Η επιστήμη μας έκανε θεούς
πριν να γίνουμε άξιοι να είμαστε άνθρωποι.
Jean Rostand
Τι γίνεται όταν ένας γιατρός θεωρεί τον εαυτό του θεό; Τι γίνεται όταν ένας αδέσποτος και πεινασμένος σκύλος βρίσκεται σε κάποιο χειρουργικό τραπέζι (χωρίς τη συγκατάθεσή του) και ένας γιατρός του εμφυτεύει την υπόφυση και τους όρχεις νεαρού άνδρα; Τι γίνεται όταν ένα εργαστηριακό πλάσμα αποκτά οντότητα;
Μα φυσικά προκύπτει ένας υπό διαμόρφωση εφιάλτης που επικαλείται με ευκολία τα συμφέροντα του εργατικού στοιχείου, προβάλλει αίτημα για ταυτότητα, καταλαμβάνει τον χώρο, εκβιάζει, καταπιέζει , απαιτεί, ασελγεί…
Η πορεία αυτού του εργαστηριακού δημιουργήματος παρουσιάζεται με αριστοτεχνικό τρόπο μέσα σε μία ποιητική ατμόσφαιρα που έχει κάτι από όνειρο στο θέατρο «Κιβωτός». Οι αέρινες μορφές που κινούνται χορευτικά στον υψηλής αισθητικής από άποψη σκηνογραφίας και φωτισμού χώρο , οι ερμηνείες που ακροβατούν μεταξύ του δράματος και της κωμωδίας μέσα σε ένα ρευστό περιβάλλον που κυριαρχείται από την υποβλητική κλασική μουσική συνθέτουν ένα παραμύθι που κάθε άλλο παρά παραμύθι είναι.
Το φάντασμα της Σοβιετικής ένωσης, το καθεστώς της οποίας είχε απαγορεύσει τη νουβέλα του Μ. Μπουλγκάκοφ, η οποία στηλίτευε την «επιστημονική ορθότητα», την ύβρη από την πλευρά των «παντοδύναμων επιστημόνων» προς τη φύση και τις πολιτικές αγκυλώσεις ενός καθεστώτος που επιδίωκε με διάφορες πρακτικές την «αναμόρφωση» του ανθρώπου με βάση τα ιδεώδη της Οκτωβριανής Επανάστασης ίπταται πάνω από τα κεφάλια θεατών και ηθοποιών κατά τη διάρκεια της παράστασης, όπου ο «Πατερούλης – γιατρός» περιφρονώντας τη φύση και χωρίς να έχει ιδέα για τα αποτελέσματαδιεξάγει ιατρικό πείραμα, αφού κερδίζει πρώτα την εμπιστοσύνη του αδέσποτου που θεωρεί ότι βρήκε στέγη και τροφή και νιώθει εγνώμον για αυτό.
Ο ανθρωποποιημένος σκύλος εξελίσσεται μέρα με την ημέρα, όχι όμως σε αυτό που θα ήθελε το «αφεντικό» του. Η επέμβαση μπορεί να πέτυχε, αλλά το «ανθρωποειδές» που προέκυψε δημιούργησε περισσότερους προβληματισμούς σχετικά με την ανθρώπινη φύση, με τα όρια της επιστήμης, με την ατομικότητα και υπαγωγή/ υποταγή της στο εξομοιωτικό περιβάλλον, με την ελευθερία που έχουμε ή δεν έχουμε να ενεργούμε ως αυτόνομες προσωπικότητες, με τον βαθμό επίδρασης της εκπαίδευσης στον ψυχισμό μας …
Περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ το αφηγηματικό – θεατρικό κείμενο που υπηρετείται από την υποκριτική , τη σύγχρονη τεχνολογία που προσφέρει πολλαπλές οπτικές και το μοιρασμένο στα δύο σκηνικό (ψυχρό – θερμό ) έρχεται να συνεχίσει τη μετά Ρινόκερον εποχή του Κου Α. Σερβετάλη, ο οποίος στο πείσμα των καιρών και με μεγάλο ψυχικό σθένος έκανε την υπέρβαση, που του επέτρεψε να ονειρευτεί την ουσία του κόσμου τούτου (Το όνειρο ενός γελοίου) και να μάθει τα μυστικά των νεκρών σε μία κατάβαση στον Αδη, κατά την οποία πείστηκε ότι η Τέχνη μπορεί να σώσει την Πόλη (Τα βατράχια).
Σε μια εποχή όπου το θέατρο αρνήθηκε να υποστηρίξει την ουσία της ύπαρξής του, σε μία περίοδο όπου αγνοήθηκαν τα μεγάλα διδάγματα των θεατρικών συγγραφέων , σε μια εποχή που η Επιστήμη έχασε τα όρια και τον προορισμό της, η καρδιά του Σκύλου έρχεται για να μας υπενθυμίσει ποιοι είμαστε, ποιοι μπορούμε να γίνουμε, πόσο ένα καθεστώς μπορεί να επηρεάσει τη δράση μας , ποιος είναι ο αντίκτυπος των αντιλήψεων και της στάσης ζωής μας σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.Το δίδυμο Σερβετάλης – Μπίρμπα μαζί με τους εξαιρετικούς συνοδοιπόρους τους τολμούν επί σκηνής να δώσουν «μία ηχηρή, εκκωφαντική προειδοποίηση για όλους αυτούς που στην παρούσα συγκυρία απαιτούν, είτε η επιστήμη να χαϊδεύει τα αυτιά της κοινής γνώμης, είτε να εναρμονίζεται με τις επιδιώξεις της όποιας πολιτικής ηγεσίας».
Κε Σερβετάλη, Κα Μπίρμπα ευχαριστούμε για άλλη μια φορά που δεν γίνατε …Ρινόκεροι και έχετε τη δυνατότητα να διδάσκετε από σκηνής τα ανυπέρβλητα κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας! Κόντρα στον καιρό !
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
