Είναι άγνωστο το ποια θα είναι η επόμενη ημέρα σε ότι αφορά τον αθλητισμό καθώς οι τελευταίες εξελίξεις θα έλεγε κανείς πως είναι αποκαρδιωτικές. Κυρίως γιατί απ’ ότι φαίνεται δεν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο και πλάνο για τις περισσότερες από τις κατηγορίες όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και σε όλα τα αθλήματα. Αυτό θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί.
Αν ήταν μόνο ο κορωνοϊός το πρόβλημα, ίσως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Όμως εδώ προκύπτει ξεκάθαρα ότι στην Ελλάδα πάσχουμε από οργάνωση και σχέδιο. Και σε ότι έχει να κάνει με τον αθλητισμό αυτό είναι πολύ βαρύ διότι μιλάμε για κάτι που σημαίνει ζωή, ελπίδα, φως. Ο αθλητισμός είναι η σημαία για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος, ψυχικού ή σωματικού και η λογική λέει ότι θα έπρεπε να είχε περίοπτη θέση στις ατζέντε ςόλων των κυβερνήσεων παγκοσμίως.
Θα έπρεπε να ήταν ένα από τα βασικά όπλα, ειδικά Αυτό πάντως που προκύπτει από την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών είναι ότι έχει αναπτυχθεί ένα κοινό μέτωπο απ΄όλο το φάσμα του αθλητισμού το οποίο απ’ ότι φαίνεται είναι ισχυρότερο από ποτέ. Ίσως αυτό το μέτωπο, μπορέσει να πετύχει πολλά πράγματα όσον αφορά την επόμενη ημέρα και σε ένα κομμάτι του επαγγελματικού αθλητισμού που εξακολουθεί να βρίσκεται στον πάγο αλλά και στον ερασιτεχνικό που εδώ και πολύ καιρό έχει …κλειδωθεί για τα καλά.
Και αυτό που θα έλεγε κανείς πως είναι το σημαντικότερο όλων είναι οι Ακαδημίες οποιουδήποτε αθλήματος που είναι …ερμητικά κλεισμένες και αυτό προκαλεί πολλά προβλήματα και στην ψυχολογία των παιδιών που δεν μπορούν να κάνουν αυτό που αγαπάνε και η καθημερινότητα τους έχει αλλάξει άρδην.
