Ο Δήμος Ρόδου, τιμά την μνήμη των υπέρ της Πατρίδας πεσόντων που εκτελέσθηκαν και πέθαναν για τα «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ» στα πλαίσια του εορτασμού των εβδομήντα χρόνων από την ενσωμάτωση τους, όπως ανακηρύχθηκε από την Βουλή των Ελλήνων, το έτος «2017-ΕΤΟΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ».
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1944 οι Γιώργος Κωσταρίδης και Μιχάλης Βρούχος εκτελούνται από τους Ναζί με συνοπτικές διαδικασίες, μετά από δίκη, όπου καταδικάστηκαν «εν ονόματι του γερμανικού λαού» για «συνδρομή προς την υπηρεσία πληροφοριών του εχθρού».
Οι δύο Ροδίτες είχαν ενταχθεί στις υπηρεσίες του κατασκοπευτικού κλιμακίου του νησιού, που μετέφερε σημαντικές πληροφορίες στις συμμαχικές δυνάμεις για της κινήσεις των κατακτητών. Το νησί, είχε επιλεγεί από τους Συμμάχους ως το κατασκοπευτικό κέντρο για να συγκεντρώνονται οι απαραίτητες πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού και να αξιοποιούνται αναλόγως, κυρίως από τη βρετανική αεροπορία, αλλά και από το ναυτικό.
Μέσω ενός ισχυρού δικτύου πληροφοριοδοτών που είχαν αναπτύξει, οι Βρούχος και Κωσταρίδης κατάφερναν να ενημερώνουν, με κίνδυνο της ζωής τους, το κατασκοπευτικό κλιμάκιο που βρισκόταν στο «Λημέρι της Μονολίθου». Η δράση των δύο Ροδιτών ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη για τις συμμαχικές δυνάμεις, αλλά οι Γερμανοί –φυσικά με τη συνδρομή καταδοτών- κατόρθωσαν να τους εντοπίσουν και να τους συλλάβουν.
Στις πολύωρες ανακρίσεις τους, σε καμιά περίπτωση δεν λύγισαν, ούτε κατέδωσαν τους συνεργάτες τους. Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι στους δύο πατριώτες όταν το κατασκοπευτικό κλιμάκιο αντιλήφθηκε ότι στένευε γύρω τους ο γερμανικός κλοιός, τους πρότεινε να τους φυγαδεύσει στη Μέση Ανατολή, αλλά αυτοί αρνήθηκαν Αρνήθηκαν ως αληθινοί πατριώτες…
Στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στην περιοχή του Μπελ Πάσσο προς τιμή των δύο ηρώων είναι γραμμένα τα εξής: «Στις 20 Σεπτεμβρίου 1944 εκτελέστηκαν εδώ από τους Γερμανούς οι Γιώργος Κωσταρίδης και Μιχάλης Βρούχος: Άνδρες που είχαν το θάρρος και ήξεραν το χρέος τους προσφέροντας στην Πατρίδα το πιο ακριβό που μπορούσαν να δώσουν».
Πέθαναν σαν ήρωες, ζητωκραυγάζοντας για την Ελλάδα. Εβδομήντα τρία χρόνια μετά στεκόμαστε περήφανοι και τιμούμε τις θυσίες των ηρώων μας, γιατί οι ήρωες δεν ξεχνούνται, αλλά τιμούνται και μένουν αθάνατοι στη συνείδηση και στην μνήμη όλων μας. «…Οι αναμνηστικές στήλες για όλους αυτούς τους ήρωες δεν θα υψώνονται μόνο μέσα στην καρδιά των συμπατριωτών τους, αλλά θα γίνουν και ψηλαφητά μνημεία των αισθήσεων.», όπως γράφει ο Ακαδημαϊκός, Αγαπητός Τσοπανάκης, στο «υπόμνημα για τα Δωδεκάνησα».
Ας είναι αιώνια η μνήμη τους
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΟΔΟΥ
ΦΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΙΑΚΟΣ
