γράφει ο Πάνος Καμουτσής
Ένα μικρό διήγημα βασισμένο σε πραγματικές ιστορίες.
-Μπαμπά!
-Τι θες αγάπη μου;
-Ποια είναι αυτή η όμορφη κοπέλα που δείχνουν συνέχεια στην τηλεόραση;
-Αυτή είναι η Κάρολαϊν…
-Και γιατί την δείχνουν στην τηλεόραση συνέχεια;
-Είσαι πολύ μικρή για να σου πω την ιστορία της, αλλά αν θες θα σου πω ένα παραμύθι! Θες;
-Ναι μπαμπά! Το ξέρεις πως μου αρέσουν πολύ τα παραμύθια!
-Ωραία! Άκου με προσοχή…
Κάποτε ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που ήθελε να γίνει πριγκίπισσα. Την έλεγαν Κάρολαϊν. Κάθε μέρα που περνούσε μεγάλωνε και γινόταν πιο όμορφη. Γρήγορα η Κάρολαϊν μεγάλωσε και η ομορφιά της ήταν ξακουστή σε όλο το βασίλειο. Όλοι της έλεγαν πως μια μέρα θα ερχόταν ένας πρίγκιπας να την παντρευτεί και να την κάνει πριγκίπισσα.
Έτσι η Κάρολαϊν, που περίμενε να έρθει ο πρίγκιπας, μια μέρα γνώρισε ένα παλικάρι. Ήταν πολύ όμορφος και ήρθε καβάλα πάνω σε ένα ωραίο άλογο. “Ω, τι όμορφος που είναι” σκέφτηκε η Κάρολαϊν. “…και τι ωραίο άλογο! Σίγουρα είναι ο πρίγκηπας που περιμένω.” σκέφτηκε και χαμογέλασε χαρούμενη.
Και όντως ο όμορφος νέος την πλησίασε και τις μίλησε: “Γειά σου όμορφη κοπελιά” τις είπε. “Γειά σου! Είσαι πρίγκιπας;” ρώτησε η Κάρολαϊν. “Ναι! Είμαι. Θες να σε πάρω στο κάστρο μου να ζήσουμε μαζί;” ρώτησε ο όμορφος νεαρός. “Ναι! Είπε η Κάρολαϊν “Όλη μου τη ζωή περίμενα να έρθει ένας πρίγκηπας και να με πάρει στο κάστρο του να ζήσουμε ευτυχισμένοι!”
Έτσι η Κάρολαϊν ανέβηκε στο άλογο και ο όμορφος νεαρός την πήγε στο κάστρο του. Ήταν ένα μεγάλο κάστρο με πλούσια διακόσμηση και ακριβά πράγματα. Αρχικά η Κάρολαϊν θαμπώθηκε από τα πλούτη και πίστεψε πως η ζωή της θα ήταν ένα όνειρο από εδώ και πέρα. Όμως η ζωή τους σε εκείνο το όμορφο κάστρο κάθε άλλο εκτός από ονειρεμένη ήταν. Βλέπεις ο όμορφος νεαρός δεν ήταν πρίγκηπας!
-Μα τι λες μπαμπά; Δεν ήταν πρίγκηπας;
-Όχι αγάπη μου. Δυστυχώς ήταν ένας κακός δράκος μεταμορφωμένος σε πρίγκηπα!
-Και τι έγινε μετά;
-Άκου…
Ο δράκος λοιπόν ήταν κακός και βίαιος με την Κάρολαϊν. Τώρα που την είχε δικιά του δεν την άφηνε να βγει από το κάστρο του και την ζήλευε πολύ. Την θεωρούσε κομμάτι του θησαυρού του και τις συμπεριφερόταν άσχημα παρά τα πλούτη. Τα χρόνια περνούσαν και ο κακός δράκος ήθελε ένα παιδί από την Κάρολαϊν.
Η Κάρολαϊν δεν περνούσε καλά όμως και ονειρευόταν την εποχή που ήταν ελεύθερη και έκανε ότι ήθελε χωρίς να φοβάται τον κακό δράκο. Αλλά ο δράκος την πίεζε και τις έλεγε πως αν του έκανε ένα παιδί όλα θα γινόντουσαν καλύτερα. Και η Κάρολαϊν τον πίστεψε και πάλι. Όμως ο κακός ο δράκος τις είπε και πάλι ψέματα. Το παιδί το ήθελε για να σιγουρέψει πως η Κάρολαϊν δεν θα έφευγε ποτέ από το κάστρο του.
Έτσι έφεραν στο κόσμο ένα μικρό κοριτσάκι. Ο δράκος ήταν χαρούμενος και η Κάρολαϊν πίστεψε για λίγο πως θα έφτιαχναν τα πράγματα. Δυστυχώς όμως και πάλι ο δράκος συνέχισε να είναι κακός με την Κάρολαϊν. Την απειλούσε και την φόβιζε συνέχεια. Και αυτήν και την κόρη της. Η Κάρολαϊν όμως ήξερε ότι έπρεπε να φύγει μακριά από τον κακό δράκο για να ζήσει ευτυχισμένη μαζί με την κόρη της. Έτσι μάζεψε τα πράγματα της κρυφά και ετοιμαζόταν να φύγει. Δυστυχώς όμως για αυτήν ο κακός δράκος την πήρε χαμπάρι. Με μια κίνηση πήρε την πραγματική του μορφή και έγινε ένα τρομακτικό τέρας και έκανε μια χαψιά την Κάρολαϊν.
-Τι κρίμα… Μπαμπά, σταμάτα.
-Γιατί παιδί μου;
-Δεν μου αρέσει αυτό το παραμύθι πια.
-Το ξέρω αγάπη μου. Σε κανένα δεν αρέσει αυτό το παραμύθι. Όμως έχει ευτυχισμένο τέλος. Όχι για την Κάρολαϊν βεβαία. Για αυτήν ήταν ήδη πολύ αργά.
-Δηλαδή;
-Όταν ο δράκος σκότωσε την Κάρολαϊν, οι χωρικοί νευριάσανε πολύ. Βλέπεις η Κάρολαϊν ήταν πολύ όμορφή και την αγαπούσαν όλοι. Επίσης είδαν πως ο όμορφoς νέος δεν ήταν πρίγκηπας αλλά ένας κακός δράκος. Έτσι ξεσηκώθηκαν, πήρα τα όπλα τους και σκότωσαν τον δράκο. Και έσωσαν την μικρή κόρη της Κάρολαϊν. Μάλιστα αποφάσισαν να κάνουν το μικρό κοριτσάκι, που ήταν όμορφο σαν την μαμά της, πριγκίπισσα! Έτσι θα είχε καλύτερη τύχη από την μαμά της.
-Γιατί θα είχε καλύτερη τύχη από τη μαμά της;
-Γιατί ήταν ήδη πριγκίπισσα και έτσι δεν θα χρειαζόταν να βρει έναν πρίγκηπα. Θα έβρισκε ένα καλό παιδί που θα την αγαπούσε πραγματικά και θα την σεβόταν όπως αξίζει σε μία πριγκίπισσα. Έτσι με την πραγματική του αγάπη θα την έκανε βασίλισσα. Και αυτή θα τον έκανε, με την δική της πραγματική αγάπη, Βασιλιά. Και θα έκαναν παιδία που θα ήταν ήδη πριγκίπισσες και πρίγκηπες.
-Μπαμπά, είμαι και εγώ πριγκίπισσα;
-Ναι αγάπη μου! Όλα τα κορίτσια είναι…
