Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
Έμπνευση για το σημερινό άρθρο μου έδωσε μια πρόσφατη τοποθέτηση του προπονητή του Κολοσσού Άρη Λυκογιάννη μετά το τέλος του αγώνα της πρεμιέρας της Basket League με τον Πανιώνιο στο κλειστό της Καλλιθέας. Ο συμπαθής κόουτς της ομάδας του νησιού μας, έφερε σε αντιδιαστολή τον κόσμο που είχε ο Κολοσσός στο πλευρό του στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς, με ένα ντέρμπι του τοπικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, εκφράζοντας την απορία, πώς είναι δυνατό ο κόσμος να είναι περισσότερος στην δεύτερη περίπτωση.
Παρά το ότι δεν είμαι μπασκετικός (φθάνω μέχρι το …εργασιακό και άντε και ως το τοπικό κατά καιρούς) και ασφαλώς και θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο «ποδοσφαιρικό», θα προσπαθήσω να τοποθετηθώ όσο πιο αντικειμενικά γίνεται λέγοντας την άποψη μου επί του προβληματισμού του κ. Λυκογιάννη. Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν ο συνάδελφος που είχε καλύψει δημοσιογραφικά το παιχνίδι μου μετέφερε την δήλωση του κ. Λυκογιάννη, ήταν η εξής: Μα ασφαλώς και ένα ντέρμπι του τοπικού πρωταθλήματος μπορεί να συγκεντρώσει πολύ περισσότερο κόσμο απ’ ότι ένα παιχνίδι του Κολοσσού στην Basket league με έναν μεσαίο αντίπαλο, τύπου Πανιώνιου.
Ίσως ορισμένοι που διαβάζουν αυτές τις γραμμές να μην νιώθουν καλά και πιθανόν να με βρίζουν, αλλά νομίζω ότι …ακουμπάω ρεαλιστικά την πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό αλλά η δυναμική του ποδοσφαίρου και στην περιοχή μας όσον αφορά την μαζική προσέλευση του κόσμου είναι κατά την κρίση μου ασφαλώς πολύ μεγαλύτερη. Θα δώσω ένα κοντινό παράδειγμα. Στο Διγενής Κοσκινού – Διαγόρας Βατίου που έγινε πέρσι και έκρινε την παραμονή, είχε πολύ περισσότερο κόσμο στο γήπεδο απ’ ότι αυτόν που κατάφερε να μαζέψει ο Κολοσσός στο πιο άνετο, σύγχρονο και πιο ανθρώπινο κλειστό της Καλλιθέας, στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο.
Εξακολουθώ να πιστεύω με όλες μου τις δυνάμεις ότι το ποδόσφαιρο είναι μακράν, ανά τον πλανήτη, ο βασιλιάς των σπορ. Είναι το …όπιο του λαού. Είναι το άθλημα που αγαπιέται φανατικά από μια φτωχογειτονιά στην πιο απομακρυσμένη περιοχή της γης (βάλτε όποια θέλετε εσείς), μέχρι και τα πιο φημισμένα ανφάν γκατέ των μεγαλουπόλεων. Πιστεύω ακράδαντα ότι και στο επόμενο ντέρμπι του τοπικού μας πρωταθλήματος, που είτε θα κρίνει παραμονή, είτε τίτλο, και πάλι ο κόσμος θα είναι σαφώς περισσότερος από αυτόν που θα πάει στο κλειστό της Καλλιθέας για να δει κάποια από τις αναμετρήσεις του Κολοσσού, με εξαίρεση ίσως τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό.
Καλώς ή κακώς, κατά την ταπεινή μου άποψη και επαναλαμβάνω χωρίς να έχω καμία απολύτως διάθεση να δημιουργήσω …εντάσεις, αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο προσιτό στο ευρύ κοινό. Είναι το άθλημα που έχει το χάρισμα να «αγγίζει» τις ψυχές των ανθρώπων για πολλούς και διάφορους λόγους που ίσως προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποια άλλη φορά…
To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ροδιακή την Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2019
