«Οι αριθμοί κυβερνούν το σύμπαν» έλεγαν οι Πυθαγόρειοι. Στις μέρες μας η χειραγώγηση των αριθμών κυβερνά τη ζωή μας. Αλλάζοντας και παραποιώντας τους αριθμούς μπορείς να κάνεις τα πάντα, ακόμα και να μεταμορφώσεις ένα τεράστιο ψέμα σε γενική αρχή.
Μυστηριώδεις και σαγηνευτικοί αριθμοί έχουν την ιδιότητα και την δύναμη να ανακαλύπτουν και να περιγράφουν αλήθειες αλλά έχουν και την αντίστροφη δυνατότητα: να μετατρέπουν το ψέμα σε αλήθεια, να παραποιούν μερικά ή ολικά μια πραγματικότητα και να δίνουν στα φαινόμενα τις ερμηνείες που θέλει ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων.
Ειδικά στα χέρια της εξουσίας οι αριθμοί, μέσω της χειραγώγησης, μπορούν να αποβούν ολέθριοι, να διαμορφώσουν πραγματικότητες, να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε επικίνδυνα μονοπάτια και να προκαλέσουν ατομικές και συλλογικές δυστυχίες. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά αλλά στην δική μας σύγχρονη εθνική ιστορία δυο παραδείγματα είναι αρκετά για να το αποδείξουν: το ένα είναι το φαινόμενο των μνημονίων και το άλλο αυτό που είναι σε εξέλιξη, το φαινόμενο «Κόβιντ-19».
Για τα μνημόνια η ιστορία της στατιστικής αλλοίωσης των στοιχείων είναι γνωστή. Στις 2/10/2009 μας είπαν ότι το έλλειμμα ήταν 6%. Σε πέντε μέρες το εμφάνισαν στο 12%. Τον Απρίλιο του 2010 το πήραν στο 13,6% και το Νοέμβριο του 2010 στο 15,8%. Ήταν φανερό από την αρχή – και αποδείχτηκε αργότερα από μια έντιμη υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ (κυρία Γεωργαντά) – ότι οι αριθμοί είχαν «πειραχτεί» ώστε η κρατική εξουσία της εποχής να οδηγήσει τους Έλληνες σε μια νέα μορφή σκλαβιάς μέσω της χρεοκρατίας. Όσα ακολούθησαν είναι λίγο πολύ γνωστά – μνημόνια, θεσμοί, τρόικες, προδοτικές συμφωνίες, εργασιακός μεσαίωνας, περικοπή μισθών και συντάξεων, προσωπικά δράματα και αυτοκτονίες.
Συγκριτικά με την χειραγώγηση των οικονομικών στοιχείων, η χειραγώγηση των ιατρικών δεδομένων είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή και ακόμα πιο ολέθρια. Όπως όλες οι επιστήμες έτσι και η ιατρική εξουσιάζεται σε μεγάλο βαθμό από τους αριθμούς. Από τις εξετάσεις ενός ασθενούς μέχρι και τα μεγάλα επιδημιολογικά δεδομένα, όλα τελούν υπό την ηγεμονία των αριθμών.
Από την αρχή του φαινομένου «Κόβιντ-19» παρακολουθούμε κάθε λογής «ειδικούς» να εξαπολύουν καθημερινά ένα πλήθος από αριθμούς για τεστ, κρούσματα, ασθενείς, ανθρώπους σε ΜΕΘ και θανάτους. Αλλά για ποιο πράγμα μιλάμε όταν υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις, αποφάσεις δικαστηρίων και δηλώσεις κορυφαίων ειδικών ότι τα τεστ που χρησιμοποιούνται δεν είναι κατασκευασμένα για διάγνωση ιογενών λοιμώξεων ή ότι αδυνατούν να ξεχωρίσουν τον λεγόμενο «νέο ιό» από άλλους ιούς; (πώς αλλιώς να εξηγηθεί η στατιστική εξαφάνιση της γρίπης και άλλων εποχικών ιώσεων αν όχι με την ταξινόμηση τους κάτω από την ετικέτα «κόβιντ19»;).
Ποια είναι, λοιπόν, η αξιοπιστία όλων των αριθμών που μας παρουσιάζουν εδώ και 19 μήνες; Έχουν κάποια εγκυρότητα ή όλα είναι επινοημένα με στόχο να προκαλέσουν εντυπώσεις, φόβο και τρόμο και τελικά να κατασκευάσουν μια «πραγματικότητα»; Πόσο οι αριθμοί των κρουσμάτων αντιστοιχούν σε πραγματικούς ασθενείς με σάρκα, οστά και συμπτώματα; Και πόσο οι αριθμοί των νεκρών συμπολιτών μας αντιστοιχούν σε άψυχα κορμιά που φέρουν μέσα τους την βιολογική υπογραφή του «φονικού ιού»;
Είναι γνωστό – για όσους ψάχνουν – ότι τον Μάιο του 2021 στην Πορτογαλία, δικαστήριο της Λισαβόνας αποφάσισε πως μόλις το 0,9% των «επαληθευμένων νεκρών από Covid-19» πέθανε πράγματι από κορωνοϊό. Η απόφαση αυτή αναφέρει πως από τον Ιανουάριο του 2020 έως τον Απρίλιο του 2021 υπήρχαν 152 επαληθευμένοι θάνατοι από τον κορωνοϊό και όχι 17.000 όπως υποστηρίζουν οι επίσημοι φορείς.
(Βλ. https://crashonline.gr/diethni-nea/1492431/dikastirio-tis-lisavonas-apofasise-pos-mono-to-09-ton-nekron-me-covid-19-echoun-pragmatika-pethanei-apo-ton-io/) (Βλ.humansarefree.com – 30/06/2021 – PROOF the Gov’t Faked COVID-19 Death Statistics: Lisbon Court Rules Only 0.9% of ‘Verified Cases’ Died of COVID, Numbering 152, Not 17,000 as Claimed)
Άρα το ερώτημα που προκύπτει είναι απολύτως εύλογο: πόσο δύσκολο είναι τελικά να χειραγωγήσεις αριθμούς και στατιστικές και να δείξεις αυτό που θέλεις ως εξουσία; Πόσο δύσκολο είναι να κατασκευάσεις μια «πραγματικότητα» δείχνοντας ή επινοώντας τους αριθμούς που σε εξυπηρετούν; Το ίδιο δύσκολο όσο το να κάνεις λογιστικές αλχημείες στα οικονομικά στοιχεία μιας εταιρίας και να δείξεις το αποτέλεσμα που σε συμφέρει, δηλαδή πανεύκολο- κάθε έντιμος λογιστής μπορεί να το βεβαιώσει.
Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα – οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών: Αλμπέρ Καμύ, Νίκο Καρούζο, Ντοστογιέφσκι, Εμίλ Σιοράν, Κωστή Παπαγιώργη, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έρμαν Έσσε, Χένρυ Μίλερ, Καζαντζάκη, Χουάν Κάρλος Ονέτι, Ερνέστο Σάμπατο, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κλεάνθη Γρίβα. Άρχισε να γράφει από τα δεκαπέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και την ατομική συλλογή διηγημάτων «Βραδινές Υποσχέσεις και άλλες ιστορίες» – Εκδόσεις Βερέττα, 2019. Χαρακτηρίζει το πρόσφατο δημοσιευμένο έργο του «Μανιφέστο αγωνίας» ως «έργο εκτάκτου ανάγκης».
