«Άλλα μου έταξαν και …άλλα πήρα όταν επέστρεψα στη Ρόδο», λέει στο news12 ο νεαρός ποδοσφαιριστής
Ο Αντώνης Αθανασίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Παστίδα. Εκεί, στον τοπικό Αστέρα έκανε και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τα οποία αργότερα τον οδήγησαν στον Ατρόμητο Αθηνών με τον οποίο αγωνίστηκε στην Β΄ αλλά και Α΄ Εθνική. Στην συνέχεια μετακόμισε στην Κέρκυρα και στην Α΄Εθνική, ενώ ακολούθησαν Πιερικός, Αχαρναϊκός Β΄ Εθνική, Ιάλυσος Γ΄ Εθνική. Φέτος είναι από τους βασικούς συντελεστές του Διαγόρα στο πρωτάθλημα της Α Κατηγορίας Δωδεκανήσου και βοηθάει πολύ την ομάδα του για να υλοποιήσει τον στόχο της ανόδου στη Γ Εθνική Κατηγορία. Ο ίδιος μίλησε στο news12 και στον Ηλία Λοίζο σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης…
ΕΡ. Αντώνη πες μου τι θυμάσαι από το ξεκίνημα σου στο ποδόσφαιρο και τον Αστέρα Παστίδας;
ΑΠ. Δεν θυμάμαι και πολλά. Ήμουνα περίπου 13 ετών όταν έκανα προπονήσεις με τον Αστέρα και ήταν προπονητής ο θείος μου ο Βασίλης Αθανασίου, ο οποίος με χρησιμοποιούσε κάποιες φορές και τερματοφύλακα. Θυμάμαι ότι η ομάδα τότε πρωταγωνιστούσε, υπήρχαν παίκτες, πρωτοκλασάτα ονόματα, που είχαν έρθει από την Γ΄ Εθνική και την ομάδα της Ρόδου. Όταν έγινα 14 ετών πήρα έκανα τις πρώτες μου συμμετοχές στον Αστέρα και βέβαια ήταν οι πρώτες μου εμπειρίες.
ΕΡ. Τον πατέρα σου, τον θείο σου τους πρόλαβες να αγωνίζονται;
ΑΠ. Όχι, εγώ δεν πρόλαβα να τους παρακολουθήσω ενώ ο αδελφός μου ο Παντελής τους πρόλαβε, ήταν τυχερός.
ΕΡ. Μετά τις εμφανίσεις σου στον Αστέρα ήλθαν και συμμετοχές στις μικτές μας ομάδες. Οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές στην ομάδα πως σε αντιμετώπιζαν;
ΑΠ. Πάντα με βοηθούσαν οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές στην ομάδα. Με βοήθησε πάρα πολύ και ο Αστέρας, η διοίκηση, οι προπονητές στο διάστημα που έμεινα εκεί. Τα ίδια θυμάμαι και από τις μικτές ομάδες. Ήμουνα τυχερός γιατί είχα καλούς προπονητές αλλά και τους υπεύθυνους της ΕΠΣΔ που ήταν κοντά μας. Βασικά με βοήθησαν οι μικτές γιατί μέσα από εκεί πήγα στον Ατρόμητο και ξεκίνησα την καριέρα μου.
ΕΡ. Με τον θείο σου προπονητή ξέφευγες καμιά φορά, ξέρω ότι είναι αυστηρός, και τον αποκαλούσες έτσι αντί κόουτς αλλά δεν σου χαριζότανε;
ΑΠ. Ήμουνα μικρός και λογικά πολλές φορές ξεχνούσα (γέλια) και τον αποκαλούσα θείε. Όλοι ξέρουμε ότι ο θείος Βασίλης είναι αυστηρός και μέσα αλλά και έξω από το γήπεδο. Με αντιμετώπιζε όπως τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές και βέβαια δεν μπορούσα να κάνω και πολλά…
ΕΡ. Το ποδοσφαιρικό γονίδιο της οικογένειας Αθανασίου καλά κρατάει μέχρι σήμερα, υπάρχει συνέχεια για το μέλλον;
ΑΠ. Για τον παππού μου δεν γνωρίζω πολλά. Σε ότι αφορά τον πατέρα μου και τον θείο μου, θεωρώ ότι έχουν ένα καλό όνομα στο νησί και στο ποδόσφαιρο. Αυτό και εγώ και ο αδελφός μου Παντελής προσπαθούμε να το κρατήσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται με σεβασμό και ταπεινότητα. Ξέρουμε επίσης ότι και ο ξάδελφος μας ο Παντελής ήταν ένας πολύ καλός παίκτης αλλά δεν ξέρω γιατί δεν προχώρησε, ίσως δεν το ήθελε, ίσως δεν το κυνήγησε. Αυτή την στιγμή το μέλλον «έρχεται» από τον γιό του Γιάννη που είναι περίπου 16 με 17 μηνών, ενώ η αδελφή μου έχει κοριτσάκι. Θα δούμε τι θα γίνει στο μέλλον.
ΕΡ. Φεύγεις από την Ρόδο πολύ μικρός. Πως ήταν το ξεκίνημα σου στον Ατρόμητο και τι βρήκες εκεί σε σχέση με το νησί μας;
ΑΠ. Ήταν λίγο απότομο γιατί στην αρχή ήταν να πάω στον Ολυμπιακό. Μίλησα όμως με τον Στέργο Μαρίνο, μέσω του Παντελή, που ήταν στον Ατρόμητο, ο οποίος μας έδωσε κάποιες πληροφορίες και έτσι επέλεξα να πάω εκεί και μου βγήκε σε καλό. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα. Εμείς οι νησιώτες όταν φεύγουμε τα βρίσκουμε λίγο σκούρα αλλά δόξα τον Θεό με βοήθησε και ο Στέργος και από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους. Με σκληρή δουλειά και λίγο τύχη που θέλει το ποδόσφαιρο αλλά και άλλες συγκυρίες όπως τα ξέρετε, όλα πήγαν καλά, θετικά. Μετά όλα ήταν στο χέρι μου και έφτασα εδώ που έφτασα.
ΕΡ. Τρομάζει τόσο η πρωτεύουσα η αγαπάμε πάρα πολύ το νησί μας και λέμε «θα πάμε σε μια ομάδα για τρία-τέσσερα χρόνια και θα επιστρέψουμε σε μια μεγάλη ομάδα του νησιού μας»;
ΑΠ. Εντάξει δεν είναι το ίδιο με όλους τους νησιώτες γιατί υπάρχουν παιδιά που μένουν για χρόνια μακριά. Μακάρι να είχαμε μια ομάδα στις μεγάλες κατηγορίες, όλοι το θέλουμε αυτό, για να μην λέμε ότι γυρίσαμε σε μια ομάδα τοπικού η ερασιτεχνικού επιπέδου. Δεν ξέρω τον λόγο γιατί οι νησιώτες τα βρίσκουμε σκούρα. Ίσως μεγαλώνουμε λάθος, ίσως η ζωή εδώ η καλοκαιρινή, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, δεν ξέρω. Μπράβο όμως στα παιδιά που μπορούν και κάθονται πολλά χρόνια.
ΕΡ. Η καριέρα που έκανες στον Ατρόμητο σε ικανοποιεί ή ήθελες να κάνεις κάτι παραπάνω;
ΑΠ. Δεν είναι ότι δεν με ικανοποιεί. Απλά για να φτάσω εδώ που είμαι κάποια λάθη έκανα και εγώ. Τώρα αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω σίγουρα θα ήθελα να είναι διαφορετικά. Πιστεύω πως μπορούσα να κάνω παραπάνω πράγματα και αυτό με στενοχωρεί. Μένω με μια πικρία δική μου, όχι ότι αδικήθηκα ή κάτι άλλο. Τώρα προσπαθώ να κάνω το καλύτερο με την ομάδα που είμαι τον Διαγόρα και αφήνω το παρελθόν πίσω.
ΕΡ. Σου έλλειπε ίσως η ωριμότητα ή η αυτοπεποίθηση;
ΑΠ. Αυτοπεποίθηση πάντα έχω. Δεν πιστεύω ότι μου έλλειπε. Απλά δεν αξιοποίησα σωστά τις ευκαιρίες που είχα, έτσι πιστεύω. Όταν είσαι εκεί πρέπει να δουλεύεις παραπάνω, πρέπει να κάνεις και πολλές θυσίες παραπάνω, και όπως σας είπα έφτασα εδώ που είμαι κι αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν έκανα σωστά.
ΕΡ. Από την οικογένεια σου όμως είχες την στήριξη που έπρεπε να έχεις;
ΑΠ. Βασικά είχα και τον θείο και τον μπαμπά και ευτυχώς, θα το πω τώρα, δεν ήταν σαν τους άλλους γονείς που με το ζόρι να παίξει το παιδί τους μπάλα. Όταν πήγα 14 χρονών στην Αθήνα με τον πατέρα μου με άφησε εκεί και μου είπε «πλέον όλα είναι στα πόδια σου». Μόνο αυτό.
ΕΡ. Όταν μάθαμε ότι πήγαινες στον Ατρόμητο, πολλοί θα έλεγα «επένδυσαν» πάνω σου με την έννοια ότι θα είχες καλό μέλλον στο ποδόσφαιρο. Ένοιωσες τέτοιο βάρος;
ΑΠ. Βάρος δεν θα το έλεγα διότι για να πάω εκεί που πήγα κάτι θα είδαν σε μένα οι άνθρωποι της ομάδας. Τώρα ίσως να στενοχώρησα πολλούς, ίσως να χάρηκαν πολλοί. Σας είπα είναι στο πόσο το θέλεις, όχι ότι δεν το ήθελα, απλά μπορούσα να δώσω παραπάνω και πιστεύω ότι δεν έδωσα.
ΕΡ. Πριν να επιστρέψεις στην Ρόδο μίλησες με τον πατέρα σου, τον αδελφό σου, τον θείο σου;
ΑΠ. Ήταν μια όχι δύσκολη απόφαση, απλά και ο Παντελής δεν ήθελε να γυρίσω και ειδικά επειδή έπαιζε στην ίδια ομάδα. Το μόνο που με στενοχωρεί από την επιστροφή μου , είναι ότι άλλα μου έταξαν και άλλα πήρα. Αυτό, δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω.
ΕΡ. Η σχέση σου με τον Παντελή μέσα στο γήπεδο πως είναι, επειδή αν δεν κάνω λάθος πρώτη φορά είστε συμπαίκτες;
ΑΠ. Ναι πρώτη φορά ήταν στον Ιάλυσο και ένοιωθα περίεργα ,γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι συμπαίκτης με τον αδελφό σου. Εντάξει και τα βρίσκουμε και δεν τα βρίσκουμε (γέλια).
ΕΡ. Όταν σου κάνει παρατήρηση μέσα στο παιχνίδι, στην κάνει σαν μεγάλος αδελφός ή ως πιο παλιός παίκτης;
ΑΠ. Θεωρώ και τα δύο αλλά τις πιο πολλές φορές ως μεγαλύτερος αδελφός.
ΕΡ. Πάντως σίγουρα ο Παντελής το κάνει με μεγάλη αγάπη γιατί πίστευε ότι θα ανέβαινες πιο ψηλά, έτσι;
ΑΠ. Ίσως ο Παντελής το πίστευε πιο πολύ από μένα και μάλιστα όταν ήμουνα πιο μικρός. Αυτή είναι η αλήθεια. Απλά το κάνει ως μεγαλύτερος για να με συμβουλεύει , γιατί πιστεύει ότι ακόμα έχω τα χρόνια μπροστά μου για να αγωνιστώ σε μεγάλες κατηγορίες. Εύχομαι να βοηθήσουμε την ομάδα που είμαστε τώρα, γιατί και ως οικογένεια, και ως Διαγορίτες και από τον μπαμπά και τον θείο πρέπει να πάει η ομάδα εκεί που της αξίζει. Δεν είναι ο Διαγόρας για να παίζει στο τοπικό.
ΕΡ. Όταν βλέπεις ομάδες από μικρές πόλεις η περιοχές να παίζουν στην Β΄ και στην Α΄ Εθνική, πόσο σε πληγώνει ποδοσφαιρικά;
ΑΠ. Δεν με πληγώνει τόσο ότι είναι αυτές οι ομάδες εκεί. Με πληγώνει περισσότερο ότι δεν είναι ο Διαγόρας εκεί πέρα, διότι δεν του λείπει τίποτα .Κοιτάξτε την Κέρκυρα που είναι νησί, έχει μια ομάδα την οποία διατηρεί τόσα χρόνια στις μεγάλες κατηγορίες. Πιστεύω ότι και εμείς ως νησί μπορούμε να έχουμε μια ομάδα για πολλά χρόνια.
ΕΡ. Αντώνη πιστεύεις ότι έχουμε Ροδίτες παίκτες με τους οποίους μπορούμε να σταθούμε στην Γ΄ ή στην Β΄ Εθνική;
ΑΠ. Δεν θα συζητήσω καν για την Γ΄ Εθνική. Οι Ροδίτες παίκτες είναι πολλοί και καλοί και από αυτούς που βρίσκονται στο νησί μας αλλά και εκείνοι που είναι αλλού με τους οποίους μπορούμε να σταθούμε στην Β΄ Εθνική σίγουρα. Δεν θα πω ούτε για πρωταθλητισμό, ούτε για κάτι παραπάνω. Όμως για αυτή την κατηγορία να σταθούμε, ναι υπάρχουν παίκτες αλλά δεν θα πω ονόματα μήπως ξεχάσω κάποια παιδιά. Άλλωστε τους ξέρουν όλοι. Απλά χρειάζεται μια ομάδα να φτάσει εκεί και να υπάρξει στήριξη στους Ροδίτες ποδοσφαιριστές.
ΕΡ. Σε στενοχωρεί το γεγονός ότι ενώ είστε πρώτοι στην βαθμολογία, δεν έρχεται στο γήπεδο ο αριθμός των φιλάθλων που θα έπρεπε;
ΑΠ. Ναι με στενοχωρεί αλλά ίσως και το πρωτάθλημα φέτος να είναι λίγο πιο «εύκολο».
Έχουμε όμως σίγουρα τον κόσμο που θέλουμε και που πραγματικά αγαπάει την ομάδα. Το να έρχεται κόσμος που θα κάνει κακό στην ομάδα δεν το θέλουμε, γιατί υπάρχουν σε πολλές ομάδες. Ας έχουμε καλύτερα λίγους και καλούς που να είναι πραγματικοί Διαγορίτες και να μην υπάρχει μουρμούρα στο γήπεδο η οποία να μεταφέρεται και έξω.
ΕΡ. Εάν ο Διαγόρας στην Γ΄ Εθνική κατακτήσει το πρωτάθλημα, ο Αντώνης Αθανασίου θα είναι παρών στην επόμενη κατηγορία;
ΑΠ. Ένας Αθανασίου πιστεύω ότι σε όλες τις κατηγορίες θα ήθελε να είναι παρών. Αυτό όμως θα εξαρτηθεί από την αγωνιστική μου απόδοση αλλά και από την διοίκηση. Εγώ πάντα είμαι ανοιχτός και μακάρι να πάω και στην Α΄ όχι μόνο στην Β΄, με τον Διαγόρα.
ΕΡ. Ένα μήνυμα για τους φιλάθλους;
ΑΠ. Από τους φιλάθλους θέλω να είναι πάντα αυτοί που είναι και τους ευχαριστούμε που είναι κάθε Κυριακή στο γήπεδο. Να είναι σίγουροι, ότι ο Διαγόρας είναι για μεγαλύτερα πράγματα τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να προστατεύουν την ομάδα. Τους ευχαριστούμε και να συνεχίσουν να είναι αυτοί που είναι. Επίσης, εύχομαι περαστικά στον συμπαίκτη μου Γιάννη Καλημέρη, τον οποίο έχω σαν αδελφό, και τον περιμένω να επιστρέψει πιο δυνατός.
Ηλίας Λοίζος
