Έχει συνδέσει το όνομα του με τα μικρά παιδιά και προσπαθεί πάντα να τα χρησιμοποιεί. Το τελευταίο διάστημα είναι στην τεχνική ηγεσία του Ευκλή Σορωνής και κάνει ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου ο σύλλογος να πετύχει το στόχο της ανόδου! Ο λόγος για τον Λάζαρο Θρουμουλόπουλο ο οποίος μίλησε εφ’ όλης της ύλης στην έντυπη έκδοση του news12 sports.
Γεννήθηκε στη Ρόδο το Νοέμβριο του 1971 και άρχισε να αγωνίζεται στον τότε ΠΑΟ Ρόδου. Έπαιξε επίσης στον ΑΣ Ρόδος, στη Μινωϊκη, στην ΕΓΟΗ, σε μια ομάδα Δ’ Εθνικής στην Αυστρία (κατά την διάρκεια των σπουδών του) αλλά ακόμα και στον Ακουσίλαο, τον Ατρόμητο Διμυλιάς και την Αναγέννηση Ρόδου. Σαν προπονητής, εκτός από τον Ευκλή εργάστηκε στις Ακαδημίες της Αναγέννησης, του Διγενή και του Ακουσιλάου (και στην α’ ομάδα). Τα τελευταία δυο χρόνια είναι στον Ευκλή.
ΕΡ. Λάζαρε για είσαι για δεύτερη χρονιά στον Ευκλή. Πως ξεκίνησες στην ομάδα και που βρίσκεται σήμερα η κατάσταση;
ΑΠ. Ο Ευκλής είναι μια ομάδα που τα τελευταία 4 χρόνια επιδιώκει να ανέβει στην επόμενη κατηγορία. Κάθε χρονιά λείπουν κάποιες λεπτομέρειες και ουσιαστικά στο τέλος «χύνεται η καρδάρα με το γάλα». Φέτος ελπίζουμε να μην πάνε πάλι έτσι τα πράγματα. Εγώ είμαι για δεύτερη χρονιά στην ομάδα και εκείνο που προσπαθώ να συνδυάσω είναι να έχω ένα «ρόστερ», όπου υπάρχει ένα κράμα νεαρών, φιλόδοξων και ταλαντούχων παιδιών μαζί με την εμπειρία και την ωριμότητα κάποιων άλλων παιδιών που έχουν περισσότερα χρόνια και μεγαλύτερη ηλικία. Νομίζω λειτουργεί ιδανικά αυτό, αφενός γιατί οι μικροί κερδίζουν εμπειρίες από τους μεγάλους και αφετέρου γιατί οι μεγάλοι παρασύρονται από την φρεσκάδα των μικρών. Το σωματείο έχει ακαδημίες, οι οποίες βέβαια δεν έχουν αποδώσει ακόμα καρπούς, διότι τα παιδιά είναι ακόμα σε επίπεδο παιδικού και εφηβικού. Ήδη δυο –τρία παιδιά μετέχουν στην ανδρική ομάδα και πιστεύω σε λίγα χρόνια αυτή η προσπάθεια θα αποδίδει καρπούς και ο Ευκλής θα βασίζεται στα δικά του παιδιά.
ΕΡ. Πόσο δύσκολο είναι για ένα προπονητή να συνεργαστεί με μια διοίκηση, όταν ο ίδιος θέλει να χρησιμοποιήσει νεαρούς παίκτες ενώ η ομάδα έχει βάλει στόχο την άνοδο σε μεγαλύτερη κατηγορία;
ΑΠ. Στην δική μου περίπτωση για καλή μου τύχη υπάρχει η πεποίθηση ότι πρέπει να παίζουν τα μικρά παιδιά. Το ρόστερ της ανδρικής ομάδας αποτελείται από 21 παίκτες από τους οποίους οι 9 είναι κάτω από 20 χρονών. Τρία με τέσσερα παιδιά που είναι 16 έως 18 χρονών έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα η οποία κάνει πρωταθλητισμό. Άρα θεωρώ ότι είναι ένα καλό επίπεδο αλλά εννοείται θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Στον Ευκλή οι παράγοντες δίνουν βάση στις ακαδημίες αλλά αυτή η φιλοσοφία δεν επικρατεί γενικά στο τοπικό ερασιτεχνικό μας ποδόσφαιρο. Είναι ένα θέμα που έχει πολλές παραμέτρους. Είναι ο προπονητής, η φιλοσοφία του, η φιλοσοφία των διοικούντων, οι φίλαθλοι και η ιστορία που κουβαλάει κάθε ομάδα. Διαφωνώ ως προς το γεγονός ότι δεν δίνεται η πρέπουσα σημασία στα παιδιά. Γιατί; Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να εμπιστευόμαστε τα νέα παιδιά και είναι κάτι που ισχύει στην κοινωνία και στον αθλητισμό. Δύσκολα έχουμε την υπομονή να ανεχτούμε τα λάθη των μικρών. Διότι για μένα ένας νεαρός αθλητής η όχι, οφείλει να κάνει λάθη και να μάθει μέσα από αυτά. Το να του σερβίρουμε έτοιμες τις λύσεις και να περιμένουμε να αποδώσει χωρίς να έχει τριβή με την πραγματικότητα το θεωρώ λάθος.
ΕΡ. Είσαι από εκείνους που πιστεύουν ότι έχουμε ταλέντο στο νησί μας αλλά κάτι δεν πηγαίνει καλά στην συνέχεια;
ΑΠ. Τεράστιο ταλέντο. Η Ρόδος παραδοσιακά εδώ και δεκαετίες έχει ταλέντο. Δεν το λένε μόνο οι Ροδίτες άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Το αναφέρουν και εκείνοι που έρχονται στο νησί μας και κάνουν εκτιμήσεις για λογαριασμό μας από την υπόλοιπη Ελλάδα και τις μεγάλες ΠΑΕ. Όμως, όντως κάτι φταίει. Εκεί τώρα έρχεται η ευθύνη των προπονητών, η δική μας ευθύνη. Βέβαια και εμείς οδηγούμαστε σε κάποιες καταστάσεις γιατί π.χ δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις. Όταν τα παιδιά για να φτάσουν σε ένα υψηλό επίπεδο, χρειάζονται καθημερινές προπονήσεις και εμείς τους παρέχουμε τρία 90λ επτα με το ζόρι σε κάποιο γήπεδο που χάνεις δέκα λεπτά μέχρι να αποχωρήσει η προηγούμενη ομάδα και άλλα δέκα όταν τελειώνεις για να μπει η επομένη, δεν νομίζω ότι είναι και οι πιο κατάλληλες συνθήκες εργασίας για τους προπονητές και για τα παιδιά, ώστε να αναπτύξεις περισσότερο το ταλέντο τους. Για μένα το βασικότερο πρόβλημα στο Ροδίτικο ποδόσφαιρο είναι η έλλειψη εγκαταστάσεων. Χρειαζόμαστε καλύτερες και ασφαλώς περισσότερες εγκαταστάσεις γιατί προπονητές υπάρχουν πολύ καλοί στην Ρόδο. Πολλά νεαρά παιδιά που ψάχνονται, ενδιαφέρονται να μαθαίνουν, συμμετέχουν σε σεμινάρια, με θέληση, ικανότητα και φιλοδοξία. Όμως σκοντάφτουν στην έλλειψη χώρων και σε μια γενικότερη νοοτροπία που επιβάλλει η κάθε ομάδα λόγω της ιστορίας της , να κυνηγά πρωταθλήματα, διακρίσεις και στον βωμό αυτής της επιτυχίας να αφήνει τα παιδιά απέξω.
ΕΡ. Πιστεύεις ότι τα παιδιά ανταποκρίνονται σε εκείνα που θέλουν να τους δώσουν οι προπονητές και οι ομάδες τους ή μετά την συμμετοχή τους σε ένα παιχνίδι χάνουν τον προσανατολισμό τους με τις «ευλογίες» των γονιών τους;
ΑΠ. Όντως η νέα γενιά είναι λίγο πιο χαλαρή. Σίγουρα έχουν πολλά ενδιαφέροντα να κάνουν, όμως πιστεύω ότι δεν αρκεί μόνο το ταλέντο. Ένα άτομο, σε οποιοδήποτε χώρο, για να εξελιχθεί και να φτάσει σε υψηλό επίπεδο νομίζω πως πρέπει να έχει και κάποια ψυχικά χαρίσματα. Θέληση, υπομονή, πίστη στις δυνατότητες του να πάει κόντρα στις αντιξοότητες. Νομίζω όλα αυτά τα στοιχεία λείπουν. Πολύ εύκολα νοιώθουν ότι τα επιτεύγματα τους είναι σημαντικά και αυτό είναι κακός σύμβουλος, γιατί στην συνέχεια δεν υπάρχει ανάλογη εξέλιξη. Οι γονείς είναι ένα άλλο κεφάλαιο, σημαντικό. Πολλές φορές οι γονείς τροφοδοτούν την αλαζονεία των παιδιών. Τα παιδιά δεν έχουν υπομονή, δεν έχουν δεκτικότητα πολλές φορές. Αν στην ηλικία των 14, 15, 16 νομίζεις ότι έχεις κατακτήσει τον κόσμο επειδή είδες την φωτογραφία σου στα Μ.Μ.Ε. και άκουσες και πέντε καλά λόγια από τους «σκάουτερ», τότε νομίζω κάπου το τρένο χάνεται, γιατί όλα αυτά είναι επίπλαστα δεν είναι η πραγματικότητα. Αν υπάρχει ταλέντο, ναι σκύψε το κεφάλι δούλεψε, δείξε ανοχή, δεκτικότητα, άκου τους μεγαλύτερους, άκου τους προπονητές σου, μην νομίζεις ότι επειδή διάβασες κάτι κάπου, σημαίνει ότι αυτό είναι το σωστό και ότι ξέρεις, και δεν ξέρει κάποιος άλλος ο οποίος έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα στην ζωή του.
ΕΡ. Την άποψη σου για το φετινό πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας;
ΑΠ. Το πρωτάθλημα δυστυχώς δεν είναι αμφίρροπο. Δυστυχώς και στους δύο ομίλους έχουν ξεχωρίσει από δύο ομάδες και για μένα αυτό είναι λάθος. Θα προτιμούσα να υπάρχει ένας όμιλος και ανάμεσα στον πρώτο και τον τελευταίο να υπάρχει μικρή διαφορά. Όλοι να έχουν ενδιαφέρον μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, να μην υπάρχουν αδιάφορες ομάδες, όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή. Είναι τραγικό αυτό, είναι που είναι μικρό το πρωτάθλημα. Με έναν όμιλο θα είναι πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα γιατί έχει καλό ποιοτικά επίπεδο.
ΕΡ. Ένα μήνυμα για τα μικρά παιδιά;
ΑΠ. Υπομονή. Υπομονή και να παίζουν ποδόσφαιρο διασκεδάζοντας και να σκέφτονται ότι πρέπει κάθε μέρα να βελτιώνονται. Φυσικά μπορούν να κάνουν όνειρα, και πρέπει να κάνουν όνειρα, αλλά ας απολαύσουν πρώτα το παιχνίδι, να ακούν τους προπονητές τους για να βελτιωθούν με διάθεση και υπομονή, και αν είναι κάτι να γίνει, θα γίνει.
Ηλίας Λοίζος
