Πολύς θόρυβος για το νερό τελευταία, κάτι τρέχει, πολύ λίγα γνωρίζουμε και πολλά, πάρα πολλά μένει να μάθουμε. Η διαχείριση του απαιτεί σοβαρότητα, μεθοδικότητα, πρακτικές συντήρησης δικτύων, παρακολούθηση των αποθεμάτων λόγω και της ανομβρίας των τελευταίων χρόνων. Απαιτεί και πολλά άλλα ακόμα που δύσκολα θα χωρέσουν σε ένα πρόλογο.
Δεν επιτρέπονται τυμπανοκρουσίες μόλις μια γεώτρηση αναβλύσει νερό, αλλά επιβάλλεται οργάνωση και προσπάθεια αξιοποίησης του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίκαια για τους πολίτες, και προσπάθεια αποτροπής ενδεχόμενης σπατάλης που δυστυχώς κι αυτή υπάρχει.
Πριν αναφερθούμε στα προβλήματα της τουριστικής περιοχής Κιοτάρι–Ασκληπειό, αξίζει μια μικρή αναφορά σε δύο αποταμιευτήρες νερού σημαντικούς για άρδευση στην Νότια Ρόδο, της λιμνοδεξαμενής Σκολονίτη στην Λαχανιά, και σε αυτόν του Φράγματος στην Απολλακιά..
Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας διαμαρτυρίες των κατοίκων της Λαχανιάς για την αντικατάσταση κατεστραμμένου αγωγού στον Σκολονίτη, προκειμένου να καταστεί δυνατή η χρήση του νερού που υπάρχει εκεί για τις καλλιέργειες. Μέχρι σήμερα το νερό της λιμνοδεξαμενής δεν χρησιμοποιείται, η βλάβη δεν έχει αποκατασταθεί. Είναι μια υποδομή που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες άρδευσης Λαχανιάς και Γενναδιού.
Στην Απολλακιά, αν και η στάθμη του νερού στο Φράγμα έχει κατέβει αρκετά λόγω της ανομβρίας των τελευταίων δύο χρόνων, η ποσότητα που υπάρχει εξυπηρετεί τις καλλιέργειες των αγροτών της Απολλακιάς και ελάχιστα αυτές της Αρνίθας και της Μεσαναγρού. Το δίκτυο παλιό, η ανάγκη συντήρησης του σημαντική, αλλά και απαραίτητη για να μην έχουμε σπατάλη νερού.
Όσον αφορά την ύδρευση, και αυτή δοκιμάζεται στα περισσότερα αν όχι σε όλα τα χωριά της Νότιας Ρόδου, λόγω και της ανομβρίας. Η κατάσταση επιδεινώνεται από την ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των επισκεπτών / τουριστών, πελάτες ξενοδοχειακών μονάδων που έχουν ανεγερθεί και δεν είναι λίγες τα τελευταία 10 χρόνια, σε μια ακτογραμμή 20 και πλέον χιλιομέτρων στην διαδρομή Κιοτάρι – Λαχανιά. Να σημειώσουμε ότι σε αυτή την περιοχή υπάρχουν και υπό ανέγερση ξενοδοχειακές μονάδες. Η αύξηση των κλινών τέλος δεν έχει…..
Στην Νότια Ρόδο λοιπόν και ειδικότερα στον πυρήνα του τουρισμού στο Κιοτάρι, η ανάπτυξη ακροβατεί μεταξύ της οικονομικής άνθισης των λίγων ξενοδόχων, ελάχιστα των υπαρχόντων μικρομεσαίων επιχειρήσεων με κύρια αιτία το καθεστώς all inclusive, της αύξησης βεβαίως της προσφοράς εργασίας, σε συνθήκες όμως σκληρές, συχνά κακοπληρωμένης ή και απλήρωτης εργασίας.
Παράλληλα με τις οικονομικές και εργασιακές συνθήκες του τόπου, η λεγόμενη ανάπτυξη (..για τους ολίγους και έχοντες), ακροβατεί και με την δυνατότητα που έχει ο ίδιος ο τόπος να έχει νερό καλής ποιότητας για ύδρευση, άρδευση, την δυνατότητα για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, την διαχείριση των απορριμμάτων και των αποβλήτων, την λεγόμενη ‘‘φέρουσα ικανότητα’’ του τόπου που θα πρέπει κάποια στιγμή να υπολογισθεί με μετρήσιμα μεγέθη, για να γνωρίζουμε ‘‘που βαδίζουμε’’ τα επόμενα χρόνια.
Καμπανάκι λοιπόν χτυπά για όλους αυτούς που καθορίζουν τις τύχες του τόπου μας, (κυβέρνηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση), γιατί πολλά και σοβαρά ζητήματα είναι ‘‘προ των πυλών’’, περιβαλλοντικά κυρίως, ζητήματα που δύσκολα αντιμετωπίζονται τα οποία απειλούν τις ζωές μας, την χλωρίδα και την πανίδα του περιβάλλοντος μας:
• έλλειψη πόσιμου νερού,
• υφάλμυρη η υφή του σε κάποια μέρη – είναι μη πόσιμο πλέον το νερό στο Κιοτάρι,
• έλλειψη νερού για καλλιέργεια – οδηγίες από αναρμόδιους για απαγόρευση καλλιέργειας,
• έλλειψη υδρονομέων για την διαχείριση νερού που υπάρχει με αποτέλεσμα τον κίνδυνο καταστροφής των καλλιεργειών,
• η επί σειρά ετών τώρα δυσοσμία που δεν αντιμετωπίζεται, λόγω κακής λειτουργίας των βιολογικών μονάδων επεξεργασίας λυμάτων των ξενοδοχειακών μονάδων (ο κατακερματισμός της ευθύνης ανάμεσα σε Κράτος και βαθμούς Αυτοδιοίκησης οδηγεί στην ασυδοσία),
• η ρύπανση των ρεμάτων, δηλαδή του υδροφόρου ορίζοντα, δηλαδή του νερού που πίνουμε στο τέλος, με λύματα που κυλούν και δεν ενοχλούν κανέναν αλλά απειλούν την υγεία μας, την υγεία των κατοίκων, ντόπιων και επισκεπτών,
• η ανεξέλεγκτη ρίψη απορριμμάτων ….παντού (υπάρχει και η έλλειψη ενημέρωσης από τον Δήμο για τους τόπους απόθεσης, οι πολίτες δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη Κανονισμού Καθαριότητας),
• η ρύπανση της θάλασσας,
Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφεις, τα ξέρουμε, το θέμα είναι τι κάνουμε. Τα γράφω με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα για ‘‘χαράς Ευαγγέλια’’ και απόδοση ευχαριστιών προς πάσα κατεύθυνση για την επιτυχημένη ανόρυξη νέας γεώτρησης όπως γράφτηκε σε δημοσίευμα τοπικού τύπου στην περιοχή ‘‘Πουλουδιά’’ στο Κιοτάρι. Σε ευθεία απόσταση 800 μέτρων από γεώτρηση που υπάρχει από το 1960, μέσα στην κοίτη του ποταμού. Λίγη αυτοσυγκράτηση πάντα ωφελεί.
Τα γράφω λοιπόν γιατί είναι καημός:
να μην έχεις, να μην ξέρεις, και να πανηγυρίζεις γι’ αυτό που δεν έχεις,
να έχει ιδιωτικοποιηθεί το νερό – εννοώ αυτό του Γαδουρά – χωρίς να έχει ‘‘ανοίξει μύτη’’,
να καλλιεργείται μια ασάφεια γύρω από τις αποφάσεις ελεγκτών και ελεγχομένων για την διαχείριση του νερού, του δημόσιου αυτού πολύτιμου αγαθού που δεν πρέπει να στερούμαστε,
τα γράφω για να απευθυνθώ σε όλους αυτούς που αισθάνονται ειδικοί και υπεύθυνοι για την περιοχή της Νότιας Ρόδου, για να απαντήσουν αν είναι φυσικό φαινόμενο το υφάλμυρο νερό ή μήπως ανθρώπινος παράγοντας το προκάλεσε, να μας μιλήσουν για τις αιτίες έλλειψης του νερού, να προχωρήσουν ένα ακόμα βήμα, να μας πουν πως σχεδιάζουν να το εξασφαλίσουν, και να μας εξηγήσουν γιατί ενώ κόπτονται για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα, δεκάρα δεν δίνουν για το δίκτυο άρδευσης,
απευθύνομαι και σε όλους αυτούς που αισθάνονται ειδικοί και υπεύθυνοι για την διαχείριση του Φράγματος Γαδουρά που αφορά όλο το νησί, να μας πουν σε μια ανοικτή συνέλευση ή έστω δημόσια με ποιο τρόπο το διαχειρίστηκαν, με ποιο τρόπο αυτή (η διαχείριση) παραδίδεται σε ιδιώτη αντί της ΔΕΥΑΡ, να μας πουν πότε ακριβώς θα σταματήσει η απειλή της έλλειψης νερού, να απολογηθούν δημόσια όπως θα ‘πρεπε.
τα γράφω τέλος και απευθύνομαι σε όλους αυτούς που δίνουν βεβαιώσεις επάρκειας νερού προκειμένου να ανεγερθεί μια ακόμα ξενοδοχειακή μονάδα στο νησί,
να βεβαιώσουν και σε εμάς, τους πολίτες, ότι το ΝΕΡΟ ΥΠΆΡΧΕΙ!
Βασίλης Η. Παπαβασιλείου
