέστο Σάμπατο, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κλεάνθη Γρίβα. Άρχισε να γράφει από τα δεκαπέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και την ατομική συλλογή διηγημάτων «Βραδινές Υποσχέσεις και άλλες ιστορίες» – Εκδόσεις Βερέττα, 2019. Χαρακτηρίζει το πρόσφατο δημοσιευμένο έργο του «Μανιφέστο αγωνίας» ως «έργο εκτάκτου ανάγκης».
