Αυτή η γνωστή … λαϊκή και ποδοσφαιρική ρήση η οποία γεννήθηκε σε ένδοξες ημέρες της γνωστής “παράγκας”, φαίνεται ότι ταιριάζει “γάντι” και στον φετινό Ιωνικό της Super League 2. Βλέποντας κανείς το παιχνίδι και τα όσα έγιναν στη Νεάπολη, προφανώς και αυτό που του έρχεται στο μυαλό είναι το ότι “με το έτσι θέλω ο Ιωνικός έπρεπε να κερδίσει”. Ή καλύτερα, ο Εργοτέλης θα έπρεπε να ηττηθεί. Είναι το συναίσθημα που πρέπει να κυριάρχησε μετά το τέλος της αναμέτρησης σε όσους υγιώς σκεπτόμενους επέλεξαν να …σπαταλήσουν το απόγευμα τους για να δουν το παιχνίδι. Μέχρι το 72′ ο Εργοτέλης ανέβαινε απευθείας αλλά από εκεί και πέρα οι …λεπτομέρειες είναι αυτές που έκαναν την διαφορά. Ο διαιτητής βλέπει φάουλ και κόκκινη (!) ένα καθαρό τάκλιν του Τσέλιου. Το φάουλ εκτελείται, ο τερματοφύλακας του Εργοτέλη χάνει τη μπάλα από τα χέρια του, πέφτουν πάνω του τρεις του Ιωνικού (επιθετικό φάουλ;) και τελικά ο Μουμίν σπρώχνει τη μπάλα στα δίχτυα για να κάνει το 1 – 1. Καλά, θα πει κανείς αλλά γιατί ο τερματοφύλακας έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του και δεν την “καπάκωσε” εξ’ αρχής να τελειώσουν όλα; Ναι σωστά. Αλλά τι να κάνουμε που του έφυγε; Ακολούθησαν διάφορα ευτράπελα με την είσοδο και άλλων μέσα στον αγωνιστικό χώρο και με εικόνες που είναι πλέον γνώριμες στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Και όμως, όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Πως την είπαμε τη λέξη; Εξυγίανση;
