Μεγάλο σχολείο η Πανδημία!
Κάτσαμε εκ νέου στα θρανία και ρουφήξαμε τη γνώση χωρίς διαλείμματα. Και ήταν όλη δική μας αυτή η γνώση…Πολύτιμος συνοδοιπόρος για τα επόμενα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν.
Τι μάθαμε όμως;
Ότι η αυτοδιάθεση είναι θέμα…διάθεσης. Δηλαδή ένέτει 2022 ο πολίτηςδεν μπορεί να έχει λόγο για το φαρμακευτικό σκεύασμα που θα βάλει στο σώμα του. Αυτά θα τα αποφασίζει ο εκάστοτε «ηγέτης». Αυτό έλειπε! Όταν όμωςπρόκειται για τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή για τις αμβλώσεις, εκεί δεν χωράει καμία αμφισβήτηση. «Mybodymychoice”!Έτσι δεν λένε οι γυναικείες οργανώσεις που έλαμψαν δια της απουσίας τους στην περίπτωση των γυναικών υγειονομικών που βρέθηκαν εκτός δουλειάς κάνοντας πράξη αυτό το «choice»;
Σε αντίθεση με τον ζωντανό , όμως, ο νεκρός έχει το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα της επιλογής…του τρόπου ταφής του. Καμαρώνουμε μάλιστα για αυτό, καθώς αποτελεί ένδειξη υψηλού πολιτισμικού επιπέδου. Αφού «τακτοποιήσαμε» τους ζωντανούς , λάβαμε πρόνοια και για τους νεκρούς και μπράβο μας!
Μάθαμε ότι δεν έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα. Κάποιοι έχουν πιο πολλά. Υπάρχουν ομάδες για τους οποίους κλείνουμε δρόμους και μοιράζουμε και μπύρες. Υπάρχουν ομάδες, πάλι, τους οποίους κατηγορούμε ότι έκλεισαν δρόμους, τους βάζουμε χειροπέδες, τους κρατάμε στη ΓΑΔΑ και τους αφήνουμε την επόμενη μέρα . Έτσι για παραδειγματισμό και εκπαίδευση του…όχλου!
Πέρυσιείχαμε πληροφορηθεί ότι «η Δημοκρατία εξοστράκισε με δικαιοσύνη τους σκοτεινούς εχθρούς της».Φέτος μας ενημέρωσαν ότι κινδυνεύει από τον «διχαστικό λόγο, που αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας». Τι να εννοεί άραγε με τον όρο «διχαστικό λόγο»ο ποιητής; Μήπως τα επίθετα του τύπου «Τζαμπατζήδες, ανόητοι, ημιμαθείς, αγράμματοι, ασυνεπείς πολίτες…» που εκστομίζονταν από όλους εκείνους που ζουν με τα λεφτά του λαού; Μήπως ότι καθημερινά δείχνουν με το δάχτυλο όσους δεν πείστηκαν από κάτιζηλωτές της Ιατρικής; Μήπως ότι άνοιξαν καινούργιες εξορίες εντός των τειχών της κοινωνίας αυτήν τη φορά με τη βοήθεια όλων των «προοδευτικών» κομμάτων που έχουν νιώσει στο πετσί τους στο παρελθόν τι σημαίνει να μην υπάρχει «αυτοπροσδιορισμός»;
Μάθαμε και ότι απεργός από απεργό έχει διαφορά! Ή μάλλον υπάρχουν όλοι οι άλλοι απεργοί και ο υγειονομικός απεργός. Ο τελευταίος μας αφήνει παγερά αδιάφορους ! Ούτε μια ανακοίνωση συμπαράστασης, βρε αδελφέ, έτσι για τα μάτια του κόσμου! Για τους άλλους όμως μέχρι και το πανό κρατάμε. Και κατεβαίνουμε στους δρόμους για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους. Και χαλάμε μελάνι στις φυλλάδες. Στις φυλλάδες που τεχνηέντως αποκρύπτουν εδώ και τόσους μήνες τις διαμαρτυρίες των υγειονομικών και την απεργία πείνας έξω από το Υπουργείο!
Μάθαμε ότι αυτοί που συμμετείχαν στον διαχωρισμό των πολιτών μπορούν και να παραπονιούνται για αυτόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΣΕΗ. Αφού απέκλεισε χωρίς καμία διαμαρτυρία (πλήν ολίγων λαμπρών εξαιρέσεων ) τους μη εμβολιασμένους πολίτες προδίδοντας τονρόλο του θεάτρου, σε ανακοίνωσή του με αφορμή τον απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη, έκανε λόγο για εκδικητικότητα από πλευράς της πολιτείας , διαχωρισμό των πολιτών σε κατηγορίες και δυσλειτουργία της Δικαιοσύνης. Αργά τα θυμήθηκε όλα αυτά!
Εμπεδώσαμε ότι πάνω από όλα είναι « το κοινό καλό, η δημόσια υγεία και η ασφάλεια των πολιτών». Άσε πια εκείνο το «ακόμα και μια ζωή μετράει»!Για όλα αυτά τα παραπάνω έπρεπε να εκδιωχθούν οι υγιείς υγειονομικοί από τα νοσοκομεία (η δική τους ζωή δεν μετράει), να μην έχουν φαγητό τα παιδιά τους, να μην έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να υποχρεώνονται πολίτες σε εμβολιασμό, να πέφτουν πρόστιμα στους παππούδες….Απλά, δημοκρατικά και με απόλυτο σεβασμό σε κάτι …..Σίγουρα όχι στον πολίτη!
Μάθαμε ότι η προσβολή της αξίας του ανθρώπου,η οποία αξία είναι απαραβίαστη και αποτελεί και τη βάση του Συντάγματός μας, δεν έχει καμία σημασία. Η Δημοκρατία κινδυνεύει από τον λαϊκισμό«που ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της». Και πάει– που λέτε ο λαϊκισμός- και βρίσκει τις αντιφάσεις και τις ανισότητες (που δημιουργήθηκαναπό μόνες τους) και αμφισβητεί τις αρχές της Δημοκρατίας. Όλα αυτά αυτόματα! Και χωρίς να βάλει το χέρι του κανείς! Τώρα κάτι πιστοποιητικά, κάποιες προσβολές, κάποιοι διαχωρισμοί δεν μετράνε. Ο λαϊκισμός φταίει για όλα. Μετά τους μη εμβολιασμένους, βέβαια!
Μάθαμε ότι το ουκρανικό δράμα «προσβάλλει κατάφωρα τον πυρήνα του πολιτισμού μας». Ενώ οι καταναγκαστικές ιατρικές πράξεις και η κατάργηση της συναίνεσης (π ου μας κληροδότησε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος ως μέσο προστασίας από τον άνθρωπο – θηρίο) που προσβάλουν την αξία του ανθρώπου δεν μας ενοχλούν! Άλλωστε έχουμε πόλεμο (με έναν αόρατο εχθρό)! Μην τον ξεχνάμε αυτό. Και στον πόλεμο…όλα επιτρέπονται. Ακόμα και να καταργούνται οι δικλείδες ασφαλείας που μας άφησε ένας άλλος πόλεμος…
Μάθαμε ότι μπορείς να έχεις καταδικάσει σε πείνα χιλιάδες οικογένειες επιστημόνων υγείας , αλλά να γιορτάζεις με πλατιά χαμόγελα την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ποζάροντας αυτάρεσκα στον φακό. Και μάλιστα εν μέσω πυρκαγιών και καταστροφών που ως άλλες πληγές του Φαραώ έχουν πέσει πάνω στη χώρα μας!
Μάθαμε ότι είναι εύκολο να καλείς στη δεξίωση διάφορα άλλα παιδάκια .Αξιόλογα , δεν λέω! Το δύσκολο είναι να καλέσεις τα παιδάκια των υγειονομικών και να τα συγχαρείς για τους γονείς τους που δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να προασπίσουν τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας. Να τους σφίξεις το χέρι και να πεις ότι η Πολιτεία είναι εδώ για αυτούς!
Μάθαμε ότι υπάρχουν και δημοσιογράφοι που τιμούν το λειτούργημά τους. Το απέδειξε η κα Ρουμελιώτη με τηνανακοίνωσή της. Μια όαση στην έρημο της απόλυτης δουλικότητας από την οποία δεν γλύτωσαν και εκείνοι που κάποτε κρέμονταν από κάποια κάγκελα και έμειναν δύο χρόνια χωρίς ψωμί!
Να ενημερώσουμε τους πολιτικούς , δημοσιογράφους και εν γένει τους πολίτες ότι ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που κάνουν πράξη αυτό που η ΠτΔ είπε στον λόγο της « η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι διαρκής και αποτελεί το πιο υψηλό μας καθήκον».Είναι κάτι παλικάρια και κάποιες κοπελιές που γυρνούν ένδεκα μήνες τώρα στους δρόμους με τις λευκές τους μπλούζες και τα παιδιά τους.
Αυτοί – προς απογοήτευση όλων των ερπετών που χρόνια τώρα νέμονται την Δημοκρατία- ζουν ανάμεσά μας…..Και είναι όρθιοι, αποδεικνύοντας ότι ο όρθιος δεν έχει να φοβάται τίποτα. Γιατί ακόμα κι αν το ερπετό μπλεχτεί στα πόδια του και τον ρίξει, εκείνος θα ξανασηκωθεί. Το ερπετό όμως θα βρίσκεται μόνιμα στο έδαφος και θα σέρνεται για μια ζωή! Και τέτοια ζωή τι να την κάνει κάποιος!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
