Αυτοί που τώρα πανηγυρίζουν για την πραγματοποίηση αναδιάρθρωσης στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα είναι από τους πρώτους που σε λίγο καιρό θα γκρινιάζουν για την κατάντια και την ταλαιπωρία. Αυτό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο διότι στην Ελλάδα κάπως έτσι εξελίσσονται –παραδοσιακά- τα πράγματα.
Και φυσικά είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι όντως τώρα βρέθηκε αυτός που πραγματικά ενδιαφέρεται για το καλό του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Για να μην παρεξηγηθούμε δεν είμαστε κατά της αναδιάρθρωσης, άλλωστε μέσα από εδώ φωνάζουμε έντονα πολύ καιρό τώρα ότι το Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει τρεις επαγγελματικές κατηγορίες, είναι έγκλημα. Όμως εκφράζουμε σοβαρές επιφυλάξεις για το αν ο δρόμος που ακολουθείται τώρα είναι ο ενδεδειγμένος και ο σωστός.
Όταν θες να βοηθήσεις το ποδόσφαιρο το κάνεις άμεσα, δραστικά. Όχι σταδιακά. Δεν μπορεί να υπάρχουν μεταβατικά στάδιο. Το κάνεις, μπακ και κάτω που λέμε. Εδώ και τώρα. Δεν το καθυστερείς άλλο προκειμένου να δημιουργήσεις άλλα προβλήματα. Γιατί θα πρέπει λοιπόν να πάμε σε μια λογική των περίπου 40 ομάδων στη νέα Super League 2 (αχταρμάς σκέτος) όπου θα …χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και όχι απευθείας σε ένα καλύτερο φιλτράρισμα ομάδων ούτως ώστε να μείνουν αυτοί που πραγματικά το αξίζουν;
Μπήκαν λέει αυστηρά κριτήρια για τις ομάδες οι οποίες θα πρέπει να έχουν μετοχικό κεφάλαιο 250.000 ευρώ για να πάρουν μέρος στη νέα κατηγορία. Ποιός υγιώς σκεπτόμενος θεωρεί όμως ότι αυτά τα χρήματα είναι πολλά για κάποιον που θέλει να πάρει μέρος; Μπορεί να είναι κατά πολύ περισσότερα από αυτά που οι ομάδες έδιναν έως τώρα αλλά ασφαλώς και δεν διασφαλίζει ότι δεν θα πάει μέρος κάποιος σύλλογος ο οποίος δεν έχει τα εχέγγυα. Αν βγούν στη …γύρα μέχρι και ομάδες του τοπικού μπορούν να μαζέψουν αυτά τα χρήματα. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι και πάλι θα έχουμε ομάδες που θα πάρουν μέρος μόνο και μόνο για …τη χαρά της συμμετοχής, για να πούν ότι απλά …πήραν μέρος. Ας μην γελιόμαστε, οι περισσότεροι παράγοντες στην Ελλάδα, είναι αυτής της λογικής. Καμία ουσία, κανένα σχέδιο. Πόσες θα είναι οι ομάδες που θα αντεπεξέλθουν από αυτό τον μαραθώνιο αγώνων; Για σκεφτείτε για παράδειγμα τις νησιώτικες ομάδες; Θα μπορέσουν να καλύψουν όλες αυτές τις δύσκολες μετακινήσεις; Ή θα έχουμε ομάδες οι οποίες θα ξεκινήσουν αλλά δεν θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τη χρονιά; Και ποιος εγγυάται ότι όλα αυτά γίνονται για να πάμε σε δυο χρόνια στο ιδεατό μοντέλο που ονειρεύονται που είναι ένας όμιλος με λιγότερες ομάδες; Ποιος εξασφαλίζει ότι αν αλλάξει η κυβέρνηση θα έρθει ένα άλλο σχέδιο που θα ανατρέψει τα πάντα; (ότι συνέβαινε έως τώρα δηλαδή…).
Κοντολογίς και για να μην κουράζουμε:
-Τα 250.000 ευρώ δεν μπορεί να θεωρηθούν αυστηρό κριτήριο συμμετοχής. Θα ήταν αυστηρό αν το ποσό ήταν τουλάχιστον 500.000 ευρώ
-Η πραγματική βοήθεια προς το ποδόσφαιρο θα ήταν οι άμεσες τομές, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, χωρίς μεταβατικά στάδιο, χωρίς άλλες «εξυπηρετήσεις».
-Οι επαγγελματικές κατηγορίες δεν μπορεί να είναι η …χαρά της συμμετοχής για όλους. Δεν γίνεται όλοι να πάρουν μέρος. Πρέπει άμεσα να μπουν σοβαρά και αυστηρά κριτήρια όχι μόνο για το μετοχικό κεφάλαιο αλλά και για το γηπεδικό, το προφιλ αυτων που διοικούν και αν ένας σύλλογος έχει τα εχέγγυα για να είναι βιώσιμος.
-Οι επαγγελματικές κατηγορίες επιβάλλεται να είναι ένας χώρος επένδυσης χρημάτων από επιχειρηματίες οι οποίοι θα έχουν και τα ανάλογα bonus από το κράτος.
-Έπρεπε από φέτος να τεθούν σε ισχύ αυτά τα κριτήρια ούτως ώστε να γινόταν καλό φιλτράρισμα.
-Είναι αναγκαίο να εξευρεθεί ένας τρόπος που θα διασφαλίζει ότι κανείς δεν θα πειράξει την αναδιάρθρωση για την επόμενη πενταετία τουλάχιστον. Διαφορετικά δεν υπάρχει καμία απολύτως ουσία…
