Το νησί μας μπορεί να έχει πολλά χρόνια να «δει» ομάδα στην Super League, όσον αφορά το ποδόσφαιρο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διαθέτει συλλόγους που έχουν ένα άλλο «ειδικό βάρος» και είναι αναγκαίο να βρίσκονται σε Εθνικές Κατηγορίες. Είναι ομάδες που και στο παρελθόν έχει αποδείξει πως μπορούν να αναπτύξουν μια άλλα δυναμική, συνδέοντας το όνομα τους με κάποιες από τις σημαντικές επιτυχίες του ποδοσφαίρου μας στα προηγούμενα χρόνια. Και επειδή το τελευταίο διάστημα στα διάφορα ποδοσφαιρικά στέκια του νησιού γίνεται κουβέντα για το ποιες είναι οι «μεγάλες» ομάδες της …γειτονιάς μας, μου δόθηκε το έναυσμα να επιχειρήσω να καταθέσω την άποψη μου. Με γνώμονα ότι ίσως κινδυνεύω να παρεξηγηθώ από ορισμένους «φανατικούς» και ίσως και από ανθρώπους που έχουν …ποδοσφαιρικές παρωπίδες», καταθέτω τα εξής:
Από καταβολής του ποδοσφαίρου στην περιοχή μας, οι «μεγάλες» ομάδες ανήκαν ως επί το πλείστον στην πόλη και όχι στην ύπαιθρο. Διαγόρας, Ρόδος (ή Ρόδος, Διαγόρας για να μην ξινίσουν κάποιοι) και πιο παλιά Δωριέας, Ροδιακός, ΑΕΠ και ίσως κάποιοι ακόμα, ήταν παραδοσιακά στο γκρουπ των ομάδων που ήταν στο …πάνω ράφι. Από το 1980 και μετά στην ουσία έμειναν …σε αυτό το ράφι ο Διαγόρας και η Ρόδος (ή η Ρόδος και ο Διαγόρας αν θέλετε, δεν είναι αυτό το ζητούμενο) που με τα όποια σκαμπανεβάσματα τους, «φλερτάρουν» πάντα με τις επαγγελματικές και τις Εθνικές κατηγορίες. Και αυτό είναι κάτι που προφανέστατα δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ.
Από εκεί και πέρα, φεύγοντας εκτός συνόρων της πόλεως και πηγαίνοντας προς την παλιά …ύπαιθρο, θα συναντήσουμε κάποιες ομάδες που ασφαλώς και ξεχωρίζουν και έχουν το κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες του τοπικού. Πρώτος και καλύτερος ο Ιάλυσος ο οποίος έχει συνδεθεί και αυτός μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά και στον θεσμό του κυπέλλου Ελλάδας. Ιδιαίτερα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και για αρκετά χρόνια, είχε αφήσει τη σφραγίδα του στον ποδοσφαιρικό χάρτη της χώρας, «χτυπώντας» ακόμα και την πόρτα της Α’ Εθνικής Κατηγορίας. Τα τελευταία χρόνια είναι και πάλι σταθερά στις Εθνικές κατηγορίες και κάνει τη δική του προσπάθεια.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ακολουθούν άλλες δυο ομάδες που πάντοτε έχουν μια διαφορετική αύρα από τις υπόλοιπες του τοπικού. Πρώτα είναι ο Φοίβος Κρεμαστής αναμφίβολα, με πλούσια δράση και σημαντικές επιτυχίες την δεκαετία του 1970 σε πρωτάθλημα (Β’ Εθνική) αλλά και κύπελλο ερασιτεχνών Ελλάδας (κατάκτηση τροπαίων) και εν συνεχεία ο Απόλλων Καλυθιών ο οποίος συμμετείχε τα προηγούμενα χρόνια μέχρι και την Δ’ Εθνική Κατηγορία. Οι προαναφερθέντες είναι νομίζω οι λεγόμενες «μεγάλες ομάδες» του νησιού μας. Είναι οι σύλλογοι που πάντα θα έχουν το λεγόμενο «εδικό βάρος» έναντι των υπολοίπων…
Δραγάτης Δημήτρης
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα “Ροδιακή” στις 2 Νοεμβρίου 2019
