Μέσα στο καλοκαιρινούς μήνες, με μεγάλη ανησυχία, αλλά και με έκπληξη και ενόχληση, παρακολουθούμε ένα φαινόμενο που σχετίζεται με την ανθρωπιστική κρίση στη Μ. Ανατολή και την Αφρική (Βόρεια και Υπο-Σαχάρια), και η οποία έχει οδηγήσει σε αύξηση των προσφυγικών ροών στα νησιά του Ν. Αιγαίου.
Αν και έχουν μειωθεί σημαντικά μέσα στο 2017 –κυρίως μετά τη συμφωνία με την Τουρκία– οι προσφυγικές ροές δεν έχουν σταματήσει στο Ν. Αιγαίο, και δεν πρόκειται να σταματήσουν, λόγω των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Το φαινόμενο αυτό έγκειται στο ότι ενώ έχουμε συνεχείς αφίξεις ανθρώπων οι οποίοι χρήζουν άμεσης βοήθειας από τις αρμόδιες αρχές (Λιμενικό, Αστυνομία, γραφεία Ασύλου, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, Τ. Αυτοδιοίκηση), αυτοί –συχνά έχοντας και βρέφη ανάμεσά τους- συχνά στοιβάζονται σε κρατητήρια για αρκετές μέρες, σε θερμοκρασίες υψηλές και συνθήκες διαμονής που ενέχουν κινδύνους για την υγεία τους.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν επίσημα Κέντρα Υποδοχής ή/και Καταγραφής (π.χ. στη Ρόδο), και οι διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησης είναι χρονοβόρες.
Αυτό όμως που ενοχλεί και ενίοτε εξοργίζει τους/τις ενεργούς πολίτες των νησιών μας είναι ότι η ύπαρξη αυτών των προσφύγων αγνοείται από όλα τα τοπικά ΜΜΕ(για να μην μιλήσουμε για τα ΜΜΕ εθνικού επιπέδου)!
Μια περίεργη σιωπή επικρατεί γύρω από το θέμα, τη στιγμή που υπάρχουν επείγοντα περιστατικά περίθαλψης ασθενών και ευάλωτων προσφύγων (π.χ. βρεφών), και κανείς δεν γνωρίζει για την ύπαρξή τους, έτσι ώστε να υπάρξουν έστω και εθελοντικές προσφορές ειδών πρώτης ανάγκης από ευαίσθητους/ες συμπολίτες μας.
Μας κάνει εντύπωση που, ενώ μαθαίνουμε τα πάντα (και καλώς) για σεισμούς, τυφώνες και εθνικές εκκαθαρίσεις σε άλλες ηπείρους, είμαστε (ως τοπικές κοινωνίες) κυριολεκτικά στο σκοτάδι για περιστατικά που γίνονται δίπλα στο σπίτι μας!…
Δεν είναι μόνο θέμα δημοσιογραφικής δεοντολογίας (ο/η δημοσιογράφος πρέπει «ναμεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του»), είναι και θέμα πρακτικής αποτελεσματικότητας έναντι των χρηζόντων βοήθειας!
Στη Ρόδο, για παράδειγμα, υπάρχουν -πέρα από τις ήδη υπάρχουσες οικογένειες για τις οποίες έχουν νοικιαστεί ή θα νοικιαστούν σπίτια από ΜΚΟ- γύρω στα 170+ άτομα, τα οποία βρίσκονται σε μια κατάσταση εγκλεισμού, είτε βρίσκονται ως κρατούμενοι στα ασφυκτικά γεμάτα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος, είτε παραμένουν αδικαιολόγητα στον «ημι-ελεύθερο» χώρο των Παλαιών Σφαγείων, στην Ακαντιά. Για την κατάσταση αυτή μόλις την τελευταία εβδομάδα προκλήθηκε θόρυβος, ύστερα από διαμαρτυρίες.
Στη Λέρο το τελευταίο διάστημα έφθασαν γύρω πάνω 470 άτομα, πολύ πάνω από τη χωρητικότητα του εκεί Κέντρου Καταγραφής και Φιλοξενίας (HotSpot). Στην Κω –η οποία ακόμα μετρά τις καταστροφές από τον πρόσφατο σεισμό- στοιβάζονται στο Hot-Spot άνω των 800 ατόμων, με αυξάνουσα ροή προσφύγων, τους οποίους μεταφέρουν εκεί οι λιμενικές & αστυνομικές αρχές από άλλα νησιά τα οποία δεν διαθέτουν ανάλογες υποδομές.
Γιατί κανείς δεν το αναφέρει, έστω ως μια πληροφορία; Γιατί ο μέσος πολίτηςδεν γνωρίζει τίποτα για την άσχημη κατάσταση στην οποία διαβιούν οι διωκόμενοι συνάνθρωποί μας;
Ποιον θα ενοχλήσει να υπάρχει μια συστηματική καταγραφή των ανθρώπων αυτών, αν μη τι άλλο για να γνωρίζουν όσοι θέλουν να βοηθήσουν (με δωρεές ή άλλο τρόπο) το μέγεθος του προβλήματος; Μας πειράζει μήπως ακούσουν οι τουρίστες ότι υπάρχουν 170 άτομα σε αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες, ή ότι υπάρχουν εν έτει 2017 τέτοιες συνθήκες σε μια πολιτισμένη χώρα, όπως η Ελλάδα, και σε κοσμοπολίτικα νησιά, όπως τα νησιά της Δωδεκανήσου;
Αλήθεια, ξέρουν οι διαμορφωτές της «Κοινής Γνώμης» πόσοι χιλιάδες επισκέπτες των νησιών μας έχουν προσφέρει δωρεές για τους πρόσφυγες τα δύο τελευταία χρόνια;
Το ότι είναι μια δυναμική κατάσταση οι προσφυγικές ροές, και πολλοί/ες από αυτούς τους ανθρώπους προωθούνται σε άλλα νησιά (με «Κέντρα Φιλοξενίας»), ή στην ελληνική ενδοχώρα, δεν είναι καλή δικαιολογία για να «κρύβουμε» το πρόβλημα κάτω από το χαλί, σαν να μη συμβαίνει τίποτα…. Σαν να μην υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι!…
Είναι, άραγε, κεντρική πολιτική επιλογή η «αποσιώπηση» του «προσφυγικού ζητήματος», ούτως ώστε να περνούν απαρατήρητες και οι πολιτικές αποφάσεις για τη διαχείρισή του;…
Εδώ και καιρό το Δίκτυό μας απαιτεί:
• Να κλείσουν άμεσα οι πρόχειροι καταυλισμοί και στρατόπεδα συγκέντρωσης και να μεταφερθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες σε κατάλληλους χώρους μέσα στον αστικό ιστό κάθε περιοχής υποδοχής, με όλες τις απαραίτητες παροχές θέρμανσης, τροφής, υγειονομικής περίθαλψης.
• Να εγγραφούν όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία.
• Να παρασχεθεί μόρφωση και περίθαλψη για όλους χωρίς αποκλεισμούς.
• Να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια από την Πολιτεία για επανένωση οικογενειών που ζουν σε απόσταση, και πρωτεύων στόχος των επίσημων φορέων (γραφεία ασύλου, υπ. εξωτερικών) των εμπλεκόμενων χωρών να είναι η διευκόλυνση της μετεγκατάστασης στη χώρα επιλογής των προσφύγων.Με άνω των 500 εκ. ανθρώπων πληθυσμό, δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση αν φοβάται την εγκατάσταση μερικών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι άλλωστε και στην οικονομική ανάπτυξη αλλά και στη δημογραφική ισορροπία της «γηράσκουσας» Ευρώπης μπορούν να συμβάλλουν.
• Να σταματήσουν οι απελάσεις. Να σταματήσει η ποινικοποίηση της μετακίνησης προσφύγων. Δικαίωμα του καθενός να ζήσει καλύτερα και με ασφάλεια.
• Να γίνει διεθνής διπλωματική προσπάθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τερματισμό των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Κανένας ντόπιος και κανένας πρόσφυγας ή μετανάστης/στρια, κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να στερείται αξιοπρεπούς στέγης, θέρμανσης, ρεύματος, νερού και φαγητού!
Η αλληλεγγύη θα νικήσει! Με τους πρόσφυγες θα ζήσουμε μαζί!
Δωδεκάνησα, 20/09/2017
ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
http://dodecanesesolidarity.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/groups/DodecaneseSolidarity
