Θύμα ξυλοδαρμού όπως ο ίδιος καταγγέλλει έπεσε ο βετεράνος ποδοσφαιριστής Γιάννης Χαλκιάς ο οποίος σε επιστολή του που δημοσίευσε και σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης κάνει λόγο για «θλιβερά γεγονότα που έγιναν στο πρόσφατο διοικητικό συμβούλιο του Συνδέσμου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Ρόδου –Διαγόρα. Ο ίδιος ο οποίος αποφάσισε να παραιτηθεί, στην μακροσκελή δημόσια επιστολή του αναφέρει τα ακόλουθα:
«Πολλές φορές έχω πάρει αποφάσεις στη ζωή μου «εν θερμώ». Άλλες φορές δικαιώθηκα διότι ήταν σωστές κι άλλες , ευτυχώς λίγες , ήταν λάθος.
Περίμενα μία εβδομάδα από το τελευταίο ΔΣ του Συνδέσμου μας.
Τώρα λοιπόν που είμαι ήρεμος και που βλέπω τα πράγματα ψύχραιμα , νηφάλια και ξεκάθαρα , δηλώνω την παραίτησή μου κύριε Πρόεδρε (Μιχάλη Δράκο) από το ΔΣ και φυσικά και από το «Γραφείο Τύπου» του «Συνδέσμου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Ρόδου και Διαγόρα» όπου μετά τις τελευταίες εκλογές , μου αναθέσατε και ανέλαβα , στην ουσία συνέχισα αφού και στην προηγούμενη θητεία σας αλλά και μία ακόμη θητεία πριν ήμουν πάλι στο ίδιο πόστο.
Στα 6 συνεχή χρόνια της παρουσίας μου σ’αυτό λοιπόν το πόστο προσπάθησα να είμαι πάντα τυπικός αλλά και ουσιαστικός χωρίς να δώσω ποτέ δικαίωμα σε κανέναν για να πει οτιδήποτε!
Επί προεδρίας του αείμνηστου Γιάννη Παυλίδη (το 2014) μου ανατέθηκε για πρώτη φορά το «Γραφείο Τύπου» και φυσικά η Σελίδα του Συνδέσμου μας στο FB η οποία ήταν «παροπλισμένη» και σε αδράνεια και σε συνδυασμό με την δημιουργία των Γραφείων και του Μουσείου μας άρχισα να γράφω , να παρουσιάζω και να περιγράφω τα τεκταινόμενα και την πορεία των έργων που γίνονταν στο οίκημα των Γραφείων μας αλλά και στον περιβάλλοντα χώρο ,την αυλή , ακόμη και στις εξέδρες του Σταδίου! Ολο αυτό το διάστημα έναν άνθρωπο έβλεπα περισσότερο απο τον καθέναν μας να μοχθεί , να ειναι κάθε μέρα παρόν , να εργάζεται επι ωρες και να έχει κάνει τα άδεια τότε Γραφεία μας δεύτερό του σπίτι. Τον Ηλία Βασιλαράκη! Αυτο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν οτι υπήρχαν και τότε ορισμένοι που ειχαν….παράπονα για τον Ηλία! Προσπάθησα θυμάμαι , οταν ήρθε η ωρα να πάρω τον λόγο σε ένα ΔΣ , να πω οτι “οτι γίνεται παιδιά , ειναι δουλειά του ΔΣ , απλά ο καθένας απο μας προσφέρει αυτά που μπορεί , άλλος λιγότερα κι άλλος περισσότερα”. Ειναι σαν να γίνεται ενα αγώνας (το έλεγα και στον Πρόεδρο τον Μιχάλη τις προάλλες) οπως για παράδειγμα εκείνο το παιχνίδι μεταξύ Ρόδου και Καβάλας στην Α’ Εθνική όπου ο Μιχάλης Δράκος σημείωσε 5 γκόλ! Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν…. Δράκος – Καβάλα 5 – 0 ! Για την Ρόδο δούλεψε ο Δράκος , αλλά ήταν ο κορυφαίος! Εκανε την περισσότερη δουλειά! Τι έπρεπε δηλαδή να κάνουν οι συμπαίχτες του? Να του βάλουν χέρι? Να του πουν…. “γιατί τα βάζεις μόνο εσύ , άσε να βάλουμε και μεις κανένα”? Να τον ζηλευουν , να τον φθονούν και να τον μισούν? Να του βάζουν τρικλοποδιές και να τη “πέφτουν” σε αυτόν που υπερασπίζεται το δικαίωμά του να κάνει τα αυτονόητα?
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τωρα αλλά οχι στο γήπεδο μέσα αλλά με έργα στο Μουσείο και στα Γραφεία μας! Ο Ηλίας ειναι ο…..κορυφαίος , αυτός που τρέχει για όλους μας και εγω απλά τον παραδέχομαι και εκτιμώ αυτά που κάνει , όπως οι περισσότεροι στο ΔΣ και όσο μπορώ τον βοηθώ!
Επίσης άρχισα απο τότε να παρουσιάζω με την μορφή «συνέντευξης» , παλιές δόξες του Διαγόρα και της Ρόδου , παιδιά που έγραψαν ιστορία στο Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο και άφησαν το στίγμα τους στην Ρόδο και στον Διαγόρα και όλα αυτά για να θυμούνται όπως έλεγα οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!
Στο τελευταίο ΔΣ στις 9 Μαρτίου (που σημειωτέον είχαμε για πρώτη ίσως φορά μετά τις εκλογές πριν από δύο χρόνια όλα τα μέλη παρόντα (!) έγιναν θλιβερά γεγονότα , προσχεδιασμένα και μελετημένα με κάθε λεπτομέρεια από ανθρώπους που εκτιμούσα και αγαπούσα , μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπόλοιπων συναδέλφων και του Προέδρου μας Μιχάλη Δράκου που προσπαθούσε να επιβάλλει την τάξη σε έναν Κάφρο , που δεν ήξερε ούτε τι έλεγε ούτε τι έκανε και ο οποίος είχε και την υποστήριξη 1 – 2 ακόμη μελών του ΔΣ ! Όταν δε σταμάτησε να με πιάνει από τον λαιμό και να με απειλεί με ύφος νταβατζή, τσαμπουκά και αρχιπαλήκαρου απευθυνόμενος στον Ηλία Βασιλαράκη και ενώπιον όλων του λέει: «Εσένα δεν σε δέρνω γιατί σε θεωρώ…..φίλο μου» ! Το μίσος , η ζήλια , η αμάθεια , η αμορφωσιά και η κακία ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου!
Όταν μετά από κάποια ώρα ο Πρόεδρος κατάφερε να ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα , συζητήσαμε, πήραμε κάποιες αποφάσεις και η συνεδρίαση έληξε. Ο Πρόεδρος και ορισμένοι συνάδελφοι άρχισαν να φεύγουν. Σε λίγο η βροχή είχε σχεδόν σταματήσει και οι μισοί από μας είχαν φύγει.
Εγώ ακουμπισμένος στην πόρτα της εξόδου , έβλεπα τα παιδιά που έφευγαν. Ξαφνικά ο κάφρος κατεβαίνει από τη μηχανή του και τρέχει προς την είσοδο. Πέρασε από το μυαλό μου ότι κάτι είχε ξεχάσει μέσα στο Γραφείο και βιαστικός πήγαινε να το πάρει.
Ανέμελος όπως ήμουν , χαλαρός και χωρίς να υποψιαστώ αυτό που θα συνέβαινε , δέχομαι από τον άνανδρο , τον ύπουλο κάφρο με φόρα μία δυνατή μπουνιά με τα δύο του χέρια , μεταξύ στέρνου και διαφράγματος και μου κόβεται η αναπνοή! Έπεσα κάτω και προσπαθούσα να πάρω αέρα αλλά δεν μπορούσα! Όταν τελικά πήρα αναπνοή ο πόνος ήταν τρομερός! Οι τρείς συνάδελφοι που ευτυχώς ήταν εκεί με βοήθησαν και με σήκωσαν και με έβαλαν στην καρέκλα. Πήγα στην τουαλέτα και έκανα εμετό! Μετά από αρκετά λεπτά ηρέμησα κάπως και μπήκα στο αυτοκίνητό μου. Ζαλιζόμουν όμως και είχα τάση πάλι για εμετό. Σταμάτησα και έκανα εμετό και συνέχισα οδηγώντας σιγά σιγά εως ότου πήγα στο Νοσοκομείο. Εκει υποβλήθηκα σε εξέταση αίματος , σε ακτινογραφία κοιλιακής χώρας αλλά και ακτινογραφία θώρακος!
Έκατσα στο Νοσοκομείο κάμποση ώρα μέχρι να βγούν τα αποτελέσματα των εξετάσεων που ευτυχώς ήταν μόνον θλαστικά τραύματα και όχι κάποιο κάταγμα ή ρήξη κάποιου εσωτερικού μου οργάνου!
Αμέσως μετά πήγα στην αστυνομία όπου με ρώτησε ο Αξιωματικός Υπηρεσίας αν θέλω να ενεργοποιήσω την αυτόφωρη διαδικασία για τον κάφρο αλλά είπα όχι , σεβόμενος όχι τον ίδιο αλλά την οικογένειά του που δεν έφταιγε σε τίποτα !
Την επόμενη μέρα πήγα στον Εισαγγελέα όπου είπα και σ’αυτόν τι συνέβη και με συμβούλεψε τι να κάνω.
Τα υπόλοιπα κάφρε θα τα πουμε στο Δικαστήριο! Να μην κάνεις όμως το λάθος να θεωρήσεις αδυναμία μου το ότι δεν αντέδρασα στην χειροδικία σου , έτσι κι αλλιώς δεν ειχα την δυνατότητα εκείνη τη στιγμή !
Το συγκεκριμένο άτομο λοιπόν ,(ο κάφρος) ήταν εξ’αρχής ένα μόνιμο πρόβλημα στο ΔΣ. Αυτό το πράγμα δεν το έχω ξαναδεί! Έκανε αντιπολίτευση στο ΔΣ που συμμετείχε! Δεν μπορούσε να αρθρώσει μια λέξη , δεν έκανε ποτέ του μία πρόταση ! Το πρόβλημά του ήταν πάντα ο Βασιλαράκης. Είχαν και 1 – 2 ακόμη πρόβλημα με τον Βασιλαράκη αλλά εγώ τον Ηλία τον στήριξα διότι είναι ο άνθρωπος που μας κρατάει σε εγρήγορση , που έχει όρεξη για δουλειά , που είναι τίμιος , που αγαπάει αυτό που κάνει και είμαι βέβαιος ότι χωρίς αυτόν ο Σύνδεσμος ,όπως έχω ξαναπεί , δεν θα ειχε κάνει ούτε τα μισά απ’αυτά που εχουν γίνει! Είναι ο άνθρωπος που ο οποιοσδήποτε Πρόεδρος θα ήθελε να τον έχει δίπλα του!
Τελειώνοντας θέλω να πω το εξής: Τα περισσότερα μέλη μετά από εκείνο το επεισόδιο με πήραν τηλέφωνο για να μάθουν τι συνέβη και αν είμαι καλά και καταδίκασαν την πράξη του εν λόγω «κυρίου»! Πήραν σχεδόν όλοι τηλέφωνο , εκτός από δύο! Αυτό για μένα σημαίνει πάρα πολλά!
Κύριοι.
Φεύγω με ψηλά το κεφάλι , έχοντας ήσυχη την συνείδησή μου , ότι έκανα το καθήκον μου σωστά , απέναντι στην ιστορία του Συνδέσμου μας , στην ιστορία της Ρόδου και του Διαγόρα και νομίζω ότι βοήθησα και εγώ όσο μπορούσα να ανέβει ο Σύνδεσμος ένα σκαλοπάτι παραπάνω και να γίνει γνωστός στο Πανελλήνιο για την πρόοδό του , την ευημερία του , τα έργα του , την οργάνωσή του , όλα αυτά που έχει κατορθώσει να κάνει , τα Γραφεία και το Μουσείο του , που όμοιά του δεν υπάρχουν πουθενά όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά μπορεί και στην Ευρώπη!
Πάνω απ’όλα Πρόεδρε και αγαπητοί φίλοι , προέχει η αξιοπρέπεια μας , η υγεία μας και το ήθος μας , πράγματα τελείως άγνωστα για τον «κύριο» που αναφέρομαι!
Κανένας δεν μπορεί να αμαυρώσει Πρόεδρε το έργο σου στα 4 χρόνια που διετέλεσες Πρόεδρος του Συνδέσμου μας! Αυτό που έγινε ήταν μια εξαίρεση και δεν έχει καμία σχέση με σένα και τον Σύνδεσμο!
Σας εύχομαι δημιουργικότητα , κουράγιο , δύναμη και καλή συνέχεια!».
