Γράφει ο Αντώνης Διακάκης (πρόεδρος Διγενή Κοσκινού)
Τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία που τόσα χρόνια αιμορραγούν, είναι τα ίδια σωματεία που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δώσει πολλές μάχες επιβίωσης, χωρίς ουσιαστική στήριξη και παρ’ όλα αυτά δεν σταμάτησαν ποτέ να προάγουν το αθλητικό ιδεώδες. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός αποτελεί μία τεράστια «βιομηχανία» αθλητών, προπονητών, αθλουμένων στην Ελλάδα, ενώ γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι συντηρεί εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και πολλά επαγγέλματα, που κινούνται γύρω από αυτόν. Και βεβαίως πρόκειται για έναν τομέα, που δεν αποτελεί μόνο βαριά αθλητική βιομηχανία, αλλά κατά κοινή ομολογία αναπόσπαστο κομμάτι πολιτισμού και κοινωνικοποίησης των πολιτών. Μπορούμε να επισημάνουμε τις ευεργετικές επιδράσεις του στην καλλιέργεια του ομαδικού πνεύματος, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, τον ευγενή συναγωνισμό ή άλλες αρετές, οι οποίες είναι απαραίτητες για την προαγωγή της κοινωνικής ζωής και συνείδησης των πολιτών, και ειδικά των νέων.
Η αβεβαιότητα για την άρτια οικονομική λειτουργία των ερασιτεχνικών συλλόγων διαμορφώνει την επόμενη ημέρα της επιστροφής στην κανονικότητα. Είναι ζωτικής σημασίας η ανάγκη να δοθούν τα απαραίτητα κίνητρα για να επιβιώσουν τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία, οι προπονητές, οι αθλητές και οι δεκάδες εργαζόμενοι στον χώρο του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Η επανεκκίνηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού θα πρέπει να γίνει με κριτήριο την ορθή πρόσβαση των αθλητών στις αθλητικές εγκαταστάσεις, την εξασφάλιση της υγειονομικής ασφάλειας αθλητών και αθλουμένων, την εργασιακή και ασφαλιστική προστασία των προπονητών, αθλητών και άλλων εργαζόμενων στον ευρύτερο χώρο, τη βιωσιμότητα των αθλητικών σωματείων αλλά και τη στήριξη των μικρών και μεσαίων ιδιωτικών και δημοσίων γυμναστηρίων. Και όλα αυτά μέσα σε έναν μανδύα απόλυτης οικονομικής εξασφάλισης από την πολιτεία.
Στόχος πρέπει να είναι να μη χαθεί ούτε μία θέση εργασίας στον ευρύτερο χώρο του αθλητισμού στην Ελλάδα. Να μην τα παρατήσει μέσα στο ευρύτερο κλίμα απογοήτευσης ούτε ένας αθλητής. Να μην κατεβάσει ρολά ούτε ένα αθλητικό σωματείο. Να γεμίσουν και πάλι τα γήπεδα και οι αθλητικοί χώροι. Να αρχίσουν επιτέλους οι μεγάλες επενδύσεις και στον χώρο του ερασιτεχνικού αθλητισμού, γεγονός που θα συνεισφέρει στον οριστικό «απογαλακτισμό» του από την πολιτεία.
Δεν θέλει ευχολόγια αλλά άμεσες δράσεις, από όλους όσοι ηγούνται του χώρου. Επιβάλλεται όχι μόνο να επανέλθει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στην προ κορονοϊού πραγματικότητα, χωρίς να κινδυνέψουν εργασιακές θέσεις και αθλητικά σωματεία με λουκέτο, αλλά να απολαύσει στην πράξη πλέον, την προστασία και την ουσιαστική στήριξη της πολιτείας. Θα μπορούσε μέσω του κράτους η διοργανώτρια αρχή κάθε ένωσης ποδοσφαιρικών σωματείων να παρείχε εβδομαδιαία rapid tests στους αθλητές όλων των ερασιτεχνικών σωματείων, ώστε να διαφυλάξει όχι μόνο την υγεία των αθλουμένων, αλλά ενεργώντας ως κοινωνικό εμβόλιο πριν το κανονικό εμβόλιο, αφού οι αθλητές των ερασιτεχνικών σωματείων αντιπροσωπεύουν μια τεράστια κοινωνική ομάδα.
Μόνο όταν δούμε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό ως μέσο ανάπτυξης και προόδου και όχι ως μέσο φθηνού παραγοντισμού και άσκησης πολιτικής, θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι παρόλο που εδώ και χρόνια αιμορραγεί, δεν θα αποτελέσει τελικά ακόμα ένα «θύμα» του κορονοϊού.
