Να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου για τον ηλικιωμένο που αποκλείστηκε από την καφετέρια λόγω πολιτικής της επιχείρησης, ενώ το προηγούμενο διάστημα επικροτούσες τον αποκλεισμό χιλιάδων συνανθρώπων σου από τους χώρους αναψυχής.
Να τρέχεις -τάχα μου- αυθόρμητα με όπλο σου την αλληλεγγύη έξω από το σπίτι του χαμηλοσυνταξιούχου που ετοιμάζονται να το βγάλουν σε πλειστηριασμό,ενώ την προηγούμενη περίοδο αδιαφορούσες για όλους εκείνους που διωγμένοι από την εργασία τους λόγω υγειονομικών φρονημάτων έχασαν ή κινδύνευσαν να χάσουν και το δικό τους σπίτι.
Να βγαίνεις σε πορείες φωνάζοντας συνθήματα για την προάσπιση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας και να ανέχεσαι ο συμφοιτητής σου που δε διαθέτει πιστοποιητικό να μην μπορεί να πιεί έναν καφέ, να πάει στο σινεμά ή να τρώει σε διαφορετική ώρα στο φοιτητικό εστιατόριο.
Να παίρνεις μέρος στην πορεία του Πολυτεχνείου και την ίδια στιγμή να δέχεσαι να κυκλοφορείς με πιστοποιητικό σε χώρους καθαρούς στους οποίους δεν επιτρέπεται να μπαίνουν οι «μολυσματικοί» συνάνθρωποί σου.
Να κυβερνάς μια δημοκρατική χώρα και να συνθλίβεις τα ατομικά δικαιώματα αφήνοντας απροστάτευτους τους πολίτες.
Να είσαι βουλευτής και να ανέχεσαι να υπηρετείς το κοινοβούλιο των παρεκκλίσεων.
Να είσαι νομικός, να διατυμπανίζεις τη σημασία που έχει το άρθρο 2 του Συντάγματος για την απαραβίαστη αξία του ανθρώπου και ταυτόχρονα να ανέχεσαι να νομοθετούνται παρεκκλίσεις που σαν τον οδοστρωτήρα κονιορτοποιούν και τον άνθρωπο και την αξία του.
Να είσαι γιατρός και να εκδιώκεις τον συνάδελφό σου που έχει διαφορετική επιστημονική άποψη από τον χώρο εργασίας σας.
Να είσαι μέλος σωματείου εργαζομένων και να αδιαφορείς για την καταδίκη σε ασιτία εργαζομένων που δεν διέπραξαν κανένα αδίκημα αλλά έπεσαν θύματα…παρέκκλισης.
Να είσαι εκπαιδευτικός, να διδάσκεις κείμενα διαχρονικής αξίας για τη Δημοκρατία καιτην Ελευθερία και ταυτόχρονα να διαχωρίζεις τους μαθητές σου και να απαιτείς υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις.
Να είσαι ιερέας, να υπηρετείς τον Θεό της Αγάπης και να θέτεις ψευδοδιλήμματα…περί τάφου!
Να είσαι πνευματικός άνθρωπος, να βλέπεις την εκτροπή του πολιτεύματος και να σιωπάς.
Αλήθεια, πόση υποκρισία να χωρέσει ένας τόπος; Πόση υποκρισία να σηκώσει μία κοινωνία; Πόση υποκρισία να ανεχτούν όσοι συλλογάνται ελεύθερα;
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
