Με ανακοίνωση που εξέδωσε η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου, σχολιάζει τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, που υπέγραψε προσφάτως το σωματείο που εκπροσωπεί τον κλάδο με τους ξενοδόχους, επιχειρώντας να αποδομήσει με συγκεκριμένα επιχειρήματα( τα οποία οι εργαζόμενοι του κλάδου κατανοούν καλύτερα) τα οφέλη που παρουσίασε η άλλη πλευρά, κάνοντας τότε λόγο για νίκη του Σωματείου.
Οι καλά γνωρίζοντες τα του συγκεκριμένου χώρου, που απασχολεί το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων στην περιοχή μας, θα βγάλουν πιο ασφαλή συμπεράσματα για το ποιος έχει δίκιο. Εμείς απλά θα αναφέρουμε, πως αυτό που θα έπρεπε να διασφαλιστεί πρωτίστως είναι να πληρώνονται αυτοί οι άνθρωποι ανάλογα με το έργο που προσφέρουν και στην ώρα τους. Κάτι που δεν τηρείται από πολλούς ξενοδόχους τα τελευταία χρόνια.
Στην ανακοίνωση αναλυτικά αναφέρεται:
“Με πανηγυρικό τόνο παρουσιάστηκε από τοπικά ΜΜΕ και τις πλειοψηφίες σε Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργατικό Κέντρο Ρόδου η υπογραφή της νέας Συλλογικής Σύμβασης στα ξενοδοχεία.
Η ηγεσία του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων ισχυρίζεται ότι η υπογραφή της νέας σύμβασης εξασφαλίζει για μια τριετία στους εργαζόμενους μισθούς και δικαιώματα και μάλιστα με …αυξήσεις! Με βάση τα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν, εύλογα κανείς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για σημαντική νίκη των εργαζομένων του κλάδου στην περιοχή. Είναι όμως έτσι;
H ζωή έχει δείξει ότι κάθε φορά που αυτή η εργοδοτική ηγεσία στο Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων υπογράφει σύμβαση, όχι μόνο δε διασφαλίζονται, αλλά ξηλώνονται δικαιώματα κατακτημένα για δεκαετίες. Το 2014 το επίδομα προϋπηρεσίας μειώθηκε στο μισό. Το 2012 μειώθηκε ο βασικός μισθός κατά 13%, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα μειωμένος και μετατράπηκε το πενθήμερο σε διευθυντικό δικαίωμα. Αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα πολλά παραδείγματα.
Η νέα σύμβαση, προβλέπει αύξηση 1,8% στο εποχικό επίδομα, αλλά και ότι το επίδομα αυτό, δε θα ισχύει για τον Απρίλιο ο οποίος για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων είναι ο πρώτος τους μήνας στη δουλειά. Με απλά λόγια με αυτή τη σύμβαση αφαιρούνται από τους εργαζόμενους 87 Ευρώ τον Απρίλη και τους επιστρέφονται 13 ευρώ το μήνα για όσους μήνες δουλέψουν, δηλαδή βγαίνουν και χαμένοι. Αυτό το… «κόλπο» είναι που παρουσιάζουν ως αύξηση.
Σοβαρό όμως ζήτημα είναι και το πόσους τελικά εργαζόμενους αφορά αυτή ή σύμβαση. Στην πραγματικότητα αφορά ένα περιορισμένο κομμάτι ειδικοτήτων οι οποίες συμπεριλήφθηκαν, πριν από αρκετές δεκαετίες. Σήμερα στα ξενοδοχεία, ειδικά σε αυτά που είναι τύπου “Resort” δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία στην περιοχή μας, υπάρχουν δεκάδες άλλες ειδικότητες εργαζομένων οι οποίοι παραμένουν εντελώς ξεκρέμαστοι.
Βέβαια, ακόμη και για τις ειδικότητες που συμπεριλαμβάνονται στη σύμβαση ,η εργοδοσία έχει στο «οπλοστάσιό» της τρόπους να αποφεύγει να την εφαρμόζει. Αξιοποιεί για παράδειγμα την τεράστια εφεδρεία της μαθητείας, τους ενοικιαζόμενους, τους νέους κάτω των 25, ενώ τελευταία εξαπλώνονται στη δική μας περιοχή τα εργολαβικά συνεργεία στα ξενοδοχεία.
Αυτή η κατάσταση οδηγεί και τους εργαζόμενους που καλύπτονται από τη σύμβαση να ρίχνουν τις απαιτήσεις τους, συχνά να δέχονται να δουλεύουν με ατομικές συμφωνίες. Επιπλέον, εφόσον οι συμβάσεις δεν είναι υποχρεωτικές για όσουςμεγαλοξενοδόχους δεν είναι μέλη της Ένωσης Ξενοδόχων ,όλο και περισσότεροι διαγράφονται από μέλη και δεν την εφαρμόζουν.
Είναι λοιπόν πρόκληση να στήνονται τέτοια παιχνίδια στην πλάτη των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Ειδικά σε μια περίοδο που έχει γεμίσει το νησί με εργοτάξια για την ανέγερση και την ανακαίνιση ξενοδοχείων, που προχωρούν εξαγορές και συμφωνίες δεκάδων εκατομμυρίων, που δημοσιεύονται οι πρωτιές των ροδιτών μεγαλοξενοδόχων στις λίστες με τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις.
Σε μια περίοδο δηλαδή ραγδαίας ανάπτυξης του κλάδου του τουρισμού στην περιοχή μας, το ίδιο ραγδαία είναι και η επιδείνωση των όρων δουλειάς των εργαζομένων.
Σε τέτοιες συνθήκες αυτό που θα έπρεπε να κουβεντιάζεται είναι με ποιους τρόπους θα δυναμώσει η οργάνωση της πάλης πρώτα απ’ όλα μέσα στον τόπο δουλειάς, εκεί δηλαδή που κρίνεται η αναμέτρηση με την εργοδοσία, για να μπορέσουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι να δώσουν απάντηση. Τέτοιο χαρακτήρα έπρεπε να έχει και η ίδια η διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης.
Όμως η ηγεσία του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων μαζί με την εργοδοσία θέλουν να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου. Να γιατί το ίδιο το περιεχόμενο των «διαπραγματεύσεων» με τους μεγαλοξενοδόχους κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό, μακριά από τους εργαζόμενους και πολύ περισσότερο μακριά από κάθε σκέψη για την οργάνωση και ανάπτυξη αγώνων με αίτημα Συλλογικές Συμβάσεις που αναπληρώνουν τις απώλειες.
Οι μόνες δυνάμεις που σήκωσαν ψηλά το ζήτημα της οργάνωσης του αγώνα για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης που συνοδευόταν από το αίτημα της υποχρεωτικότητας της εφαρμογής της, οργανώνοντας και πολύμορφες δράσεις, κινητοποιήσεις, συσκέψεις, παρεμβάσεις κ.α. ήταν αυτές του ταξικού εργατικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, των τριών συνεργαζόμενων επιχειρησιακών Σωματείων του Τουρισμού στη Ρόδο και σίγουρα όλη αυτή η δραστηριότητα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υπογραφή ακόμα και αυτής της σύμβασης που βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες.
Και από αυτή όμως την εξέλιξη αναδεικνύεται καθαρά ότι οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουν αντιπάλους στον αγώνα για τη βελτίωση της ζωής τους, για την αναπλήρωση των απωλειών, για την οργάνωση της αντεπίθεσης, με τους οποίους πρέπει να ανοίξουν μέτωπο αντιπαράθεσης.
Πρώτα απ΄όλα με την εργοδοσία που ισοπεδώνει στην πράξη ότι δικαίωμα υπάρχει στον κλάδο ακόμα και πριν προλάβει να το καταργήσει με νόμο η κάθε κυβέρνηση, για να απογειώσει τα κέρδη της, για να ανταγωνιστεί τους άλλους μεγάλους παίκτες του τουρισμού, δημιουργώντας μια πραγματική κόλαση για τους εργαζόμενους.
Δεύτερον με τις κυβερνήσεις, ανεξάρτητα την απόχρωση που έχουν, δηλαδή αυτούς που φροντίζουν να εξασφαλιστεί με όλους τους δυνατούς τρόπους το συμφέρον των αφεντικών. Αυτό το διάστημα μετά τη συμφωνία της 7ης Απρίλη, προετοιμάζεται το έδαφος για να ψηφιστούν τα καινούρια μέτρα. Μέτρα παλιά και νέα που θα συνεχίζουν να εξασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη στα αφεντικά. Όπως η κατάργηση της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων, η μείωση του κατώτερου μισθού, η διάκριση για τους νέους κάτω των 25, μέτρα που μαζί με όλα τα υπόλοιπα έχουν επιδράσει συνολικά στη δραματική μείωση των μισθών.
Τρίτον με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που βάζει πλάτη για να περνάει η πολιτική της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων μέσα στους χώρους δουλειάς, στους εργαζόμενους με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Ξεκινώντας από την ίδια την ηγεσία της ΓΣΕΕ που πριν λίγες μέρες έβαλε ξανά την υπογραφή της στον άθλιο κατώτερο μισθό των 586 και φτάνοντας μέχρι την ηγεσία τοπικά του Εργατικού Κέντρου και του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Οι εξελίξεις, πρέπει να πεισμώσουν τους εργαζόμενους στον τουρισμό, να αποτελέσουν ένα ακόμη κριτήριο για να βγουν μπροστά για την οργάνωση της πάλης.
Οι ταξικές δυνάμεις καλούν τους εργαζόμενους του κλάδου να μη συμβιβαστούν, να μην πουν ότι χάσαμε χάσαμε αλλά να συνεχίσουν να διεκδικούν την αναπλήρωση των απωλειών τους.
Τις επόμενες μέρες θα δοθεί η μάχη της ενημέρωσης των συναδέλφων για τις εξελίξεις, τα νέα μέτρα που είναι στην τελική ευθεία ώστε να μην περάσει κλίμα ανοχής στη συμφωνία αλλά αντίθετα μαζικής εναντίωσης. Προετοιμαζόμαστε για απεργιακή κινητοποίηση με το που ανακοινωθούν τα μέτρα και για την επιτυχία της απεργίας της 1ης Μάη που φέτος είναι αφιερωμένη στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, καθώςτα σύννεφα πυκνώνουν επικίνδυνα στην περιοχή μας.
Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου
Απρίλης 2017”
