Του Ηλία Λοίζου (loizrod@gmail.com)
Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα στην μπάλα, όχι στο ποδόσφαιρο, ήρθε με…τυμπανοκρουσίες και ο άγνωστος εχθρός «κόρο» με το νούμερο 19 στην πλάτη, και τα έκανε όλα κουλουβάχατα.
Ποδόσφαιρο γενικά στην χώρα μας δεν έχουμε, θεωρώ και πιστεύω από την εποχή που έγινε επαγγελματικό, το οποίο μάλιστα άλλαξε όνομα, αφού από Α΄ εθνική την βαφτίσανε αγγλιστί «σούπερ Λίγκα», παρασέρνοντας και τις υπόλοιπες κατηγορίες με ανάλογα ονόματα. Πιστέψαμε, αφελώς, ότι ως εκ θαύματος, το ποδόσφαιρο μας θα αποκτούσε τέτοια αίγλη, η οποία θα το κατέτασσε δικαιωματικά στον θρόνο του βασιλιά των σπορ στην χώρα μας, αλλού ίσως είναι, όμως έγινε το αντίθετο. Θα έλεγα πως ίσως παρέσυρε και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο σε κάποιες καταστάσεις, για τις οποίες, οι ευθύνες μπορεί να ανήκουν σε άτομα που βρέθηκαν στον χώρο για άλλα πράγματα.
Δηλαδή, τόσο πανέμορφο αλλά και τόσο βρώμικο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον πλανήτη. Το ποδόσφαιρο είναι μια αλληλουχία πολλών πραγμάτων, με διάχυτη την καχυποψία πως κάτι δεν πάει καλά. Όμως οι θεσμοί και οι νόμοι του χώρου, ποτέ δεν κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα. Το ποδόσφαιρο, συνεχίζει να είναι μπάλα, το οποίο άγεται και φέρεται( είναι έρμαιο, υποχείριο) από τους ειδήμονες του χώρου.
Μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά έχει διαδραματίσει και η πολιτική σκηνή της χώρας μας, η οποία έλκει σαν μαγνήτης το ποδόσφαιρο, και το άθλημα έλκει την πολιτική, η οποία με διάθεση να βελτιώσει λανθάνουσες υπάρχουσες καταστάσεις, δημιουργεί περισσότερες και όχι ωφέλιμες που θα κάνουν υγιές το άθλημα, χωρίς παράθυρα και πόρτες που δημιουργούν…ρεύματα, με αποτέλεσμα να νοσεί διαχρονικά.
Η οικονομική κρίση που πέρασε και περνά η χώρα μας, και τώρα παρέα με τον «κόρο 19», έχουν επιφέρει απανωτά χτυπήματα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Αποκορύφωμα της κατάστασης με παρόντα τον αόρατο εχθρό, ήταν να σταματήσουν άμεσα τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα 2019-20, και αφού ξεκίνησε η νέα περίοδος 2020-21, σταμάτησε επίσης πριν καλά-καλά αρχίσει να …ζεσταίνεται. Οι αντιδράσεις πολλές, διαφόρων κατευθύνσεων και θέσεων από τον χώρο του ποδοσφαίρου μέχρι και στις μεγάλες κατηγορίες, στις οποίες ακόμα δεν έχει φανεί άσπρος καπνός.
Έμμεσα ή άμεσα οι εκάστοτε κυβερνώντες, παρά τις όποιες αντιξοότητες (μπορούν να ξεπεραστούν με δραστικά μέτρα), κατά κάποιο τρόπο υπονομεύουν τον χώρο, αφού ποτέ στις δύσκολες καταστάσεις και χωρίς περιεκτική αντίληψη, δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν τα θετικά και τα αρνητικά που διέπουν το ποδόσφαιρο μας.
Στην οικονομική κρίση, αντιληφθήκαμε σε κάποιο ποσοστό την τεράστια αξία της ανθρώπινης ζωής και με την πανδημία τα ποσοστά αυξήθηκαν, παρά τις όποιες θετικές η αρνητικές θέσεις και κριτικές που εκφράζει ο κόσμος για την παρουσία του «κόρο 19» και κατ΄ επέκταση να βάλουν μπροστά ή όχι οι μηχανές του ποδοσφαίρου;
Στην οικονομική κρίση και στην πανδημία, η ευθύνη του καθενός μεγάλη, διότι δεν κρίνεται η ατομική μας βούληση αλλά η συλλογική, και βέβαια όχι μόνο για τον χώρο του ποδοσφαίρου ή του αθλητισμού, αλλά για όλους τους ανθρώπους. Είναι γεγονός πως το ποδόσφαιρο…γαυγίζει και ο κορονοϊός θερίζει. Αλήθεια ή ψέματα; Να ξεκινήσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ή όχι;
Ας αναλάβει ο καθένας μας την ευθύνη του και ας ψάξουμε πολύ τις μας αναφέρουν οι θεσμοί και η επιστημονική κοινότητα της δικής μας πλευράς ή της άλλης.
Σε τελική ανάλυση τι είναι εκείνο που μας ενδιαφέρει;
Το υπέρτερο συμφέρον του ποδοσφαίρου, η ζωή όλων μας, ή κάτι άλλο που δεν ξέρουμε τι θέλουμε;
