Λέγοντας πως η Ρόδος “Zει” προσπαθούν όλοι να πείσουν τους εαυτούς τους πως τίποτα δε τελείωσε…Στην προσπάθεια τους να παρηγορηθούν αναζητούν ένα αποκούμπι , ένα δεκανίκι,έστω μια ελπίδα για τη Δ΄ Εθνική….περίμεναν μέχρι τελευταίας στιγμής να γίνει το θαύμα κρεμασμένοι από τα χείλη αυτών που μπορούσαν να βοηθήσουν και δε το έπραξαν. Αυτοί υποβίβασαν τη Ρόδο, αυτούς αποκαλούν “δολοφόνους” και αυτοί θα κουβαλάνε για πάντα το κρίμα αυτό. Η Ρόδος δεν ήταν απλά μια ομάδα για κάποιους ,αλλά θρησκεία, και στο άκουσμα μόνο του ονόματος της τα μάτια γίνονται λίμνες.. Όχι δεν είναι ιεροσυλία να το πεις…μερικές φορές για να δείξουμε πόσο πολύ αγαπάμε κάτι δανειζόμαστε έννοιες και λέξεις από κάτι πιο δυνατό και ιερό στη ζωή μας ώστε να αποδώσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα την αγάπη μας στο χαρτί και να την μεταφράσουμε με λόγια. Κανείς δε μπορεί να πιστέψει πως το τέλος για τη Ρόδο γράφτηκε, κάνεις δε μπορεί να σταυρώσει λέξη μέσα σε αυτή την παράξενη ηρεμία του χαμού, μόνο μερικά λόγια ίσα ίσα που βγαίνουν απ’ το στόμα των πιο θαρραλέων. Μαύρο πέπλο σκέπασε τη Ρόδο αλλά η δύναμη της είναι τόση που θα αναγεννηθεί από της στάχτες της, με την αγάπη του κόσμου θα αναστηθεί και παλι σαν από θαύμα και δε θα ξαναπέσει ποτέ σε χέρια που τρέμουν… “Ρόδος” για πάντα στις καρδιές των ποδοσφαιριστών που μάτωσαν την φανέλα τους γι’ αυτήν , των γενναίων μαχητών της σε όποια γωνιά της γης και αν βρίσκονται...”Ρόδος” και στην καρδιά των φιλάθλων που πονάνε περισσότερο από όλους, αυτών που της έδωσαν πνοή και υπόσταση, αυτών που γι’ αυτούς και από αυτούς έγινε η φετινή επιτυχία αγγίζοντας την άνοδο στην Football League…O Γιάννης Ριγανάς τόσο καιρό παρακολουθεί τα γεγονότα από τη μακρινή Μεγαλόνησο, συνεχώς συνομιλούσε με ανθρώπους εδω, με δημοσιογράφους, με την ελπίδα να του που κάτι καλό. Πλεόν όμως τα πράγματα είναι δύσκολα , η αδιαφορία κάποιων τον έκανε να μιλήσει και είχε πολλά να πει σε μια συζήτηση με πολλπλά μηνύματα.
Γιάννη πριν μπούμε στο κυρίως θέμα, θα ήθελα να μου πεις τις εντυπώσεις σου από την περσινή σεζόν.
– Η περσινή σεζόν ήταν μια χρονιά που μπορούσε να μας είχε χαρίσει την άνοδο, αν φυσικά είχαμε τη στήριξη που έπρεπε…αλλά τι να κάνουν τρείς ανθρωποι μόνοι τους; Ο κόσμος ήταν ο κινητήριος μοχλός μας, γι’ αυτούς παλέψαμε, γι’ αυτόυς αγωνιστήκαμε με αξιοπρέπεια μέχρι τέλους. Φυσικά από οργάνωση δεν το συζητώ , αυτή ήταν ανύπαρκτη.
Πέρα από την οργάνωση , τι άλλο παράπονο έχεις ;
Το θέμα των εγκαταστάσεων δε το αναφέρω καν γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα μόνο οι μεγάλες ομάδες Α΄Εθνικής έχουν την πολυτέλεια αυτή και μιλάω για πολυτέλεια με βάση τα εδώ δεδομένα , γιατί στο εξωτερικό τα πράγματα είναι αλλιώς. Το μεγάλο μου παράπονο λοιπόν όπως και προείπα είναι ότι οι άνθρωποι που έπρεπε να είναι δίπλα μας στα δύσκολα όταν τους είχαμε ανάγκη, δεν ήταν..δεν έδωσαν καν το παρόν ούτε για το θεαθήναι. Εμείς από την πλευρά μας κάναμε ότι μπορούσαμε, υψώσαμε ψηλά τη σημαία της Ρόδου και τα δίναμε όλα για όλα σε κάθε ματς.
Για τη σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η όμαδα , τι πιστεύεις ότι έφταιξε;
Οι λάθος επιλογές, οι ψεύτικες υποσχέσεις από ανθρώπους που δεν αγαπούσαν την ομάδα…Αυτοί οι ίδιοι που πήραν τη Ρόδο με σκοπό να βάλουν νέο αέρα στα πνευμώνια της, αυτοί οι ίδιοι την οδήγησαν σε ασφυκτικό αργό και βασανιστικό θάνατο.
Σε λυπεί το γεγονός ότι η Ρόδος ουσιαστικά “χάνεται” αφού τα περιθώρια ήδη έχουν στενέψει αισθητά και ο άνθρωπος που θα κατεβάσει την ομάδα έστω και στο περοφερειακό πρωτάθλημα δεν έχει βρεθεί..; Φυσικά με λυπεί και φαντάζομαι πως και όλα τα παιδιά που αγωνιστήκαμε μαζί, γιατί πραγματικά η ομάδα για μας ήταν η δεύτερη οικογένεια μας και την πονάμε όσο δε φαντάζεσαι.
Η περσινή καλή πορεία λοιπόν οφείλεται καθαρά σε δική σας προσωπική προσπάθεια;
όχι μόνο σε μας…Μπορεί η διοίκηση να ήταν ανύπαρκτη, αλλά πάντα έιχαμε μαζί μας τον κ. Ψέλλα και το προπονητικό τιμ , άνθρωποι που μας στήριζαν και μας εμψύχωναν σε κάθε παιχνίδι. Φυσικά ο κόσμος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή και δικαιωματικά τους άξιζει η όποια επιτυχία.
Ας το δούμε λίγο ανάποδα… Θεωρείς πως χωρίς αυτούς θα κάνατε την επιτυχία αυτή;
Όχι επουδενεί, αυτοί οι τρείς άνθρωποι ήταν η ψυχή της Ρόδου, αυτοί που της έκαναν συνεχώς τεχνητές αναπνοές και την κρατούσαν στη ζωή.
Από την άλλη πλευρά , πιστεύεις πως αν είχατε δίπλα σας σύσσωμη τη διοίκηση του “ελαφιού” θα κερδίζατε την άνοδο στην Football League;
Με κλειστά μάτια και με δέκα βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο.
Οπότε αυτό που γίνεται είναι μεγάλη αδικία…..
Πολύ μεγάλη, γιατί ήρθαν στην ομάδα παίχτες με προσωπικότητα και μας βοήθησαν πολύ με την εμπειρία που είχαν.
Θα ξαναγύριζες να παίξεις μπάλα ή με τη Ρόδο έκλεισες την καριέρα σου στο νησί ;
Εννοείται πως θα γύριζα στην ομάδα της καρδιάς μου και μόνο γι΄αυτήν.
Παρόλο που δεν είσαι γηγενείς ποδοσφαιριστής της, ούτε Ροδίτης, η Ρόδος είναι η ομάδα της καρδιάς σου;
Ναι είναι και θα είναι για πάντα η ομάδα που θα έχει ειδική θέση στην καρδιά μου. Για μένα η Ρόδος σημαίνει πολλά…Ήταν τιμή μου να φορέσω τη φανέλα με το “ελάφι” στο στήθος. Μακάρι να είχα τα λεφτά να σώσω εγώ την ομάδα…ειλικρινά θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όπως γνωρίζουμε βρίσκεσαι στην Κύπρο για λογαριασμό της Α.Π.Ο.Π Κινύρας Πέγειας στη Β’ Εθνική. Πως είναι τα πράγματα εκεί;
Εδώ όλα είναι διαφορετικά, ουσιατικά ζω σε μια άλλη χώρα, πιο οργανωμένη χωρίς οικονομικό πρόβλημα όπως οι περισσότερες…
Τι έχουμε δηλαδή να ζηλέψουμε από τις ομάδες του εξωτερικού;
Πολλά…, από οργάνωση και γηπεδικές εγκαταστάσεις μέχρι τους ανθρώπου που είναι αναμεμιγμένοι με το ποδόσφαιρο.
Θέλω να κλείσω την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μας με ένα μήνυμα δικό σου προς το φίλαθλο κόσμο της Ρόδου , την Κακιά Σκάλα, τους παράγοντες…
Θα ήΘέλα να τους ευχαριστήσω όλους μέσα από την καρδιά μου γιατί πραγματικά με στήριξαν όσο ήμουν στο νησί και ειδικά την Κακιά Σκάλα που τρέφω ιδιαίτερης εκτίμησης και κλείνοντας να τους πω πως η “ΕΛΑΦΑΡΑ ΖΕΙ..” και εγώ θα φωνάξω “παρόν” όποτε και αν με ξαναχρειαστούν.
Σοφία Κασιώτη
