Αν και οι τοποθετήσεις και τα άρθρα μου σε γενικές γραμμές δεν περιέχουν πολιτική κατεύθυνση και ύφος επικριτικότητας, αλλά περισσότερο κοινωνικό προβληματισμό, δε θα μπορούσα για αυτή την εβδομάδα να μη σχολιάσω τα όσα συνέβησαν με τους εγκλωβισμούς των ανθρώπων στην Αττική Οδό και όχι μόνο…
Από πού να το πρωτοπιάσεις! Βρέχει;; Πλημμύρες. Παίρνει (ή βάζουν) κάπου φωτιά;; Καίγεται η μισή Ελλάδα. Χιονίζει;; Αποκλείονται άνθρωποι ή μένουν χωρίς ηλεκτροδότηση κτλ… Δε θα αναφερθώ καν στη διαχείριση και εξέλιξη της πανδημίας….
Ο κρατικός μηχανισμός ήταν, όπως πάντα, σε ετοιμότητα. Το μπαλάκι των ευθυνών πάει ως συνήθως πέρα δώθε, όπως στο πινγκ πονγκ. Οι μετεωρολόγοι δεν ήταν σωστοί στις προβλέψεις τους, η ιδιωτική εταιρία που διαχειρίζεται την Αττική Οδό δεν έλαβε τις σωστές αποφάσεις, η Περιφέρεια είχε κάνει ό,τι μπορούσε, αλλά το κυριότερο;;;;;
Έφταιγαν οι ανόητοι οι οδηγοί, οι οποίοι από καπρίτσιο επέλεξαν να βολτάρουν στους χιονισμένους δρόμους χωρίς αλυσίδες και με μια γενικότερη παιδική επιπολαιότητα. Όχι, δεν πήγαιναν στη δουλειά τους. Όχι, δε γύριζαν σπίτι τους από το μαιευτήριο. Όχι, δεν είχαν βγει για σοβαρό λόγο.
ΟΧΙ, κύριοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί. ΟΧΙ! Φτάνει πια με τις ατελείωτες δικαιολογίες που επιτρέπετε να προβάλλονται από τους φέροντες ευθύνη. Δε φταίει ο απλός κοσμάκης, όταν του επιτρέπουν τη διέλευση από την σημαντικότερη, πιο σύγχρονη και ακριβότερη (να τα λέμε και αυτά) οδό της Αττικής. Δε φταίνε οι άνθρωποι, που πλήρωσαν το αντίτιμο και μετά από λίγα μέτρα τους ακινητοποίησαν. Δε φταίνε οι οδηγοί, που ο ένας τους έλεγε «Πέρνα! Τελείωνε!» και ο άλλος τους εμπόδιζε την κίνηση.
Φταίει η αδιαφορία σας, η ανοργανωσιά σας. Η τακτική του «Πόσα θες για να μη μιλήσεις;» που κάνατε για ακόμα μια φορά. «Πάρε 2000€ και ξέχνα ό,τι έγινε». Αυτό λέγεται δωροδοκία, κύριοι, όχι αποζημίωση. Ο «ωχαδερφισμός» σας, που για ακόμα μια φορά επικράτησε της πρόληψης.
Μια ζωή το μότο μου είναι η ΠΡΟΛΗΨΗ. Αυτή η ριμάδα η έγκαιρη κινητοποίηση και πρόβλεψη των καταστάσεων. Μα είναι τόσο δύσκολο;;; Τι στο καλό συμβαίνει σε αυτή τη χώρα και, ενώ ξέρουμε και μπορούμε να προφυλαχθούμε, πάντα τρέχουμε τελευταία στιγμή; Είμαστε μαζοχιστές; Είμαστε μάγκες; Τι είμαστε τέλος πάντων;;;
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.
