Κρήτη-Ρόδος-Πόντος: Ένα μουσικό υπερθέαμα στη Ρόδο

Στην Ρόδο, το σταυροδρόμι των πολιτισμών, η ιστορική συνάντηση του Διγενή Ακρίτα με το Βιτσέντζο Κορνάρο… «Κρήτη και Πόντος μια αγκαλιά,  σμίξαν και γίναν ένα»…

Σε ένα πρωτοφανές «σμίξιμο» αυτό της Κρήτης και του Πόντου, πρόκειται να ξεδιπλωθούν οι χοροί και τα τραγούδια, των δύο ακοίμητων φρουρών του ελληνισμού, με τις γερές ρίζες από το παρελθόν, των δύο ξεχωριστών πολιτισμών, με το επιβλητικό πνεύμα.

Η Ρόδος θα υποδεχθεί με σεβασμό, αυτό το παραδοσιακό αντάμωμα με πρωταγωνιστές τον πυρρίχιο και το πεντοζάλι, το μαλεβιζιώτη και τον κότσαρι, το ριζίτικο τραγούδι και το επικό του Πόντου.

Το παραδοσιακό υπερθέαμα, θα τύχει υποδοχής, από τη γνωστή, ροδίτισσα καλλιτέχνη Χριστίνα Κόζα τον Γιάννη Κλαδάκη και το μουσικό συγκρότημα που θα τους συνοδεύσει, προκειμένου στις νότες, να συναντηθεί η ανατολική παράδοση, με αυτήν του βορά και του νότου. Δωδεκάνησα, Πόντος, Κρήτη…

Οι χοροί και τα τραγούδια Κρητών και Ποντίων, ενώνονται μέσα από πανάρχαιους ρυθμούς, μελωδίες, ήθη και έθιμα, προαιώνιες παραδόσεις και γλώσσα, αναδεικνύοντας τα στοιχεία που ενώνουν τους δύο πολιτισμούς, με τα κοινά χαρακτηριστικά και ξυπνούν αγέρωχα και τρυφερά συναισθήματα, καλώντας το Θέατρο της Μεσαιωνικής Τάφρου, να μοιραστεί μαζί τους τα αθάνατα μυστήρια της ιστορίας και να συντονιστεί με τους αρχέγονους κραδασμούς.

Η συνάντηση, που για πρώτη φορά, μετά το Ηρώδειο και σε επιλεγμένες πόλεις χώρας μας, θα γίνει στα Δωδεκάνησα, δεν είναι τυχαία. Η ιστορία καταγράφει την κατά καιρούς εσωτερική μετανάστευση των Ποντίων προς την Κρήτη, αρχής γενομένης από τη ναυτική εκστρατεία του Νικηφόρου Φωκά το 960 μ.Χ. Είναι γνωστό άλλωστε, το ότι κοντά στη Σητεία, χτίστηκε από τους Πόντιους μετανάστες, μια άλλη Τραπεζούντα και άλλα ποντιακά χωριά. Δεν είναι τυχαίο το ότι, ακόμα και στον Ερωτόκριτο, συναντάμε ποντιακές λέξεις.

Επί πλέον, αποτελεί ύμνο και ελάχιστο φόρο τιμής, στο πλαίσιο του « έτους Νίκου Καζαντζάκη», του Οικουμενικού συγγραφέα. Όλοι θα χειροκροτήσουμε το ταξίδι, με τις δυο αδελφές λύρες, την κρητική του Βασίλη Σκουλά και την Ποντιακή των αδελφών Κωνσταντίνου και Ματθαίου Τσαχουρίδη, ο ρυθμός των οποίων, θα παρασύρει σε αντικριστούς χορούς, τα χορευτικά της Αδελφότητος Κρητών «Ο Ψηλορείτης» και του Συλλόγου Ποντίων Ρόδου «Ο Διγενής».

Και πέρα από τα ιστορικά στοιχεία που τους ενώνουν, υπάρχει μεταξύ τους ένα δυνατό μυστικό δέσιμο και αυτό είναι εμφανές, σε κάθε τους συνάντηση, όπου επικρατούν, η λεβεντιά και η περηφάνια… Οι Δωδεκανήσιοι, οι περήφανοι ακρίτες του Ανατολικού Αιγαίου, με τη βαθειά κουλτούρα, που παράγουν και προάγουν πολιτισμό, θα αποδείξουν, πόσο εκτιμούν αυτό το «σμίξιμο» των δύο παραδόσεων, που είναι τόσο μακριά και ταυτόχρονα τόσο κοντά…

…Κρήτη και Πόντος δυο καημοί, ένας Θεός και μια κραυγή, ήλιος και ουρανός μαζί, αυτή η γη έχει φωνή…»