Ήρθε το καλοκαιράκι και πέρασε και άφησε το νησάκι μας γυμνό και αποκαμωμένο. Πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν τόπο πανέμορφο, από τον οποίο όλοι απομυζούν ό,τι καλό μπορεί να προσφέρει; Όταν όλοι γίνονται «είλωτες» στο βωμό του χρήματος για να μπορούν μετά να ταξιδεύουν πολυτελώς στην πρωτεύουσα και τις χώρες του εξωτερικού με τον αέρα του businessman;
Το νησάκι μας άλλαξε. Έγινε αφιλόξενο. Αλλοιώθηκε. Η άλλοτε όμορφη ενέργεια, που αισθανόσουν ζώντας εδώ, μετατράπηκε σε ενέργεια σκληρή και αρνητική. «Βιάζεται» επανειλημμένα παρά τη θέλησή του και σε λίγο θα «γεννήσει» τα καινούρια πολυτελή διαμερίσματα, που φυτρώνουν σα μανιτάρια. Επί τρεις μήνες έβλεπες ανθρώπους μέσα στα νεύρα. Επιχειρηματίες πιεσμένους και καθόλου χαρούμενους παρά το γεγονός το ότι είχαν πολλή δουλειά, άρα και έσοδα. Είχαν δηλαδή επιτύχει τους στόχους της χρονιάς και με το παραπάνω! Κινδύνευε η ζωή σου σχεδόν καθημερινά κατά την οδήγηση, δεν έβρισκες τραπέζι στο αγαπημένο σου εστιατόριο, απέφευγες την αγαπημένη σου παραλία.
Το νησάκι μας πλέον διώχνει τους μόνιμους κατοίκους μακριά. Τους οδηγεί σε άλλους τόπους, όπου ίσως ο μαζικός τουρισμός δεν έχει επηρεάσει τόσο πολύ τη νοοτροπία και συμπεριφορά των ντόπιων. Τα σπίτια δυσεύρετα ή πανάκριβα ή μόνο για συγκεκριμένους μήνες του χρόνου. Πώς θα στήσεις έτσι σπιτικό; Πώς θα μείνει ο εκπαιδευτικός ή ο γιατρός υπό αυτές τις συνθήκες;
Έχει γίνει τόσο σημαντική η εκμετάλλευση του νησιού κατά τους θερινούς μήνες, που όλοι οι υπόλοιποι μάς περνούν αδιάφοροι. Δε μας ενδιαφέρει η επένδυση που κάνει ο μόνιμος κάτοικος και τους 12 μήνες του χρόνου, δεν μας ενδιαφέρει αν θα έχει επιλογές στην εργασία ή τη διασκέδαση, δεν μας ενδιαφέρει πώς θα ζει. Ίσως ο στόχος είναι να γίνουμε όλοι Μύκονος, αλλά είναι όντως αυτό που επιθυμούν οι ντόπιοι; Έχουν αναρωτηθεί πώς θα μοιάζει το νησί σε βάθος χρόνου;
Η ποσότητα με την ποιότητα δεν είναι πάντα αλληλένδετες. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, που λέμε. Γιατί οι τουρίστες επιστρέφοντας στις χώρες τους δε θα αναπαράγουν μόνο αυτά που μας «βολεύουν». Θα αναπαράγουν τις καθυστερήσεις των πτήσεων, τις αποσκευές που ήρθαν 1 ημέρα πριν αναχωρήσουν για την επιστροφή στη χώρα τους, την έλλειψη καθαριότητας, την τρομερή κίνηση στους δρόμους, την ακρίβεια, την αγένεια, το ότι δεν έβρισκαν να παρκάρουν και αναγκαστικά «έτρωγαν» κλήσεις, το ότι η ποιότητα του φαγητού σε πολλά εστιατόρια ήταν κατά πολύ κατώτερη της τιμής και άλλα τραγελαφικά, που λίγο πολύ όλοι τα ξέρουμε.
Γι’ αυτό καλό θα ήταν να «ξεκαβαλίσουμε» το καλάμι μας, να σκεφτούμε λίγο λογικά και να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Να βελτιώσουμε πρώτα τον τρόπο σκέψης μας και να μην απαιτούμε μόνο. Και κυρίως να φροντίσουμε τον τόπο, από όπου καταγόμαστε ή όπου διαμένουμε, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, δε θα το κάνει κανείς. Και σε λίγα χρόνια δε θα έχει να μας προσφέρει τίποτα ο ταλαίπωρος.
Γεννήθηκα στα Χανιά και στη συνέχεια έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ηράκλειο Κρήτης και παράλληλα εργάστηκα στην εστίαση και σε διαφημιστικές προωθήσεις προϊόντων. Από το 2014 ξεκίνησα να εργάζομαι σε τουριστικές επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα, όπως ξεναγήσεις, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, σέρβις κ.α. Ως ανήσυχο πνεύμα, διαρκώς παρατηρώ, προβληματίζομαι και δοκιμάζω καινούρια πράγματα με σκοπό την εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησα να εργάζομαι ως κοινωνική λειτουργός, ενώ στα ενδιαφέροντά μου συγκαταλέγονται η συγγραφή παραμυθιών, η χειμερινή κολύμβηση, η μαγειρική και τα ταξίδια.
