Του Τάσου Βογιατζόγλου
Σε μια συνέντευξη ενός ιερωμένου, άκουσα από αυτόν, μια θαρραλέα κουβέντα που παραμένει στο μυαλό μου. Είπε με παράπονο, «ποτέ οι παπάδες του νησιού μου, δεν συναντηθήκαν όλοι μαζι για να συζητούμε.»
Και η σκέψη μου αντί να πάει στον θρησκευτικό του προϊστάμενο , πήγε σε ΕΠΣ Δωδεκανήσου και ΤΕ Μπασκετ. Που δεν εχουν καθιερώσει ,έστω μια ετήσια συγκέντρωση με τα αθλητικά σωματεία, με αποκλειστικό και μόνο θέμα τις ιδέες και τις ανησυχίες τους.
Έχουν την δικαιολογία ότι επικρατεί χάος και αναρχία σε αυτές τις συγκεντρώσεις και ότι δεν έρχονται όλα τα σωματεία. Υποτιμητικές δηλαδή για τους ιδίους δικαιολογίες. Αφού αν συμβαίνει αυτό, οι ίδιοι εχουν την ευθύνη.
Δεν γνωρίζουν την χρησιμότητα αυτών των συγκεντρώσεων ; Κάποιος πρέπει να τους πείσει για την αναγκαιότητα τους. Ο πρόεδρος της ΕΠΣΔ , κύριος Μειμαρης, δικηγόρος στο επάγγελμα ,σίγουρα γνωρίζει ότι « τα δικαστήρια θα είχαν λιγότερες δίκες, αν ο κάθε πατέρας συγκέντρωνε τα παιδιά του τακτικά για να ακούσει τις ιδέες και τις ανησυχίες τους»
Με αλλά λόγια, όταν συγκεντρώνεις τα σωματεία τακτικά, τα βοηθάς να μάθουν, τα όρια τους, την τάξη και ταυτόχρονα λύνουν και πολλές διαφορές τους.
Δυστυχώς υπάρχουν και κάποιοι που ξερόυν την χρησιμότητα των συγκεντρώσεων, αλλά δεν τους συμφέρει να την κάνουν, αφού η ¨πολιτική¨ που ασκούν στηρίζεται, στην αδιαφορία της πλειοψηφιας των σωματείων.
