Την δική του άποψη εξέφρασε ο Γιώργος Κουμέντος για την κατάσταση στο Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο, τους Ροδίτες ποδοσφαιριστές, αλλά και το ταλέντο που υπάρχει στις μικρότερες ηλικίες του νησιού μας.
Ο έμπειρος τερματοφύλακας του Ηρακλή Μαριτσών αναδημοσιεύοντας το κείμενο του Ηλία Λοϊζου που αναρτήθηκε στο news12 με ανάρτησή του στον επίσημο λογαριασμό που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόνισε τα εξής:
«Αρχικά ευχαριστώ πολύ για τα τιμητικά λόγια, θα ήθελα με την ευκαιρία που μου δίνεται να πω μερικά πράγματα.
Πλέον στα 27 μου δεν ξέρω πόσο ποδόσφαιρο μου μένει για να παίξω, σίγουρα ο χρόνος που μου απομένει είναι πολύ λιγότερος από εκείνον που έπαιξα μέχρι τώρα. Στα 22 χρόνια που είμαι μέσα στα γήπεδα, τα 12 από αυτά σε αντρικό επίπεδο, περνώντας από όλα τα τμήματα, έχω καταλήξει και πλέον έχω αποδεχτεί κάποια πράγματα:
- Οι ροδίτες ποδοσφαιριστές είναι καλοί στα δύσκολα. Στα εύκολα δεν μας νοιάζει ποιος είναι εκεί αρκεί να κερδίζει.
- Στις ομάδες στις μεγάλες κατηγορίες οι περισσότεροι ροδίτες χάνουν την αξία τους (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Από που να το πάρει κανείς; Από τη συμπεριφορά στο πρόσωπό τους; Από τον τρόπο και το ποσό που αμείβονται; Από τον τρόπο που τους συμπεριφέρονται όταν τραυματίζονται;
- Δεν υπάρχει υποστήριξη στο πρόσωπο του ροδίτη ποδοσφαιριστή, ούτε πίστωση χρόνου! Σε όποιον άλλο έρθει, δίνονται και μια και δυο και τρεις ευκαιρίες. Ο ροδίτης πρέπει να είναι αλάνθαστος, και κρίνεται πολύ σκληρότερα.
- Δεν υπάρχουν προοπτικές εξέλιξης. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια από την ένωση για να αναβαθμιστούν οι αθλητικές εγκαταστάσεις, παρόλα αυτά, γίνεται οι μεγαλύτερες ομάδες του νησιού (Ρόδος, Διαγόρας) να είναι φιλοξενούμενες στο ίδιο τους το νησί; Γίνεται να μην υπάρχει ένα γυμναστήριο της προκοπής; Γίνεται ένα βοηθητικό να καλύψει αυτές τις ανάγκες;
- Δεν δίνεται πίστωση χρόνου από τους φιλάθλους προς τις ομάδες. Για αυτό οι ομάδες καταλήγουν να είναι πυροτεχνήματα. Διψάνε για ανόδους και για νίκες, χωρίς να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την παραμονή και την ανάπτυξη της ομάδας ή όταν υπάρχει, πολλές φορές οι φίλαθλοι δεν μπορούν να περιμένουν.
Ταλέντο υπάρχει στα Δωδεκάνησα και θα υπάρχει. Το χάνουμε στη διαχείριση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεικτές μας πρωταγωνιστούν, αλλά μετά τα 18 λίγα παιδιά συνεχίζουν σε εθνική κατηγορία.
ΥΓ. Έχουν περάσει πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές από το νησί, τα παραδείγματα αμέτρητα. Όσους έχω φίλους εδώ ας μην με παρεξηγήσουν , δεν με έπιασε καμία κρίση τοπικισμού.
ΥΓ2. Συγγνώμη αν κάποιους τους ενοχλώ όταν γράφω ή μιλάω, δεν κρύφτηκα ποτέ και ούτε θα το κάνω. Οι επιλογές μας μας φέρνουν εκεί που είμαστε. Κάποιες φορές δεν είμαστε εκεί που αξίζουμε, είμαστε μέχρι εκεί που μπορούμε ή μας αφήσανε».
