Όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα εύκολα ασκούμαι κριτική. Δεν κοστίζει τίποτα εξάλλου. Ειδικά στο ποδόσφαιρο όλοι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) γινόιμαστε αναλυτές,, προπονητές, διαιτητές, παρατηρητές και πάει λέγοντας… Κρίνουμε ελαφρά την καρδία και πολλές φορές χωρίς καν να είμαστε γνώστες. Δυστυχώς όλοι μας έχουμε μερίδιο με την κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου που έχει πιάσει πάτο και βρίσκεται στην ανυποληψία…
Με αφορμή τη λάθος εκτίμηση του νεαρού “βοηθού” Μανώλη Κόττορου ήθελα να γράψω μερικές σειρές λέγοντας και εγώ την άποψη μου. Αντιλαμβάνομαι και εγώ αλλά και όλος ο κόσμος ότι έχει γίνει λάθος καθώς όντως η μπάλα έχει περάσει τη γραμμή. Δεν χωρά αμφιβολία επ’ αυτού. Ο “βοηθός” όμως είναι στην τέλεια προβλεπόμενη θέση βάση των κανονισμών καθώς είναι υποχρεωμένος να είναι στην ευθεία του τελευταίου αμυνόμενου. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται.Δυστυχώς του έτυχε μια φάση, από αυτές που συμβαίνουν σπάνια. Ήταν μια κακή στιγμή καθώς έκανε μια λάθος εκτίμηση.
Αυτό μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Η φύση του αθλήματος είναι τέτοια που περιλαμβάνει και ανθρώπινα λάθη που ασφαλώς και μπορεί να γίνουν. Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα όμως και ούτε μπορεί να χαρακτηρίσει γενικά την διαιτητική αξία του συγκεκριμένου “βοηθού”. Δεν μπορεί να κριθεί από αυτή τη φάση.
Αναφέρω τα παραπάνω όχι γιατί θέλω να γίνω υποστηρικτής του “βοηθού”. Αλλά γιατί σε αυτή την χώρα θα πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να στέλνουμε στο Καιάδα ανθρώπους που μπορεί να έχουν μια άτυχη στιγμή και να κάνουν ένα ανθρώπινο λάθος. Επειδή από χθες λοιπόν γίνεται μεγάλος ντόρος και ακούγονται διάφορα στα ποδοσφαιρικά στέκια σε βάρος του παιδιού, ας κατεβάσουμε τους τόνους και ας το προσπεράσουμε. Και ο ίδιος είμαι σίγουρος ότι έχει καταλάβει ότι έκανε μια λάθος εκτίμηση. Μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Και αν πάση περιπτώσει, έχω την αίσθηση ότι ο συγκεκριμένος νεαρός ανήκει στους καλούς και εξελίξιμους διαιτητές. Αξίζει να βρίσκεται στο χώρο…
