Ένας από αυτούς τους πιο φέρελπις αθλητές που πλέον ανήκει στη βασική εντεκάδα της ομάδας από όπου έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τον Κλεάνθη, είναι ο Αναστάσης Παπακωσταντίνου. Ένα παιδί που ξεκίνησε από το παιδικό τμήμα των ‘’ροσονέρι’’ σε ηλικία οχτώ ετών και πέντε χρόνια αργότερα ενσωματώθηκε στο εφηβικό τμήμα της ομάδος. Σε διάστημα τριών ετών προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα και έκανε ντεμπούτο σε ένα παιχνίδι με την Αναγέννηση Ρόδου , όπου σημείωσε και το πρώτο του γκολ δικαιώνοντας τον προπονητή κ. Πότσου που τον εμπιστεύτηκε. Από κει και πέρα όλα άλλαξαν για τον νεαρό Αναστάση ο οποίος με σειρά καλών εμφανίσεων κέρδισε επάξια την θέση στη βασική εντεκάδα του Κλεάνθη . Το γεγονός αυτό σίγουρα τον γέμισε ευθύνη αλλά παράλληλα τον πείσμωσε θέλοντας να αποδείξει τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες και να τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω του, όπως και έκανε, αφού αποτέλεσε εστία του ενδιαφέροντος ομάδων όπως ο Εργοτέλης και η Ξάνθη στις οποίες και δοκιμάστηκε το περασμένο καλοκαίρι και από τις οποίες παρακολουθείται. Φυσικά πέρασε και από όλα τα τμήματα των Μικτών ομάδων απ’ όπου απέκτησε σημαντικές εμπειρίες που σε συνδυασμό με το αδιαφιλονίκητο ταλέντο του και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του εντός και εκτός γηπέδων συνθέτουν μια σπάνια ποδοσφαιρική αξία που κάνουν το άστρο του να διαφαίνεται στον Ροδίτικο ουρανό. Με αφορμή την εξαιρετική παρουσία του στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας μας παραχώρησε μια μίνι συνέντευξη για το πώς αντιλαμβάνεται τα πράγματα στον χώρο του ποδοσφαίρου, πως τα βιώνει ο ίδιος και ποια είναι τα όνειρα του για το μέλλον….
Αναστάση θα ήθελα να ξεκινήσουμε από το παρών σου…Πλέον κατέχεις βασική θέση στην εντεκάδα του Κλεάνθη , πως νιώθεις γι’ αυτό;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν ακόμα ήμουν στο παιδικό τμήμα, ονειρευόμουν τη στιγμή που θα επανδρώσω την πρώτη ομάδα. Τη στιγμή που θα μπορέσω κι εγώ να παίξω στη κατηγορία που μαζεύει όλα τα φώτα πάνω της και να βοηθήσω την ομάδα του χωριού μου να φτάσει ψηλά. Ο πρώτος στόχος επιτεύχθην και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση αλλά και μεγάλη ευθύνη γιατί μπορεί να έκανα ένα σημαντικό βήμα, αλλά δεν αρκεί για να δικαιώσω αυτούς που με βοήθησαν να εξελιχθώ και μου εμπιστεύτηκαν παιχνίδια στα πόδια. Χρειάζομαι πολύ δουλειά ακόμα και σίγουρα θα προσπαθήσω να δώσω τα μέγιστα που μπορώ.
Αναστάση μίλησες για ευθύνη…σε αγχώνει το γεγονός ότι κάποιοι περιμένουν περισσότερα πράγματα από σένα και έχουν ουσιαστικά επενδύσει σε σένα;
Αυτό είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις …Από τη μια σίγουρα σε κάποιες περιπτώσεις με αγχώνει αφού πρέπει να αποδείξω πολλά πράγματα όπως τη θέση μου στη βασική εντεκάδα, το ότι την αξίζω, το γεγονός ότι μπορώ να σταθώ στη κατηγορία και να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του πρωταθλήματος, ενώ παράλληλα πρέπει να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να πιστέψω περισσότερο σε μένα , γιατί άλλο το τι νομίζω εγώ και άλλο το τι εισπράττω από τους γύρο μου. Τα σχόλια και οι εντυπώσεις που αφήνει ένας παίχτης., αυτά είναι που του δίνουν τη ψυχολογία να πιστέψει στα πόδια του και κοπιάσει περισσότερο ώστε να εξελιχθεί.
Άλλαξε τη ζωή σου το ποδόσφαιρο και τι συνήθειες χρειάστηκε να κόψεις από τη στιγμή που προωθήθηκες στην πρώτη ομάδα;
Όταν ξεκίνησα να κλωτσάω τη μπάλα ήμουν πολύ μικρός και το ποδόσφαιρο το έβλεπα σαν παιχνίδι , οπότε και τίποτα δεν ήταν απαγορευτικό τότε για μένα. Καθώς όμως μεγάλωνα και οι προπονητές μας περνούσαν το ομαδικό πνεύμα και την οργάνωση , άρχισα και εγώ να καταλαβαίνω πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από παιχνίδι. Σε συνδυασμό φυσικά με την αγάπη που απέκτησαν γι’αυτό άρχισα να κάνω όνειρα και να βάζω στόχους. Κάπου εκεί άλλαξε και η καθημερινότητα μου… Πλέον το πρόγραμμα μου είναι συγκεκριμένο, προσέχω τι τρώω, τη ζωή που κάνω , γυμνάζομαι και γενικά έμαθα να μη κάνω υπερβολές…
Για να κάνεις τόσες θυσίες σημαίνει πως για σένα το ποδόσφαιρο είναι σημαντικό…
Η μπάλα δεν είναι απλώς πάθος, ειδικά για ένα παιδί στη δική μου ηλικία, είναι τρόπος ζωής, είναι ένα κομμάτι από μας, ένα όνειρο που κυνηγάς για όσο έχεις τις ευκαιρίες στα πόδια σου. Πέραν όμως από όλα αυτά είναι και ένα μεγάλο σχολείο. Μέσα από την ομαδικότητα έμαθα την αξία της συνεργασίας, του αθλητισμού, απέκτησα πείσμα, αυτοπεποίθηση και αίσθηση του κινδύνου ενώ ταυτόχρονα έμαθα να υπακούω και να δουλεύω για αυτά που θέλω να αποκτήσω αφού μου δίδαξε πως τίποτα στη ζωή δεν είναι αγγελικά πλασμένο.
Μιλώντας για θυσίες και για το ότι το ποδόσφαιρο κατέχει μεγάλο μέρος στην καρδιά σου θα ήθελα να κλείσεις τα μάτια ,να ταξιδέψεις στο μέλλον και να μου πεις τι βλέπεις…
…Βλέπω γήπεδα ασφυκτικά γεμάτα από υγιείς φιλάθλους και εμένα στο χορτάρι να καταθέτω τη ψυχή μου, τον ιδρώτα να κυλάει στο μέτωπο μου και να γονατίζω στο τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή για τη νίκη που χάρισα στην ομάδα μου….Με φαντάζομαι να φοράω τη φανέλα μεγάλης ομάδας και να καταχειροκροτούμαι από τον κόσμο κάνοντας περήφανους όχι μόνο αυτούς που με βοήθησαν, αλλά και το νησί που με μεγάλωσε.
Τι είναι αυτό που πιστεύεις πως θα σε βοηθήσει στο να κάνεις πραγματικότητα τα όσα ονειρεύτηκες με τα μάτια κλειστά….
Πέραν από την ταχύτητα που αποτελεί το μεγαλύτερο μου προσόν και της αντίληψης του χώρου που έχω- όπως μου έχουν πει επανειλημμένα- θεωρώ πως πρέπει να βάλω το κεφάλι κάτω και να δουλέψω σε πολλούς τομείς ακόμα. Πέραν όμως των ικανοτήτων μου και της όρεξης που διαθέτω, η πραγματικότητα στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο είναι σκληρή και σε προσγειώνει απότομα. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχεις δίπλα σουν ανθρώπου που να πιστέψουν σε σένα και να σου δώσουν τις ευκαιρίες που χρειάζεσαι για να αναδειχθείς.
Εκτός από το ποδόσφαιρο ασχολήθηκες με κάποιο άλλο άθλημα;
Ναι με το βόλεϊ παράλληλα με τη μπάλα. Όμως το ποδόσφαιρο με κέρδισε γρήγορα με αποτέλεσμα μέσα σε ένα χρόνο να εγκαταλείψω το βόλεϊ και να αφιερωθώ ολοκληρωτικά στον ‘’βασιλιά’’ των σπορ.
Όσον αφορά το σχολείο σου , θες να σπουδάσεις; Θεωρείς ότι ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να συνδυάζει και τα δύο για να είναι πετυχημένος;
Θεωρώ πως κάθε τι που μαθαίνεις είναι έναν επιπλέον εφόδιο στη ζωή . Σίγουρα η μόρφωση βοηθάει έναν αθλητή και ο συνδυασμός των δύο είναι ότι καλύτερο. Το δικό μου όνειρο είναι να ασχοληθώ με κάτι σχετικό με το ποδόσφαιρο ώστε να υπάρχει μια αμφίρροπη σχέση όπως το επάγγελμα του γυμναστή.
Τέλος θα ήθελα να μου πεις αν πιστεύεις ότι χρωστάς κάπου ένα μεγάλο ευχαριστώ…
Ναι χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου σε όλους τους προπονητές που μου στάθηκαν και συνέβαλαν στο να εξελιχθώ όπως ο κ. Μάκης Πότσου , ο κ. Μποσγανάς και τον τωρινό μου προπονητή Ανδρέα Σταύρου, καθώς και στους συμπαίχτες μου που με τις δικές τους παρατηρήσεις διορθώνω τα λάθη μου και γίνομαι καλύτερος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΡΑΣΙΣ
