Ένα ιδιαίτερα προσεγμένο και καλοτυπωμένο ημερολόγιο για το 2022 τέθηκε ήδη σε κυκλοφορία από τον «Σύνδεσμο Αγάπης». Την επιμέλειά του όπως κάθε χρόνο είχε ο επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου Σωτήρης Μάγος ο οποίος με ζήλο και αγάπη μήνες πρωτύτερα, αφιέρωσε πολύ χρόνο για να επιτευχθεί το ιδανικό αυτό αποτέλεσμα. Σε ειδική εκδήλωση του συλλόγου όπου πραγματοποιήθηκε αγιασμός για τη νέα χρονιά, ο Παναγιώτης Ψαρός μέλος του συλλόγου, κλήθηκε να παρουσιάσει το Ημερολόγιο του 2022 και το έπραξε με εξαιρετικές ιστορικές αναδρομές σε ηρωικά πρόσωπα. Αναλυτικά η ομιλία του:
«Το Ημερολόγιο είναι αφιερωμένο στα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και συγκεκριμένα στους ήρωες προγόνους μας, οι οποίοι την προετοίμασαν, την κήρυξαν, και με την πίστη, τα ιδανικά και τις θυσίες του αγώνα τους την έφεραν σε αίσιον πέρας με τη βοήθεια και των συμμάχων μας. Χάρη σ΄ αυτούς τους ήρωες είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι και εορτάζουμε επετείους.
Η Ελληνική επανάσταση του 1821 δεν είναι απότοκος της Γαλλικής του 1789. Μπορεί να επηρεάστηκε από τη Γαλλική και από το Διαφωτισμό αλλά υπήρξε Εθνική, γέννημα της αγάπης των Ελλήνων για την Πίστη και την Πατρίδα, για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και ελευθερίας τους. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι αμέσως σχεδόν μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, το1453 από τους Τούρκους, άρχισαν τα επαναστατικά κινήματα. Δειγματοληπτικά αναφέρουμε την Εξέγερση στη Μάνη το 1457, την Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1492 από τον αρχιεπίσκοπο Δυρραχίου, τις Εξεγέρσεις το 1571 μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου, το 1600: Εξέγερση του μητροπολίτη Λαρίσης και Τρίκκης και του μητροπολίτη Φαναρίου Σεραφείμ στη Θεσσαλία. 1766 – 1770: Ορλ ωφικά, αποτυχημένη επανάσταση των Ελλήνων που υποκινήθηκε από τους Ρώσους εναντίον των Οθωμανών κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-74). Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1788 από τους Λάμπρο Κατσώνη και Ανδρέα Ανδρούτσο, πατέρα του Οδυσσέα.
Γι΄ αυτό, αμέσως μετά το χαιρετισμό, προτάχθηκε μια ολόκληρη σελίδα για τον εθνεγέρτη, ιεραπόστολο Κοσμά τον Αιτωλό (1714-1770), που με τα φλογερά κηρύγματά του και την ίδρυση 200 Δημοτικών σχολείων ενίσχυε το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων. Ακολούθως, στον Ιανουάριο του Ημερολογίου υπάρχει η αναφορά στον Ρήγα Φεραίο-Βελεστινλή (757-1798), τον Εθνομάρτυρα και Πρόδρομο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και τον Μάρτιο στους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας το 1814. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης δουλείας η Εκκλησία στήριξε το υπόδουλο γένος και κατά την Επανάσταση συμπορεύτηκε με το λαό, όπως φανερώνει και η θυσία Πατριαρχών, Επισκόπων, Ιερέων, Μοναχών και λαϊκών, η προσφορά των Νεομαρτύρων, που θυσίασαν τη ζωή τους για την Πίστη του Χριστού και την Ελευθερία της Πατρίδας.
Έτσι, στο εξώφυλλο του Ημερολογίου υπάρχει η εικόνα του Επισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού που ευλογεί την Επαναστατική Σημαία και τα όπλα των Ελλήνων. Στο 1ο φύλλο ο Χαιρετισμός αναφέρεται στη συνοδοιπορία της Εκκλησίας με το λαό κατά την Επανάσταση. Και στους 12 μήνες από το μέγα πλήθος των ηρώων επελέγησαν Κληρικοί και Λαϊκοί, Άνδρες και Γυναίκες, Πολιτικοί και Στρατιωτικοί, Πρόδρομοι και Αγωνιστές της Επανάστασης καθώς και ο Άγιος της Πολιτικής, όπως προσφυώς χαρακτηρίστηκε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Και από τα αποφθέγματά τους επελέγησαν κάποια που είχαν άμεση σχέση με το Θεό και την Ελευθερία, αφού, καθ΄ ομολογία των ίδιων των ηρώων, πήραν τα όπλα «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία».
Η πίστη, το Ορθόδοξο και Ελληνικό ήθος επιβεβαιώνονται και από τα παρακάτω περιστατικά: ο Άγιος της Ελληνικής Επανάστασης, ο νεαρός Κληρικός Αθανάσιος Διάκος (1788-1821) αντί να συνεργασθεί όπως του πρότεινε, εξαιτίας της ανδρείας του, ο Ομέρ Βρυώνης, προτίμησε να θυσιαστεί «Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός και θ΄ αποθάνω» στα 33 του χρόνια «Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα π΄ ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γη χορτάρι». «Έλληνας, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα, σήμαινε τον Ορθόδοξο Έλληνα. Τον Ρωμαίο εκείνο, τον παλληκαρά, που ήταν βαπτισμένος στην κολυμπήθρα του Χριστού. Κι ήταν τέκνο της εκκλησίας. Και τέκνο της πατρίδας. Κι είχε μέσα του λατρεία για το Χριστό. Και αγάπη μέχρι θυσίας για το συνάνθρωπο και το όνομα του Χριστού. Ήταν όντως λεβεντόκορμος και αγγελοπρόσωπος, άνθρωπος ενάρετου βίου, αγνότητας και καθαρότητας και κινήτρων ιερών πλήρης. Έλαμπε. Ήταν σαν άγγελος και σαν άγιος και σαν ήρωας και σαν σπουδαίος ασκητής. Αυτός ήταν ο Αθανάσιος Διάκος και οι υπόλοιποι ήρωες με τα λόγια του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, που μας άφησε προ ολίγων ημερών, οδεύοντας προς τον Ουράνιο Πατέρα.
Ο Σουλιώτης ήρωας Μπότσαρης (1790-1823), όταν νίκησε τους πολυαριθμότερους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά, στη συνθηκολόγηση που ζήτησαν, δεν τους ταπείνωσε με όρους εξευτελιστικούς. Μεγαλόψυχα, με ηθικό μεγαλείο, μόνο ένα όρο τους επέβαλε: να μην ξαναπιάσουν τουφέκι κατά των Σουλιωτών. Και η κατάπληξη των Τουρκαλβανών έγινε θαυμασμός, όταν ο νικητής Μπότσαρης πρόσταξε να ψηθούν 50 κριάρια, για να φάνε όλοι μαζί, νικητές και νικημένοι. Να τί σημαίνει Ορθοδοξία, μεγαλοψυχία, έλεος, ανεξικακία, ανθρωπιά σε επίπεδο αγιότητας. Ένας τέτοιος εκπρόσωπος του Ορθόδοξου και Ελληνικού ήθους στάθηκε ο ιππότης αυτός του Σουλίου.
Η πίστη του Γέρου του Μοριά, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (1770-1843) ήταν βαθιά και ακλόνητη. Όταν κάποτε στα βουνά τον εγκατέλειψαν οι συναγωνιστές του λέει: «Ήμουνα μόνος στα βουνά με το Θεό». Κι όταν άρχισε η Επανάσταση έκοψε από ένα δέντρο 2 κλαριά και έφτιαξε σταυρό. Και είπε: «τα πρωτεία στο Σταυρό και δόξα στους εσταυρωμένους όλων των αιώνων». Κι όταν μάζευε συντρόφους για την Επανάσταση τούς έλεγε: «Όσοι αγαπάτε το Θεό και την Πατρίδα, ελάτε κοντά μου, να την ελευθερώσουμε». Όταν διαισθάνθηκε το τέλος του ανέβηκε στο άλογό του ο Κολοκοτρώνης και πήγε στην Πελοπόννησο, στη Στερεά και στα κοντινά νησάκια, ζήτησε συγγνώμη από τους επιζώντες αγωνιστές, και έδωσε και κείνος τη συγγνώμη του! Έφαγαν, ήπιαν και αποχαιρετίστηκαν. Αυτό είναι το Χριστιανικό ήθος. Και γέροντας πια, σοφός είπε στα παιδιά του Γυμνασίου, στην Πνύκα: «Να έχετε αγάπη με όλους. Και ομόνοια. Και να μην έχετε εχθρούς. Εγώ σας άφησα φίλους αμέτρητους. Όσα τα φύλλα των δέντρων. Προσπαθήστε να τους κρατήσετε και να αποκτήσετε και άλλους. Διότι η ομόνοια, η φιλία και η αγάπη είναι ό,τι καλύτερο πάνω στη γη». Έτσι έφυγε ανάλαφρη, και αγιασμένη η ψυχή του μεγάλου αυτού αγωνιστή της Ελλάδας. Και οι υποθήκες του παραμένουν για μας σήμερα εξαιρετικά σημαντικές και επίκαιρες. Γιατί το φρόνημά μας έχει καταπέσει και η αγάπη στην Πατρίδα μειώνεται. Γι΄ αυτό έχουμε ανάγκη μέγιστη και αδήριτη την ευχή του Χριστού, της Παναγιάς, των αγίων, των μαρτύρων και των ηρώων. Σε τέτοιους άγιους ήρωες αφιερώσαμε το Ημερολόγιό μας του 2022 και ευχόμαστε και θα προσπαθήσουμε να είναι καλοτάξιδο».
