Έτσι γίνονται οι ήρωες…

Αν κάποια στιγμή στο μέλλον δημιουργηθεί «η μεγάλη Βίβλος του Δωδεκανησιακού ποδοσφαίρου» (ένα ογκώδες βιβλίο που θα έχει τις μεγάλες στιγμές του βασιλιά των σπορ στην περιοχή μας), τότε αναμφίβολα περίοπτη θέση θα πρέπει να έχει και ο Μιχάλης Κεφάλας. Είναι η κλασική περίπτωση του τερματοφύλακα που μπορεί να γίνει …μύθος. Και αν αρκετοί υποστηρίζουν ότι ο καλός τερματοφύλακας πρέπει να έχει και μια δόση …τρέλας μέσα στον αγωνιστικό χώρο (με την καλή πάντα έννοια), τότε μπορούμε να πούμε ότι ο συμπαθής Μιχάλης την διαθέτει. Είναι ο τύπος του τερματοφύλακα που μπορεί να δεχθεί ένα γκολ ακόμα και από το κέντρο (επειδή προσπάθησε να ντριπλάρει το αντίπαλο σέντερ φορ) αλλά και αυτός που μπορεί να γίνει ο ήρωας. Όπως έκανε και στο ντέρμπι της προημιτελικής φάσης του κυπέλλου. Απόκρουσε δυο πέναλτι και μετά, έπιασε σφιχτά τη μπάλα στα χέρια του, παραμέρισε τους πάντες και ανέλαβε να εκτελέσει το τελευταίο και πιο κρίσιμο αυτός. Θα ήταν ιστορικά άδικο, αν ο Σάββας Ορφανίδης έδινε εντολή σε άλλο να εκτελέσει, αν και εδώ που τα λέμε, ακόμα και αυτό να γινόταν δεν υπήρχε περίπτωση ο Κεφάλας να αφήσει τη μπάλα από τα χέρια του… Ήταν ο ήρωας του αγώνα και έπρεπε αυτός να εκτελέσει το τελευταίο πέναλτι, δίνοντας την πρόκριση στην ομάδα του και σφραγίζοντας τη δική του βραδιά. Έτσι γίνονται οι ήρωες, έτσι γεννιούνται οι θρύλοι θα μπορούσε να πει κάποιος… Όσο για την ντρίπλα στο αντίπαλο σέντερ φορ, την επιχείρησε για μια ακόμα φορά (απέναντι μάλιστα στον Μάριο Μπρέσκα) και του έπιασε μια χαρά (και ας χτυπούσε η καρδιά του Ορφανίδη στον πάγκο…)

Δημήτρης Δραγάτης