Η πρώτη χώρα στον κόσμο που δίνει συνταγματικά δικαιώματα στα ζώα, είναι τίτλος άρθρου με υπότιτλο «μια απόφαση σταθμός για όλον τον κόσμο. Την ώρα που το συνταγματικό δικαστήριο στο Εκουαδόρ αποφασίζει «πως τα άγρια ζώα έχουν ξεκάθαρα νομικά δικαιώματα που καλύπτονται από το συνταγματικό νόμο «Δικαιώματα της Φύσης» στην Ελλάδα το ΣΤΕ (γιατί το Εκουαδόρ έχει συνταγματικό δικαστήριο και η Ελλάδα όχι, άγνωστο…) αποφασίζει ότι η αναστολή εργασίας χωρίς την καταβολή του συνόλου των αποδοχών είναι συνταγματικώς ανεκτή.
Τα ζώα προστατεύονται. Οι άνθρωποι μπορούν άνετα να αφεθούν στην τύχη τους και να πεθάνουν από ασιτία, επειδή οι επίσημες υγειονομικές αρχές διαβεβαίωναν ότι ο εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου. Οι ίδιες αρχές, βέβαια, είναι αυτές που παραδέχτηκαν δημοσίως ότι υπάρχουν θεραπείες που δεν έρχονται ,προκειμένου να προωθηθούν τα εμβόλια. Είναι αυτές που επιστατούσαν του χτισίματος του τείχους ανοσίας (κι αυτό ευθύνη του πολίτη), αλλά μετά αποφάνθηκαν ότι αυτό ήταν λάθος! Είναι αυτές που τώρα ξαφνικά μιλούν για θάνατο με ή από κόβιντ. Είναι αυτές που μας έκλεισαν τόσους μήνες για να μας προστατεύσουν, αλλά τώρα παραδέχονται ότι οι νεοεμφανιζόμενες ηπατίτιδες στα παιδιά είναι προϊόν του μακροχρόνιου εγκλεισμού που ρίχνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Δηλαδή μας έκλεισαν και μας προστάτευσαν, αποδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα! Και μετά από όλα αυτά εξακολουθούν να θεωρούνται αξιόπιστες, ενώ καλύπτονται και από το ακαταδίωκτο…
Και επειδή και στο ζήτημα των δικαιωμάτων τελικά παρατηρείται μια επιλεκτικότητα, εντύπωση (θετικότατη , σε πρώτη ανάγνωση) προκαλεί η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στην περίπτωση του Ιερέα που αρνήθηκε να δώσει φαγητό από το συσσίτιο σε διεμφυλικό πρόσωπο που το είχε ανάγκη. Μόνο που σε δεύτερη ανάγνωση και οι δύο ιερείς είναι υπόλογοι απέναντι στον θεό που -θεωρητικά- υπηρετούν και στο ποίμνιό τους.
Ο ιερέας που δεν χορήγησε το φαγητό συμπεριφέρθηκε απάνθρωπα, κάτι που δεν συνάδει και με την ιδιότητά του και με την χριστιανική διδασκαλία. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι ο Χριστός δεν αρνήθηκε τη συντροφιά της πόρνης και του τελώνη. Και μην ξεχνάμε το απόσπασμα από το κατά Ματθαίον 25:35-40 « Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε”. […]Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: “σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα”».
Ανάλογη ευθύνη όμως έχει και ο Αρχιεπίσκοπος. Γιατί κινητοποιήθηκε μόνο σε αυτήν την περίπτωση; Γιατί δεν εγκαλεί τους μητροπολίτες ανά την Ελλάδα που απειλούν ή θέτουν σε αργία τους μη εμβολιασμένους ιερείς; Γιατί δεν παίρνειθέση για το θέμα των υγειονομικών που τους πήραν το φαγητό μέσα από τα χέρια; Γιατί δεν αρθρώνει θεολογικό λόγο για όλους εκείνους τους συμπολίτες μας που εκβιάζονται και χάνουν την εργασία τους, αν δεν υποκύψουν στις ορέξεις του επίσημου κράτους που σαν αιμοδιψές θηρίο ζητάει το σώμα του πολίτη, ώστε να ρουφήξει μέχρι και την τελευταία ρανίδα ελευθερίας και αυτοδιάθεσης; Άλλωστε ο ίδιος δεν είπε ότι «Κάθε άνθρωπος είναι πρόσωπο και ως πρόσωπο αποτελεί εικόνα του Θεού»; Εκτός αν καταλήξουμε ότι κάποιοι είμαστε εικόνα του θεού και κάποιοι όχι. Αλλά να μας το πει ο Μακαριώτατος, να το γνωρίζουμε.
Σε άλλο άρθρο διαβάζουμε «Η εναντίωση της Ευρώπης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πόλεμο της Ρωσίας». Αλήθεια, για ποια ανθρώπινα δικαιώματα μιλάει ο αρθρογράφος; Για ποια Ευρώπη; Για αυτήν που πέταξε στα σκουπίδια με την πρώτη ευκαιρία τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, που καταρτίστηκε ακριβώς για να είναι φάρος πορείας σε τέτοιες δύσκολες εποχές που ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει και να μετατραπεί σε θηρίο; Μιλάει για την Ευρώπη του Μακρόν που ανερυθρίαστα δηλώνει ότι θέλει να τσαντίσει τους μη εμβολιασμένους Γάλλους στερώντας τους την ελευθερία τους; Μιλάει για την Ευρώπη του Ντράγκι που απαγορεύει τη χρήση των ΜΜΕ στους μη εμβολιασμένους Ιταλούς; Μιλάει για την Ευρώπη του Μητσοτάκη όπου ο ανεμβολίαστος υγειονομικός είναι εκτός εργασίας τόσους μήνες, ενώ μέσα στα νοσοκομεία έχουν νοσήσει ως και τα φορεία; Μιλάει για την Ευρώπη του Μάρκ Ρούτε που είχε στήσει μεγάφωνα αλλά Άουσβιτς στην Ολλανδία ,για να θυμίζει στους Ολλανδούς ότι ο ιός ζει ανάμεσά τους;
Και ενώ η Ευρώπη βρίθει… δικαιωμάτων, η δήλωση του Νόαμ Τσόμσκιγια τον πόλεμο στην Ουκρανία « Πλησιάζουμε το πιο επικίνδυνο σημείο στην Ιστορία της ανθρωπότητας» δεν περνάει απαρατήρητη. Εγώ θα του πω, με όλο το σεβασμό που του είχα αλλά δεν του έχω πια, ότι το πιο επικίνδυνο σημείο στην Ιστορία το πλησιάσαμε, όταν δήλωσε « οι ανεμβολίαστοι να φυλακιστούν στα σπίτια τους γιατί είναι εχθροί της κοινότητας». Γιατί με αυτήν του την δήλωση σηματοδότησε στην ουσία το πέρασμα από τη Δημοκρατία στον Ολοκληρωτισμό, από έναν δυτικό κόσμο δικαιωμάτων σε ένα κόσμο υποκρισίας, όπου κυριαρχούν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά!
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας σε εκπαιδευτικού περιεχομένου πονήματα, , ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί για θέματα της επικαιρότητας. Πρόσφατα τιμήθηκε με το 1ο βραβείο Διηγήματος στον 23ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ε.Τ.Ε.Π Κερατσινίου.
