«Ο κόσμος βαρέθηκε τις υποσχέσεις»!

Ο Νικήτας Μαλλιάκας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρόδο. Είναι από τους λίγους παίκτες που έχει φορέσει την φανέλα της Ένωσης Ρόδου/Διαγόρα, του Ιάλυσου, της Ρόδου και του Διαγόρα αλλά και των Μικτών μας ομάδων. Ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα από την χωράφα (αλάνα) και τις υποδομές του Ορφέα Ρόδου και σιγά-σιγά έχτισε την καριέρα του. Ο ίδιος μίλησε στην έντυπη έκδοση του news12 sports και στον Ηλία Λοίζο.

ΕΡ. Νικήτα σε γνωρίζω από μικρό παιδί, σχεδόν από 12 χρονών. Μετά από τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο τι σε έχει ενθουσιάσει και τι σε έχει απογοητεύσει;
ΑΠ. Καταρχήν καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο με υγεία. Το κυριότερο από όλα είναι πως έχω κάνει πάρα πολλούς φίλους, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και με τους περισσότερους έχω επαφές μαζί τους. Πρόσφατα ήταν εδώ ο Σταύρος Λαμπράκης, συμπαίκτης μου από τον Ιάλυσο. Στο ποδόσφαιρο βέβαια δεν κάνεις μόνο φίλους αλλά και εχθρούς. Θέλω όμως να πιστεύω ότι οι εχθροί είναι λιγότεροι από τους φίλους.

ΕΡ. Υπάρχει κάποια διαφορά, σε ότι αφορά τα παιδιά, της εποχής που εσύ ξεκίνησες το ποδόσφαιρο με το σήμερα ;
ΑΠ. Εγώ ξεκίνησα από την παιδική ομάδα του Ορφέα, που μαζί με την ΑΕΠ ήταν από τις καλύτερες ακαδημίες. Τότε δεν είχαμε όλα αυτά που προσφέρουν σήμερα οι υποτιθέμενες ακαδημίες ποδοσφαίρου στα παιδιά. Θεωρώ πως τα παιδιά τα έχουν όλα σήμερα, ενώ εμείς τότε είχαμε μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια και τίποτα περισσότερο.

ΕΡ. Δηλαδή πιστεύεις ότι είναι καλύτερα τα πράγματα τώρα από ότι ήταν στην εποχή σου;
ΑΠ. Είναι καλύτερες οι συνθήκες και μόνο οι συνθήκες. Τότε π.χ ο Ορφέας κοίταζε να αναδείξει ποδοσφαιριστές και ανέδειξε αρκετούς που έπαιξαν τουλάχιστο επαγγελματικά, όπως ο Πόλυς Γεωργαλλής, ο Μερκούρης Μόσχου (σταμάτησε πολύ νωρίς), ο Παναγιώτης Μαθιός, ο αδελφός του Μερκούρης Μαθιός. Τώρα οι ακαδημίες κοιτάζουν περισσότερο το εισπρακτικό κομμάτι και λιγότερο να αναδείξουν παίκτες.

ΕΡ. Γνωρίζω ότι ασχολείσαι προπονητικά με μικρά παιδιά. Δίνουμε αυτά που πρέπει στα παιδιά η κοιτάμε μόνο την νίκη;
ΑΠ. Εγώ αυτή την περίοδο είμαι στις ακαδημίες των Ιπποτών και έχω το τμήμα των Τζούνιορ και το προπαιδικό. Εμείς και ο Γιώργος Δανάς, που ηγείται αυτής της προσπάθειας, κοιτάμε να αναδείξουμε παίκτες που θα πλαισιώσουν την πρώτη ομάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράσει παίκτες η ομάδα. Η δουλειά μας είναι από τις μικρές ηλικίες να αναδείξουμε παιδιά, παίκτες, με χαρακτήρα που θα ενταχθούν στην πρώτη ομάδα. Θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό η ομάδα των Ιπποτών αυτό το έχει καταφέρει. Το πρόβλημα όμως δεν είναι στην ομάδα των Ιπποτών αλλά στις μεγάλες ομάδες. Εκεί πρέπει να βάλουν στόχο να αναδείξουν παίκτες για τις μεγάλες ομάδες του νησιού μας.

ΕΡ. Είσαι από τους λίγους παίκτες που έχουν φορέσει την φανέλα της Ένωσης Ρόδου/Διαγόρα, του Ιάλυσου, της Ρόδου και του Διαγόρα. Τι θετικά και αρνητικά σου έχουν μείνει από αυτές τις ομάδες;
ΑΠ. Εγώ από αυτές τις ομάδες έχω να σκέφτομαι μόνο θετικά. Ξεκίνησα από τον Ορφέα, πήγα στην Ένωση με πάρα πολλούς Ροδίτες παίκτες. Πήγα στον Ιάλυσο πάρα πολλοί Ροδίτες παίκτες. Έφυγα από τον Ιάλυσο Γ΄ Εθνική και πήγα στην Ρόδο, Α΄ τοπικού όταν πήραμε το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Γ΄ Εθνική, πάρα πολλοί Ροδίτες παίκτες και ακολούθησε ο Διαγόρας με πολλούς Ροδίτες συμπαίκτες. Το λυπηρό αυτή την στιγμή είναι πως δεν υπάρχουν Ροδίτες ποδοσφαιριστέ. Ή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν Ροδίτες παίκτες ή δεν αναδεικνύονται.

ΕΡ. Τα παιδιά στην εποχή σου έβαζαν στόχο να παίξουν ποδόσφαιρο ενώ σήμερα μήπως επηρεάζονται από τρίτους παράγοντες;
ΑΠ. Είπα και πριν πως οι σημερινές συνθήκες είναι πολύ καλύτερες από τότε, με την μόνη διαφορά πως εμείς κάθε μέρα φεύγαμε από το σπίτι μας πηγαίναμε στην χωράφα (αλάνα) και παίζαμε κάθε μέρα μπάλα. Μαθαίνω τώρα ,πως πολλές ομάδες, ακαδημίες και να πάρουμε το εφηβικό τμήμα, ότι τα παιδιά κάνουν προπόνηση τρεις φορές την εβδομάδα. Δεν γίνεται τα παιδιά να βελτιωθούν με τρεις προπονήσεις. Νομίζω ότι κάθε μέρα πρέπει να παίζουν μπάλα, να πηγαίνουν κάθε μέρα γήπεδο η αλάνα. Είναι δύσκολο με τρεις φορές την εβδομάδα προπόνηση να θέλουμε να πάμε μετά στην πρώτη ομάδα και να είμαστε έτοιμοι. Εκεί μετά θέλει μια άλλη δουλειά και νομίζω ότι οι περισσότεροι προπονητές που ασχολούνται με την πρώτη ομάδα δεν έχουν είτε τον χρόνο, είτε την θέληση η και τους
χώρους προπόνησης για να δουλέψουν αυτά τα παιδιά.

ΕΡ. Δώσε μου ένα στίγμα για να δούμε που οφείλεται η πτώση, θα έλεγα, του Ροδίτικου ποδοσφαίρου;
ΑΠ. Είναι μια ερώτηση πολύ δύσκολη. Νομίζω το ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, κάνοντας τα ίδια λάθη εδώ και 20 χρόνια. Το αποτέλεσμα; Να φεύγουν άτομα από το ποδόσφαιρο που το αγαπούν, που ξοδεύουν πολύ χρόνο από την ζωή τους αλλά το κυριότερο από όλα ξοδεύουν πολλά χρήματα. Είναι καλό όλοι αυτοί που ασχολούνται με το άθλημα να προστατέψουν αυτούς τους ανθρώπους. Να πάψουν να λένε συνέχεια πρωταθλητισμό. Ο πρωταθλητισμός έρχεται στην πορεία. Να φτιάξουν πρώτα ποδοσφαιριστές, να φτιάξουν πρώτα τις εγκαταστάσεις που δεν υπάρχουν στην Ρόδο και μετά να σκεφτούν τον πρωταθλητισμό. Κουράστηκε ο κόσμος του νησιού να ακούει για πρωταθλητισμό και πρωταθλητισμό να μην βλέπει, και όταν συμβεί να γίνεται με λάθος τρόπο.

ΕΡ. Σε στενοχωρεί που μετά από τόσες προσπάθειες, μετά από τόσα χρόνια δεν έχουμε ομάδα στην Β΄ ή στην Α΄ Εθνική;
ΑΠ. Με στενοχωρεί σίγουρα αλλά γνωρίζοντας τόσο καλά το ποδόσφαιρο από τα 16 ως επαγγελματίας, θεωρώ ότι δεν δικαιούμαστε τίποτα περισ-σότερο από αυτό που έχουμε αυτή την στιγμή με αυτούς τους ανθρώπους που διοικούν το ποδόσφαιρο και με τις εγκαταστάσεις που έχουμε στο ροδίτικο ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι το μόνο που μπορούμε δικαιούμαστε είναι να έχουμε ομάδα στην Γ΄ Εθνική, να ξοδεύουμε άπειρα λεφτά μόνο και μόνο είτε για να σωθούμε, είτε για να βγούμε 7οι 6οι ή 5οι στην βαθμολογία. Το αποτέλεσμα, κανένας Ροδίτης.

ΕΡ. Είσαι υπέρ της μίας πανίσχυρης ομάδας με ενωμένους δυνατούς οικονομικά παράγοντες ή η κάθε μία να ομάδα να συνεχίσει τον δρόμο της;
ΑΠ. Παρόλο που αγωνίστηκα στην Ένωση Ρόδου/Διαγόρα θα μπορούσα να πω «ναι να γίνει μία πανίσχυρη ομάδα». Όχι, είμαι αντίθετος με αυτό. Η κάθε ομάδα έχει την δική της ιστορία, έχει τους δικούς της φιλάθλους και μπορεί να τραβήξει τον δρόμο της. Φυσικά να τραβήξει τον δρόμο μέχρι εκεί που μπορεί και όχι μέχρι εκεί που ονειρεύεται. Πρώτα φτιάχνουμε τις συνθήκες και μετά ονειρευόμαστε και εμείς αλλά υποσχόμαστε και στον κόσμο. Κουράστηκε από τις υποσχέσεις ο κόσμος. Αυτή την στιγμή έχουμε δύο ομάδες στην Γ΄ Εθνική τον Ιάλυσο και την Ρόδο. Εδώ ακόμα δεν έχουν σωθεί αυτές οι δύο ομάδες και άκουσα πρόσφατα από μία να λέει «σε λίγα χρόνια θα πάμε στην Ευρώπη», όταν δεν έχουνε εστίες για να κάνουν προπόνηση και εμείς ονειρευόμαστε την Ευρώπη. Αυτό ο κόσμος το κουράστηκε, το διαβάζει, το ακούει και γελάει με αποτέλεσμα τα γήπεδα μας να μην κόβουν ούτε 50 με 60 εισιτήρια.

ΕΡ. Ιάλυσος και Ρόδος έχουν κάνει φέτος πολλές μετεγγραφές εκτός Δωδεκανήσου. Θα μπορούσαν να έ-χουν Ροδίτες παίκτες στην θέση τους και όπου έβγαζε το αποτέλεσμα;
ΑΠ. Αυτό το έχω πει από το καλοκαίρι. Έχουν τεράστια ευθύνη εκείνοι που έφτιαξαν αυτά τα ρόστερ. Ήταν η χρυσή ευκαιρία στην περίοδο 2016-2017 να αναδειχτούν τα ταλέντα του νησιού μας, διότι υποβιβάζεται μια ομάδα. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε φτάσει στον Ιανουάριο του 2017, να έρχονται ποδοσφαιριστές αγνώστων στοιχείων, οι παίκτες δεν φταίνε και δεν τα υποτιμώ καλά κάνουν αλλά για μένα είναι αγνώστων, να παίρνουν θέσεις Ροδιτών τους οποίους δεν εμπιστευόμαστε. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε Κυριακή στο γήπεδο, είναι καθρέπτης το γήπεδο και αυτό ισχύει και για τους φιλάθλους. Αντί να βάλουμε ένα στοίχημα να αυξήσουμε την προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο, δυστυχώς κάθε Κυριακή τον μειώνουμε. Σε λίγο οι ποδοσφαιριστές θα αγωνίζονται μόνοι τους. Χάσανε μια χρυσή ευκαιρία, δύσκολα θα τους δοθεί ξανά γιατί του χρόνου από η Γ΄ Εθνική θα είναι πολύ δύσκολη. Την νέα περίοδο θα έχουμε τρεις ομάδες στην κατηγορία Διαγόρας, Ιάλυσος, Ρόδος, θα σωθούν και οι δύο φέτος, και δεν θα υπάρχουν έτοιμοι παίκτες για να τους πλαισιώσουν. Έτοιμοι παίκτες θα υπήρχαν αν φέτος παίρνανε ευκαιρίες τα παιδιά και του χρόνου οι ομάδες θα μπορούσαν να στηριχθούν και σε αυτά. Όμως αυτό δεν έγινε και θα τρέχουν πάλι να βρουν ποδοσφαιριστές από τη υπόλοιπη Ελλάδα.

ΕΡ. Ένα μήνυμα για τον κόσμο του νησιού μας;
ΑΠ. Ναι θα το δώσω αλλά πρέπει να το ακούσουν εκείνοι που διοικούν το ποδόσφαιρο στο νησί μας. Να προστατέψουν εκείνους που βάζουν τα χρήματα τους για να υπάρχουν στο ποδόσφαιρο και τα επό-μενα χρόνια. Να μην έρχονται για ένα δύο χρόνια, να ξοδεύουν τα χρήματα τους και μετά να μην θέλουν να περνούν ούτε έξω από τα γήπεδα. Τα γνωρίζεις και εσύ πολύ καλά και ο κόσμος. Ας τους προστατέψουν αυτούς τους ανθρώ-πους. Ας βγάλουν από το μυαλό τους τον πρωταθλητισμό, ας φτιάξουν εγκαταστάσεις να μπορούν να προπονούνται τα παιδιά, οι ομάδες και μετά όλα αυτά θα έρθουν σιγά-σιγά. Στην Τρίπολη και στο Αγρίνιο έφτιαξαν πρώτα εγκαταστάσεις και μετά ανέβαιναν σκαλί-σκαλί. Ο κόσμος τους εμπιστεύθηκε γιατί έκαναν σοβαρή δουλειά, όχι της καφετέριας και του καφενείου.
Επίσης, δεν θα γίνουμε όλοι ποδοσφαιριστές, διότι οι γονείς έχουν χάσει λίγο τον έ-λεγχο. Ένας είναι ο Μέσι και ένας ο Ρονάλντο. Πρώτα να μάθουμε το παιχνίδι, την χαρά και αυτό θα έρθει μόνο του. Όταν είναι αυτοσκοπός κάτι και το πιέζω, δύσκολα θα μας έρθει.