Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και
γι’αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.
Jean-Paul Sartre
Τι γίνεται σε μια χώρα, όταν οι Ειδικοί ,οι «τρομοκράτες του Τύπου», η κυβέρνηση και «η χορωδία των μουγκών της αντιπολίτευσης» συνεργάζονται αρμονικά , επιβάλλοντας ένα καθεστώς τρόμου;
Τι γίνεται σε μια χώρα , όταν οι κάτοικοί της υποχρεώνονται «για λόγους τάχα δημόσιας υγείας , χωρίς κοινοβουλευτικό έλεγχο» να κρυφτούν στο μπουντρούμι τους, να πάψουν να ερωτεύονται και να σταματήσουν να ζουν;
Τι γίνεται σε μια χώρα, όταν αυτή «πορεύεται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, για τόσο μεγάλο διάστημα», κάτι που «μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα μπορεί να συμβαίνει»;
Τι γίνεται σε μια χώρα, όταν ο φόβος έχει σκεπάσει σαν πέπλο κάθε έκφανση του βίου, όταν η μάσκα έχει καλύψει το πρόσωπο;
Το βιβλίο του Δικηγόρου και Συγγραφέα Ν. Καραβέλου, που παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Αναψυκτήριο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής» στις 10/12/23, έρχεται να αποτυπώσει μέσα από κείμενα – ραπίσματα που θυμίζουν χρονογραφήματα την ιστορία μιας τριετίας τρόμου και απαξίωσης της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μιας τριετίας καταστρατήγησης των μεγάλων , διαχρονικών και απαρασάλευτων -γιατί έτσι νομίζαμε και έτσι έπρεπε να είναι- κειμένων. Μιας τριετίας διαστρέβλωσης της κοινής λογικής και αποποίησης της βιο-ηθικής.
Μιας τριετίας που η υποκρισία δεν μπόρεσε να κρυφθεί πίσω από μία χειρουργική ή υφασμάτινη μάσκα.
Μιας τριετίας που αποκαλύφθηκε η ένδεια των νομικών, των πολιτικών, των ιατρών, των εκπαιδευτικών.
Μιας τριετίας που άνθρωποι οι οποίοι μέχρι τότε φάνταζαν μεγάλοι και τρανοί μετατράπηκαν ξαφνικά σε «τρομαγμένες κατσαρίδες» που με το ρυπαρό τους πέρασμα μόλυναν κάθε πτυχή της ζωής μας.
Μια τριετίας κατά την οποία αναδύθηκε μια «νέα εθνικοφροσύνη» που έβαλε στόχο να «σβήσει την ιστορία των λαών» και στη συνέχεια «τους ίδιους τους λαούς».
Μιας τριετίας που αυτοί που παραδοσιακά διαλαλούσαν ότι μάχονται τον φασισμό παραδόθηκαν αμαχητί σε αυτόν, αυτοί που άλλοτε ήταν οι απόκληροι έγιναν οι πιστοποιητικο -κρατούντες και οι διώκτες της αντίθετης άποψης. Γιατί «όταν ομιλούμε περί φασισμού, αυτό εννοούμε, να μην βρίσκει γωνιά να γεννηθεί μια άποψη αντίθετη με την κρατούσα».
Μια τριετίας, όμως, που ανέδειξε τους καινούργιους μαχητές της, τους καινούργιους πρωταγωνιστές που με προσωπικό κόστος πάλεψαν και παλεύουν , υπενθυμίζοντας αυτό που η πλειοψηφία αγνοεί , «πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πλήττει τον πυρήνα των ανθρωπιστικών αξιών , η μεγαλύτερη των οποίων δεν είναι η ζωή, αλλά η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», κάτι που αποτυπώθηκε «στις μεγάλες Διακηρύξεις και τις μεγάλες Επαναστάσεις στο διάβα των αιώνων».
Τα υψηλής λογοτεχνικής αξίας κείμενα του Κου Καραβέλου μας προτρέπουν να κρατήσουμε «όρθιο το μυαλό» μας. Γιατί αυτό είναι «το πρώτο βήμα της αντίστασης , γιατί οι μέρες οι καλύτερες θα έρθουν , γιατί τίποτε δεν άρχει για πάντα, γιατί στη βία απαντά η νόμιμη άμυνα, γιατί πρέπει να έρθουν». Γιατί « το Σύνταγμα δεν μας δίνει απλώς το δικαίωμα , αλλά μας επιβάλλει να μην τηρούμε μέτρα που είναι παράνομα».
Τα λογοτεχνήματα του Κου Καραβέλου μας τονίζουν ότι «Η Επιστήμη παρά τα τρωτά της είναι Έρευνα και Αμφισβήτηση, Παιδεία, Αντίληψη, Αξιοπρέπεια» και ότι «ζωή δεν υπάρχει χωρίς Δημοκρατία, Αξιοπρέπεια και ψωμί. Ούτε υγεία υπάρχει».
Μας επισημαίνουν ότι «οι επιστήμονες -πλην φωτεινών εξαιρέσεων -υπήρξαν διαχρονικά οι πλέον υπάκουοι βοηθοί εκπληρώσεως των βουλήσεων οιουδήποτε συστήματος . Οποιασδήποτε φύσης και ιδεολογίας».
Παραδέχονται ότι «ναι, φταίξαμε γιατί αφήσαμε ξεκλείδωτη τη σκέψη μας . Φταίξαμε γιατί χλευάσαμε και απαξιώσαμε τους συνδετηρίους λίθους της ύπαρξής μας».
Μας θυμίζουν ότι γεννηθήκαμε και ζούμε στη χώρα όπου δίδαξε ο Σοφοκλής την Αντιγόνη και μας προτρέπουν να «κοιτάξουμε γύρω μας κι, αν τολμάμε, ας μετρηθούμε με την επιβολή της μιας και αλάνθαστης άποψης της εξουσίας. Της νέας και πιο ύπουλης εθνικοφροσύνης. Με όποιον τρόπο. Με την καθαρή σκέψη. Με την εσωτερική μας προσήλωση στη Δημοκρατία. Το πολίτευμα που δεν ανέχεται την επιβολή της μιας και μοναδικής άποψης. Έστω και της σωστής».
Τα κείμενα αυτά, που άλλοτε μας θλίβουν με την εναργή αποτύπωση της πραγματικότητας, άλλοτε μας αιφνιδιάζουν με την αριστοτεχνική ειρωνεία κι άλλοτε μας κάνουν να γελάμε με το απαράμιλλο χιούμορ που χαρακτηρίζει τον συγγραφέα, είναι σημαντικό να διαβάζονται ξανά και ξανά. Γιατί, όπως πολύ σωστά δήλωσε ένας από τους ομιλητές της εκδήλωσης, ο κος Ι. Χατζηαντωνίου, πρέπει να θυμόμαστε, να οργιζόμαστε…να μην ξεχνάμε αυτά που ζήσαμε σε μια κρίσιμη για την ανθρωπότητα ιστορική στιγμή. .
Κε Καραβέλο, σας ευχαριστούμε πολύ που δεν σωπάσατε!
Από σήμερα στην πένα σας «ακούμπησαν οι αιώνες»!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
