Γράφει ο Ανδρέας Γαβαλάς
Σε μια χώρα με μακροχρόνιες και –όπως φαίνεται- δίχως την τάση επούλωσης πληγές, σε ένα βαρυσήμαντο κλάδο, όπως αυτόν της παιδείας φαίνεται πως «χάσαμε» το δάσος και «κοιτάμε» το δέντρο.
Στην καταπονημένη Ελλάδα μας μια νέα πολιτική απόφαση έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων σχετικά με το ποιοι πρέπει να σηκώνουν τη σημαία στις παρελάσεις των δημοτικών. Δε θα κρίνουμε αν είναι σωστή ή λάθος η απόφαση, αλλά σοβαρά τώρα αυτή ήταν η αλλαγή που χρειαζόταν για να βελτιωθεί η παιδεία στην Ελλάδα; Δε χρειάζεται να αλλάξει το βάναυσο σύστημα των Πανελληνίων εξετάσεων που έχει τυραννήσει δεκάδες γενιές παιδιών, γεμίζοντας τες άγχος σε αντίξοες συνθήκες;
Δε χρειάζεται να μειωθεί η ύλη σε κάποια μαθήματα, ειδικά όταν σε μαθήματα θετικών σπουδών σε άλλες χώρες αν τα διδάξουν θα γίνει στο πανεπιστήμιο, ενώ εδώ είναι και γενικής παιδείας; Δε χρειάζεται να καταργηθεί η παπαγαλία, για να αναπτυχθεί η κριτική σκέψη; Μέχρι και στην έκθεση με στερεότυπα εξεταζόμαστε. Πέρα όλων αυτών γιατί τα παιδιά να ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ από μικρή ηλικία να γράφονται σε φροντιστήρια για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των σχολείων; Αυτή είναι η δωρεάν παιδεία σε εποχές κρίσης, την ίδια στιγμή που κάποιες οικογένειες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα;
Ας σταθούμε σε κάτι άλλο όμως. Η παιδεία στη χώρα μας δεν έχει ουσία! Το να ξεθεώνεσαι στο διάβασμα, για να μάθεις απ’ έξω τόσα πράγματα δε σε κάνει μορφωμένο. Μόρφωση έχεις όταν βγαίνεις στην κοινωνία ως συνειδητοποιημένος άνθρωπος, έντιμος και γνωρίζεις την ιστορία σου.
Παρατηρούμε σε βίντεο του youtube να ερωτώνται άνθρωποι, κάποιοι εξ’ αυτών με πανεπιστημιακή μόρφωση για το πότε είπαμε το «ΟΧΙ» και απαντάνε το 1821 στους Γερμανούς! Πού θέλουμε να καταλήξουμε; Ότι η ουσία απουσιάζει παντελώς. Τι να το κάνει και να ξέρει απ’ έξω 50 ορισμός στη βιολογία αν δεν τα γνωρίζει ένας Έλληνας αυτά;
Η Ελληνική σημαία είναι ιερή. Κουβαλάει άπειρες ψυχές μέσα της, αμέτρητοι άνθρωποι θυσιάστηκαν για να κυματίζει υπερήφανη και ελεύθερη. Το να έχει γίνει αντικείμενο ανταγωνισμού για να καμαρώνουν κάποιοι γονείς, ότι το παιδί τους είναι σημαιοφόρος, ενώ του διπλανού βρίσκεται στην τελευταία γραμμή είναι τεράστιο λάθος.
Το Ελληνικό σύστημα πρέπει να διαμορφωθεί, έτσι ώστε το παιδί που σηκώνει την Ελληνική σημαία και το κάθε παιδί που παρελάζει να ξέρει γιατί το κάνει, να νιώθει υπερήφανο και να γνωρίζει πόσο πολύτιμο και σπουδαίο είναι το κειμήλιο που κρατάει στα χέρια του. Όχι, να πηγαίνει στην παρέλαση με τον εκβιασμό των καθηγητών να του κατεβάσουν το βαθμό ή να περιμένει να έλθουν οι εθνικές εορτές για να γλιτώσει μάθημα κοπανώντας την και από τη σχολική εορτή, που αρκετές φορές γίνεται για τυπικούς λόγους, έτσι για να ξεμπερδέψουν…
Εύλογο στο δημοτικό να μην έχει την ωριμότητα το παιδί να καταλάβει ακριβώς το πόσο σπουδαίες είναι οι εθνικές εορτές, αλλά θα αρχίσει να το συνειδητοποιεί ΑΝ το μάθει από τους παιδαγωγούς του. Βεβαίως, η χαώδης και ανούσια(σε αρκετές περιπτώσεις) ύλη που πρέπει να διδαχθεί δεν αφήνει τον εκπαιδευτικό να «χαρίσει» κάτι παραπάνω στο μαθητή, όπως είχε δηλώσει ένας μαθηματικός στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα στο Σκαϊ. Με το να «βεβηλώνετε» συνεχώς τα αρχαία Ελληνικά που είναι τα θεμέλια της πατρίδας μας, ενώ σε άλλες χώρες τα έχουν ως πρόδρομο στην παιδεία τους, μην νομίζετε ότι είστε σοφοί κύριοι υπουργοί…
Είναι ύψιστη τιμή να παρελάζεις με τη Γαλανόλευκη στα χέρια…
Ανδρέας Γαβαλάς
