Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
H επικείμενη αναδιάρθρωση των επαγγελματικών κατηγοριών στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί παρά να θεωρείται πλέον μονόδρομος. Όχι μόνο επειδή οι ομάδες της Super League 2 και της Football League δεν επιθυμούν να παίξουν για να ολοκληρώσουν στους αγωνιστικούς χώρους τα φετινά πρωταθλήματα. Πολύ περισσότερο επειδή το έχει ανάγκη το Ελληνικό ποδόσφαιρο για να μπορέσει να ανασάνει και να ορθοποδήσει. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως δεν είναι να γίνει η αναδιάρθρωση απλά και μόνο …για να γίνει.
Είναι άκρως απαραίτητο να μπουν και οι υγιής βάσης για να υπάρχουν ελπίδες να επιτευχθεί κάτι ουσιαστικό. Δυο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους θα πρέπει να στηριχθεί η νέα προσπάθεια αναδιάρθρωσης επιβάλλεται να είναι η ποιότητα των συλλόγων που θα κληθούν να πάρουν μέρος στο νέο πρωτάθλημα αλλά και ο Έλληνας ποδοσφαιριστής. Και για να το κάνουμε πιο λιανά. Ποιότητα ομάδων σημαίνει ξεκάθαρα την προοπτική που θα έχουν αυτές για να είναι επαγγελματικές με όλη τη σημασία της λέξεως και όχι μόνο στα χαρτιά.
Θα πρέπει δηλαδή να πληρούν συγκεκριμένης προϋποθέσεις για να μπορέσει να πάρει μέρος στη συγκεκριμένη κατηγορία. Και οι προϋποθέσεις αυτές θα πρέπει να έχουν να κάνουν με την υγιή βιωσιμότητα του συλλόγου, τον κόσμο του, την οργάνωση των Ακαδημιών του, τις γηπεδικές του εγκαταστάσεις και γενικά τη δυναμική και τις προοπτικές που μπορεί να έχει ένας σύλλογος που θέλει να λέει ότι δεν είναι ερασιτεχνικός. Θα είναι όμως βασικό να δοθούν και τα κίνητρα από το Ελληνικό κράτος προκειμένου να δουν και οι παράγοντες ότι κάτι καλό γίνεται και αξίζει τον κόπο να επενδύσει κάποιος στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γιατί αν οι παράγοντες και αυτοί που βάζουν το χέρι στην τσέπη, είναι πάλι μόνοι τους χωρίς κανένα σύμμαχο, δεν θα μπορεί και πάλι να υπάρξει απολύτως κανένα μέλλον. Τα τηλεοπτικά συμβόλαια για παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ καλό κίνητρο για τις διοικήσεις, φθάνει και ότι συμφωνηθεί να καταλήξει στο ακέραιο στα ταμεία των ΠΑΕ.
Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής τώρα. Είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος την οποία η αλήθεια την έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια. Πάρα πολλοί αλλοδαποί παίκτες κάνουν παρέλαση κάθε χρόνο στις ομάδες μας, χωρίς τελικά να μπορούν να προσφέρουν τα αναμενόμενα. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι καταλαμβάνουν θέσεις Ελλήνων. Χωρίς νόημα, χωρίς ουσία. Δεν είμαστε ρατσιστές αλλά πλέον είναι σοβαρή η ανάγκη να περάσει στο προσκήνιο το εγχώριο στοιχείο. Αν στις Ελληνικές ομάδες αυτών των κατηγοριών δεν παίζουν Έλληνες, πως θα στηριχθούν και τα Εθνικά αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα;
Είναι καιρός να διασφαλιστεί η συμμετοχή των Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Στο πλαίσιο της επικείμενης νέας αναδιάρθρωσης, οι δυο παραπάνω άξονες θεωρούμε ότι θα είναι πολύ βασικοί στο να δημιουργηθεί κάτι καλό σε μια πραγματικά εξαιρετικά δύσκολη εποχή με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού.
