Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης (info@news12.gr)
Διάβαζα τις δηλώσεις του καλού φίλου Γιάννη Καλούδη σχετικά με τους παράγοντες που ασχολούνται με τις ερασιτεχνικές ποδοσφαιρικές ομάδες της περιοχής μας και μπορώ να αυτό που λέμε …συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω. Αποτελεί πραγματικά έναν έντονο προβληματισμό σχετικά με τη φιλοσοφία των περισσοτέρων που διαχειρίζονται τα τελευταία χρόνια τις τύχες των ομάδων.
Και ειλικρινά δεν μπορεί παρά να είναι τουλάχιστον τραγικό το γεγονός ότι υπάρχουν παράγοντες οι οποίοι κάθε χρόνο βάζουν το χέρι στην τσέπη για αμοιβές ποδοσφαιριστών και δεν έχουν καν ένα …γυμναστήριο ας πούμε για τις ανάγκες των ομάδων τους. Πόσο διαφορετικό θα ήταν το ποδόσφαιρο της περιοχής μας αν όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία μπορούσαν να επενδύσουν σε άλλα πράγματα, σαφώς πιο εποικοδομητικά για την πρόοδο και την ίδια την ύπαρξη τους;
Για σκεφτείτε πόσο πολύ πιο ουσιαστικό θα ήταν αν δινόντουσαν όλα αυτά τα χρήματα που ξοδεύονται, για τις υπέρογκες μεταγραφές για παράδειγμα, προκειμένου να γίνει ένα υποτυπώδης γυμναστήριο ή μια αίθουσα συνδιαλέξεων και προβολής video; Ή για να γίνει ένα σεμινάριο διατροφής για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές των τμημάτων υποδομής. Ή για να μπορέσει να πάει ένα εκπαιδευτικό ταξίδι ένα τμήμα από τις υποδομές του συλλόγου. Βάλτε όποιο άλλο «ή» θέλετε εσείς διότι αν κάτσουμε να το σκεφτούμε λιγάκι, σίγουρα θα βρούμε πάρα πολλά.
Έχουμε γράψει πολλές φορές το τελευταίο δίμηνο σχεδόν, πως ο κορωνοϊός ήρθε και μέσα σε όλα τα αρνητικά μας δίνει και ορισμένα θετικά. Όπως την ευκαιρία να δούμε το ποδόσφαιρο κάτω από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία που μάλλον όλοι μας την είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχει. Σήμερα θα πρόσθετα πως ο κορωνοϊός ήρθε για να δούμε πόσοι παράγοντες αξίζουν –για το ποδόσφαιρο και το μέλλον του- να παραμείνουν στο χώρο συνεχίζοντας να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Και οι παράγοντες αυτοί, θα είναι όσοι αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και κυρίως συνειδητοποιήσουν ότι καμιά ομάδα δεν αποτελεί …κτήμα τους ή τσιφλίκι τους. Όλοι τους είναι περαστικοί και αυτό που έχουν να κάνουν είναι να αφήσουν πίσω τους ένα εποικοδομητικό έργο και για τους επόμενους και όχι καμένη γη…
