Στην Ελλάδα το μόνο εύκολο είναι να γίνεται κριτική. Και ειδικά στον χώρο του ποδοσφαίρου ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ και το κοντό του και μάλιστα και χωρίς κόστος. Στην εξέδρα κάθε σαββατοκύριακο θα συναντήσει κανείς πολλούς προπονητές, παράγοντες και διαιτητές. Όλοι τους είναι ειδήμονες. Τα γνωρίζουν όλα απ’ έξω και ανακατωτά που λέμε…
Ο παραπάνω πρόλογος ταιριάζει γάντι με την τροπή που παίρνει το πρωτάθλημα για την ομάδα της Ρόδου η οποία δυο αγωνιστικές πριν από το φινάλε της χρονιάς δεν έχει εξασφαλίσει και μαθηματικά την παραμονή της.
Με βάση τον αρχικό της στόχο και τα οράματα του καλοκαιριού, η χρονιά ασφαλώς και δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη. Όμως όλοι όσοι ασκούν πολύ αυστηρή κριτική δεν θα πρέπει να ξεχνούν που θα ήταν αυτή η ομάδα τώρα αν δεν αναλάμβανε η συγκεκριμένη διοίκηση.
Κανένας νέος ντόπιος παράγοντας δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον και η ομάδα κινδύνευε ακόμα και με διάλυση. Η διοίκηση που ανέλαβε άπλωσε ένα σημαντικό χέρι βοήθειας. Μπορεί να έκανε λάθη τα οποία είναι μέσα στο πρόγραμμα πάντα, όμως ας μην ρίξουμε στον Καιάδα για μια ακόμα φορά αυτούς που πραγματικά έχουν ματώσει οικονομικά.
Γιατί δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, ότι σε αυτή την ομάδα έχουν μπει πολλά χρήματα, άσχετα αν το τελικό αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που αρχικά οραματίστηκε η διοίκηση για φέτος και που είχε να κάνει με την κατάκτηση του τίτλου.
