Είδα το Κράτος να λιώνει κάτω από την μπότα του την Αξία του ανθρώπου, να προσβάλει, να λοιδορεί , να απειλεί, να διώκει, να θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο την δημόσια και ατομική υγεία, να καταργεί τα απαρασάλευτα και αιώνια κείμενα που γεννήθηκαν από την ανθρώπινη οδύνη και αποτέλεσαν τη δικλείδα ασφαλείας του πολιτεύματος.
Είδα μια «άθλια πλέον και άχρηστη δουλοπρεπή» Αριστερά να υποτάσσεται στα άνομα συμφέροντα. Να θέλει να εξορίσει στα βουνά τους συνανθρώπους της, να τους αποκλείει από τους δημόσιους χώρους, να ζητάει μέτρα πιο σκληρά, να γυρίζει την πλάτη στους εργαζόμενους τη στιγμή που την είχαν περισσότερο ανάγκη, να κυκλοφορεί με τα πιστοποιητικά της ντροπής, να βρίσκεται σε σφιχτό εναγκαλισμό με το Κεφάλαιο, να υιοθετεί το παράλογο, να βγάζει κορώνες κενές νοήματος και …αλήθειας!
Είδα τους γιατρούς να καταπατούν τον όρκο του Ιπποκράτη, να παραβιάζουν τον κώδικα της Νυρεμβέργης, να υποτάσσουν την Τέχνη τους στους τεχνοκράτες, να χλευάζουν τους συνανθρώπους τους, να διώκουν τους συναδέλφους τους, να λένε κατάφωρα ψέματα δακρύζοντας, να γίνονται δήμιοι σωμάτων και ψυχών…
Είδα τους νομικούς να κάνουν το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, να κλείνουν τα μάτια στην ανομία, να επινοούν ακαταδίωχτα και ακαταλόγιστα , να υποκρίνονται τους προστάτες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μαστιγώνοντάς την σε κάθε αίθουσα δικαστηρίων…
Είδα τους επιστήμονες να αποποιούνται με ανακούφιση την ευθύνη τους, να γίνονται υποχείρια της εξουσίας, να βαδίζουν χέρι χεράκι με τον φασισμό σε μια αρμονική συμφωνία που θύμιζε σκοτεινές εποχές.
Είδα τους δημοσιογράφους να απειλούν μια κατακερματισμένη κοινωνία, να ζητούν τον πλήρη εξευτελισμό του ανθρώπου, αλυσοδένοντας την Αλήθεια και σκορπίζοντας την πληροφορία του ψεύδους.
Είδα την Εκπαίδευση να καλύπτει την ανεπάρκειά της πίσω από μία μάσκα., να βγάζει παιδιά από τις αίθουσες, να στέλνει στα σκουπίδια ιερά και διαχρονικά κείμενα, να ζητάει υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, αδιαφορώνταςγια την Ιστορία που η ίδια διδάσκει και η ίδια τελικά…περιφρονεί.
Είδα την Τέχνη να σκύβει υποτακτικά το κεφάλι ελέω επιδοτήσεων και προβολής. Να κλείνει τα θέατρα για τους υγειονομικά μιαρούς, να εξοβελίζεικαλλιτέχνες που είχαν το θάρρος της γνώμης τους και της σκέψης τους , να θέτει το Θέατρο στην υπηρεσία του Τίποτε, να υπερηφανεύεται ότι κυκλοφορεί με τα πιστοποιητικά ύπαρξης στις τσέπες, να γίνεται ρινόκερος και να τα βάζει με τους λίγους που δεν έγιναν…
Είδα την επίσημη Εκκλησία να αποστρέφει το πρόσωπό της από τον Άνθρωπο, να του βάζει ακάνθινο στεφάνι, να τον ποτίζει ξύδι και χολή και να τον περιφέρει μέσα στα αδηφάγα πλήθη που ζητούσαν τη σταύρωσή του!
Είδατη γενιά των 150 ευρώ να περιμένει στην ουρά για το ιερό σκανάρισμα, να μπαίνει «πιστοποιημένη» στους ναούς της διασκέδασης, να υποβιβάζει τον εαυτό της σε πράγμα, να αδιαφορεί για το αν ο φίλος ή συμφοιτητής δεν μπορεί να πάρει πτυχίο, να τρώει σε διαφορετικές ώρες από τους μολυσματικούς στα φοιτητικά εστιατόρια, να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα αυτά που προσβάλλουν την ανθρώπινη ύπαρξη….
Είδα τους εχθρούς της δημοκρατίας να ανοίγουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους γνήσιους υποστηρικτές της!
Είδα τον απλό φιλήσυχο πολίτη να μετατρέπεται σε δήμιο σωμάτων και ψυχών!
Είδα το μεγαλύτερο ιατρικό πείραμα στην ιστορία της ανθρωπότητας να παίρνει σάρκα και οστά!
Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν μόνοι και αβοήθητοι σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, χωρίς το χάδι του ανθρώπου τους , χωρίς το βλέμμα που θα τους συνόδευε στο τελευταίο τους ταξίδι!
Είδα γονείς να παραδίδουν τα παιδιά τους στην επιστημονικοφανή αγυρτεία , είδα παιδικές χαρές να κλείνουν, είδα την αθωότητα εγκλωβισμένη πίσω από μάσκα υψηλής προστασίας …
Είδα στους δρόμους μασκοφόρους, γεννήματα μιας κωμικοτραγικής αποκριάς, που αποστερήθηκαν το πρόσωπο για μια μουτσούνα…
Είδα τον πολίτη να παραδίδει αντί πινακίου… δόσης την ελευθερία του!
Είδα τον φόβο στα μάτια του. Τον τρόμο του θανάτου, φυσικού και κοινωνικού….
Είδα και τρένα! Που ξεκινούσαν για το Πουθενά με την ασφάλεια που μας εγγυάται η κρατική μέριμνα τρία χρόνια τώρα!
Είδα όμως….
Και κάποια λιοντάρια με άσπρες μπλούζες που όργωναν τους δρόμους φωνάζοντας το δίκιο. Είδα τους λίγους αλλά παντοδύναμους να κοιμούνται στο πεζοδρόμιο της οδού Αριστοτέλους και να γεμίζουν το πάρκο Ελευθερίας.
Είδα εκείνους τους λίγους ανυπόταχτους και ανυποχώρητους που σήκωσαν ως άλλοι Άτλαντες στην πλάτη τους την κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν είχε μια καλή κουβέντα κι ένα περισσευούμενο δάκρυ για αυτούς…
Είδα μια χούφτα ανθρώπους με νου καθαρό και με ψυχή ρωμαλέα να τα βάζουν με τον παραλογισμό.
Είδα τον έναν φοιτητή που άνοιγε μόνος του τον δρόμο του για το πτυχίο!
Είδα τους «Τζόκοβιτς» της καθημερινότητάς μας!
Είδα εισαγγελείς που τόλμησαν!
Είδα δημοσιογράφους που δεν σιώπησαν!
Είδα νομικούς που σεβάστηκαν τους θεσμούς και τους νόμους!
Τα είδα όλα αυτά και τα έζησα!
Κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι αποκυήματα της φαντασίας μου!
Ευχαριστούμε εκείνους που με την απάνθρωπη στάση τους μας κατέστησαν τους δυνατότερους ανθρώπους του πλανήτη, μας χαλύβδωσαν απέναντι στο κοινοβούλιο των παρεκκλίσεων και στην χειραγωγημένη από την γκεμπελική προπαγάνδα πλειοψηφία, που είχε τη δύναμη την αριθμών αλλά της έλειπε το δίκαιο ….Δεν υποχωρούμε, δεν ξεχνάμε, συνεχίζουμε ….
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
