«Α να χαθεί η βρωμιάρα…», «Καλέ, τον είδες αυτόν; Μες τη μπίχλα είναι…», «Δεν είναι νοικοκυρά σαν κι εμάς, είναι ανεπρόκοπη». Δε θα σας ρωτήσω πόσες φορές έχετε ακούσει αυτές ή άλλες παρόμοιες φράσεις, διότι είναι ρητορική η ερώτηση. Άπειρες….
Έχουμε λίγο πολύ όλοι την τάση να σχολιάζουμε τους γύρω μας και ένα σύνηθες αντικείμενο συζήτησης είναι το θέμα της καθαριότητας. Σχολιάζουμε το πόσο καθαρός είναι ένας άνθρωπος. Αν μυρίζει ευχάριστα, αν τα ρούχα του είναι καθαρά, αν φροντίζει επαρκώς το χώρο, όπου ζει. Για τις γυναίκες ένα παραπάνω, καθώς σύμφωνα με τα παραδοσιακά πρότυπα, που ακόμη καλά κρατούν, οφείλουν να φέρουν τον τίτλο της νοικοκυράς, ώστε να ανοίξουν ένα «σωστό σπιτικό».
Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο μας ενδιαφέρει η καθαρότητα της ψυχής των ανθρώπων. Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε μετά από ένα πρόσφατο ταξίδι, όπου φιλοξενήθηκα σε ένα πεντακάθαρο σπίτι, με το οποίο και ενθουσιάστηκα αρχικά ως μεγάλη fan της καθαριότητας. Εν τέλει, όμως, ένιωσα παρείσακτη και ανεπιθύμητη. Αν και προσκεκλημένη, οι οικοδεσπότες είχαν τόσο αυστηρό πρόγραμμα και τόση ένταση μεταξύ τους, που έκαναν τη διαμονή μου ιδιαίτερα δυσάρεστη. Και εδώ κολλάει το «όπου δε χωράς, απλά φεύγεις».
Αντίστοιχα, έχω στο παρελθόν φιλοξενηθεί σε όχι και τόσο καθαρά σπίτια, όπου οι οικοδεσπότες, εάν τους το ζητούσα, θα ήταν πρόθυμοι ακόμη και να απουσιάσουν για λίγες ώρες, ώστε να έχω χώρο και χρόνο για τον εαυτό μου. Φυσικά και δε θα ζητούσα ποτέ κάτι τέτοιο και ούτε υπονοώ συνθήκες υγιεινής που θα δυσκόλευαν το να κοιμηθώ ή θα ήταν επικίνδυνες για τον οργανισμό μου. Απλώς θέλω να τονίσω το πόσο με «αγκάλιασαν» αυτοί οι άνθρωποι. Πώς με δέχτηκαν, υποδέχτηκαν και αποδέχτηκαν. Απλά και αγνά.
Μπορεί ορισμένοι «καθώς πρέπει» άνθρωποι να είναι τόσο «βρώμικοι» ψυχικά, τόσο κακοί και τόσο μίζεροι, που να «λερώνουν» κάθε στιγμή της ύπαρξής τους και κάθε διαπροσωπική σας επαφή. Αυτό το αισθάνεσαι. Είναι οι ίδιοι, που όταν αποχωρήσεις, θα αρχίσουν να σχολιάζουν ό,τι «στραβό» μπορεί να εντόπισαν ή και να φαντάστηκαν. Άνθρωποι που ζουν καλλιεργώντας την ψεύτικη εικόνα τους απλά και μόνο για τα «μάτια του κόσμου». Και μπορεί να εισπράξεις αγάπη από ανθρώπους, για τους οποίους η καθαριότητα είναι δευτερευούσης σημασίας, όμως όταν απευθύνονται σε εσένα, έχουν το πιο καθαρό βλέμμα του κόσμου. Κοντά τους νιώθεις ο εαυτός σου στο 100%. Απόλυτα ελεύθερος. Προσωπικά προτιμώ αυτούς…
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.
