Για «παράνοια» που ζούμε τόσο στο θέμα του κορωνοϊού όσο και σε αυτό της κλιματικής αλλαγής, έκανε λόγο ο γιατρός και ερευνητής Κωνσταντίνος Φαρσαλινός. Ο ίδιος έκανε μια ακόμα ανάρτηση σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης και εξέθεσε τις απόψεις του.
Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτηση του κ. Φαρσαλινού:
«Λύσεις για την κοινωνία ή “λύσεις”-καταστροφή της κοινωνίας;
“Ο Boris Johnson τζογάρει με την άρση των lockdown στην Αγγλία”, μας ενημέρωναν οι έγκυροι δημοσιογράφοι του Ηνωμένου Βασιλείου στις 19 Ιουλίου.
Μπαράζ επιστολών από επιστήμονες-οπαδούς της “σωτήριας” κοινωνικής καταστολής και φυλάκισης, τον προειδοποιούσαν για την καταστροφή που έρχεται, και προειδοποιούσαν όλους μας ότι τα σχέδια του Johnson είναι απειλή για τον κόσμο.
Τελικά αν ο Johnson δεν είχε “τζογάρει” κάνοντας πράξη την άρση του lockdown, σήμερα θα ακούγαμε ότι η Αγγλία γλίτωσε 200.000 κρούσματα ημερησίως, με βάση την πρόβλεψη του εκατομμυριούχου μοντελίστα Ferguson. https://tinyurl.com/5nsdz5tk
Οι Έλληνες “ειδήμονες”, στο ίδιο μοτίβο, μας “έσωσαν” από 13.685 θανάτους στο πρώτο κύμα, και με τo επόμενο πολύμηνο lockdown μάλλον μας έσωσαν από 113.685 θανάτους. Και έπεται συνέχεια.
Τους τελευταίους μήνες ακούμε για 3000, 4000 και 5000 κρούσματα, για κύμα τον Οκτώβριο, το Σεπτέμβριο, τον Αύγουστο ή τον Ιούλιο. Σενάρια που αλλάζουν μέσα σε λίγες ημέρες. Προβλέψεις που προσομοιάζουν με τη ρουλέτα πολυτελούς καζίνο. Όπου κάτσει η μπίλια.
Για όποιον χαρακτηρίζει όλους αυτούς ως αστρολόγους, θα επισημάνω μια σημαντικότατη διαφορά. Οι αστρολογικές προβλέψεις δεν κοστίζουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια (αν όχι τρισεκατομμύρια) άχρηστης σπατάλης. Ούτε καταλήγουν στην κοινωνική καταστροφή και στους εκατομμύρια θανάτους που αναμένουμε να έχουμε τα επόμενα χρόνια από τη λαίλαπα των ισοπεδωτικών μέτρων που λαμβάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, και που τελικά είναι αμφίβολο αν έσωσαν κάποιους από τον COVID αλλά είναι βέβαιο πως καταστρέφουν και θα καταστρέψουν πολλούς. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που πανηγυρίζουν, αφού τα τρισεκατομμύρια κάπου καταλήγουν.
Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Εκβιασμοί ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Εμμονή στην “επιστημονική” παράνοια των άχρηστων rapid και self-tests που γίνονται τυφλά, οριζόντια, και επαναλαμβανόμενα χωρίς καμία υποψία μόλυνσης. Με αξιοπιστία για τα σκουπίδια, βέβαια, που ούτε ο ΠΟΥ δεν στηρίζει. Μια πρακτική που προκαλεί ειρωνικό γέλιο σε οποιονδήποτε έχει στοιχειώδη γνώση μαθηματικών και στατιστικής, ακόμη και σε φοιτητές. Πολλοί μιλούν για αποβολή σπουδαστών από πανεπιστημιακές σχολές και μεταπτυχιακά (ήδη συμβαίνει), επειδή δεν εμβολιάστηκαν.
Οι εκβιασμοί και ο ψυχικός βιασμός των ανήλικων μαθητών, των ΠΑΙΔΙΩΝ, ξεκίνησαν ήδη, με την αρωγή του Υπουργείου Παιδείας και την υποστήριξη της επιστημονικής κοινότητας. Ατελείωτα τεστ και εμβολιαστικοί εκβιασμοί, που όσο προχωρούν οι εγκρίσεις (5 ετών και άνω, στη συνέχεια 6 μηνών και άνω) τόσο θα επεκτείνονται, όπως περίμενα από τις 6 Απριλίου. Εκβιασμός στα παιδιά, για ιατρική πράξη με αμφίβολο προσωπικό όφελος. ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ. Όλα για τη μάζα, για το ανύπαρκτο τείχος ανοσίας που μόνο συνειδητά ανόητοι και ανεγκέφαλοι υποστηρίζουν πλέον. Εκβιασμοί που προκαλούν απόγνωση σε πολλούς ανθρώπους, και πλέον καταλήγουν να επιδιώκουν να μολυνθούν.
Πλέον δεν θα μπορείς να ζήσεις, μια εκτίμηση που παρόλο που την είχα κάνει δημόσια από τις 27 Νοεμβρίου δεν φαντάστηκα ότι θα έφτανε στην σημερινή κατάσταση, με τόσο θράσος και χυδαιότητα. Μια πρακτική ανήθικη για επιπλέον λόγους. Ουδείς φέρει την ευθύνη για τις βλάβες που προκαλούν οι εκβιασμοί, ενώ η ολοκληρωτική πρακτική που εφαρμόζουν κυβερνήσεις και επιστήμονες καταργεί την ενήμερη και ελεύθερη συναίνεση σε ιατρική πράξη, κάτι που έχει τεράστιες νομικές συνέπειες. Ακόμη κι όταν αυτοί οι εκβιασμοί γελοιοποιούνται από την ίδια την πραγματικότητα, η κάλυψη από τον μανδύα της “επιστημονικότητας” νομίζουν ότι θα “απενοχοποιήσει” το έγκλημα που διαπράττουν δίνοντάς του θρησκευτικά/δογματικά χαρακτηριστικά.
Και φτάνουμε στην κλιματική αλλαγή
Ένα πρόβλημα που μας απασχολεί από τα τέλη του 19ου αιώνα, με την περίοδο “Early Twentieth Century Warming” (1890-1940). Το πρόβλημα της επισιτιστικής κρίσης, που συνδυάζεται με την κλιματική αλλαγή, μας απασχολεί από τα τέλη του 18ου αιώνα με την Μαλθουσιανή θεωρία.
Σήμερα το βιώνουμε πιο έντονα στην Ελλάδα, με αφορμή τις πυρκαγιές. Τελικά οι πυρκαγιές ήταν μάλλον ένα “απαραίτητο κακό”, που είχε την κατάλληλη έκταση και ένταση ώστε να “συνειδητοποιήσουμε” το πρόβλημα. Πολλοί αναφέρουν σενάρια ότι οι φωτιές έγιναν για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Ανάγκασαν έτσι ακόμη και τη πρόεδρο της WWF να απορρίψει τα σενάρια, χωρίς να έχω υπόψη μου αν ο οργανισμός έχει μετονομαστεί σε World Wind-turbine Fund.
Παρόλα αυτά, η δαιμονοποίηση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής και των ΑΠΕ είναι μια επιφανειακή προσέγγιση, που ίσως κάποιοι εσκεμμένα προτάσσουν. Λίγοι παρατήρησαν ότι το σχέδιο “ανασυγκρότησης” περιλαμβάνει και σχέδιο “αναδόχων αναδάσωσης”. Μεγάλες εταιρείες λοιπόν θα “υιοθετήσουν” δάση στα πλαίσια ανασυγκρότησης τους, ή μήπως και εκμετάλλευσής τους; Πόσο λογικό θεωρούν κάποιοι ότι ένα σχέδιο παραχώρησης τεράστιων δημόσιων εκτάσεων δωρεάν, θα πραγματοποιηθεί για φιλανθρωπικές κι όχι για φιλανθρωκαπιταλιστικές δράσεις; Μήπως η αναδοχή θα επεκταθεί και σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, που πλέον καθίστανται άχρηστες για τους πολίτες που μέχρι σήμερα τις εκμεταλλεύονταν; Εσείς αν ήσασταν επιχειρηματίας, θα προτιμούσατε να επενδύσετε αγοράζοντας ιδιόκτητη γη ή λαμβάνοντας ως “δώρο” ατελείωτες και ανεκμετάλλευτες υπό άλλες συνθήκες δημόσιες εκτάσεις; Πόσο κοντά είμαστε στο σενάριο που μόλις πριν από 3 ημέρες ανέφερα:
“• Δεν γίνεται να απαιτείτε δωρεάν βόλτες σε πάρκα, πλατείες και δάση, και να κινδυνεύουμε να χάσουμε από την ανευθυνότητά σας και τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία θα μπορούσε να προστατεύσει (με το κατάλληλο αντίτιμο).”
Η διαχείριση των υπαρκτών προβλημάτων της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής μοιάζουν με τη φωτιά, που δεν ανησυχείς ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε μια απόκρημνη πλαγιά και τη βλέπεις με τα κιάλια από το σπίτι σου, αλλά πολύ σύντομα καταλήγει στην αυλή του σπιτιού σου. Και τότε κυριολεκτικά καίγεσαι. Η φωτιά της πανδημίας δεν είναι απλά στην αυλή αλλά έχει ήδη μπει στο σαλόνι πολλών, και ακολουθεί σύντομα το δεύτερο “΄πύρινο κύμα” της κλιματικής αλλαγής.
Μην χάνετε το χρόνο σας σε επιστημονικές αντιπαραθέσεις. Το προσπαθήσαμε αρκετοί, και καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει λογική και συνεννόηση. Όσο αφελές και γελοίο είναι να πιστεύει κανείς ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, άλλο τόσο γελοίο είναι να θεωρούμε ότι οι εταιρείες “ανάδοχοι αναδάσωσης” θα σώσουν τα δάση χωρίς οικονομικό όφελος, ή ότι το γενικότερο φαινόμενο του φιλανθρωκαπιταλισμού που ζούμε σήμερα έχει σχέση με την πραγματική έννοια της φιλανθρωπίας.
Όλα αυτά τα ζητήματα είναι ξεκάθαρα ΠΟΛΙΤΙΚΑ. Είναι άλλωστε δύσκολο να πιστέψει κανείς πως αυτή η παράνοια οφείλεται σε ανικανότητα και ειλικρινή σφάλματα. Το κέρδος και η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι θεμιτά και αναπόσπαστα μέρη της κοινωνίας που ζούμε. Έχουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και την πρόοδο της κοινωνίας. Η πολιτική όμως θέτει τις συνθήκες διαμόρφωσης της κοινωνίας και τους στοιχειώδεις κανόνες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η “πώληση συνειδήσεων” πολιτικής και επιστήμης απειλεί την υπόσταση, την ίδια την ύπαρξη της κοινωνίας. Mε συμπεριφορές που παραπέμπουν ορισμένες φορές σε αδίστακτους dealers, δεν μετατρέπεις την καταστροφή σε ευκαιρία για την κοινωνία. Χρησιμοποιείς την καταστροφή για να εξοντώσεις την κοινωνία.
Γι’ αυτό κανείς δε μιλάει σήμερα για την πραγματική πηγή όλων των προβλημάτων, που είναι η φτώχεια (υλική, πνευματική και συνειδησιακή).
Τα αναγνωρισμένα προβλήματα της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής χρήζουν αντιμετώπισης, και με λελογισμένα υγειονομικά μέτρα, και με ΑΠΕ, και με τη χρήση υδρογόνου (που είναι σαφώς οικολογικότερη των ρυπογόνων και ενεργοβόρων μπαταριών), και, κυρίως, με μια ολοκληρωμένη αλλά ισορροπημένη στρατηγική. Αλλά επειδή τα προβλήματα αφορούν την κοινωνία, η αντιμετώπιση οφείλει να γίνεται πάντα με σεβασμό στην κοινωνία και στον άνθρωπο. Όχι βιάζοντας τους πολίτες, τη ζωή τους και τα δικαιώματά τους.
Την ώρα που οι φωτιές ακόμη μαίνονται σε Ηλεία, Αρκαδία και Εύβοια, ενώ εμείς αποβλακωνόμαστε με τις ταξιδιωτικές εκπομπές και τις ταινίες της εκτός τόπου και χρόνου ελληνικής τηλεόρασης, οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι.
Η πολιτική, σχεδόν στο σύνολό της σήμερα, αποδεικνύεται αδίστακτη απέναντι σε όλους. Ακόμη και απέναντι στα παιδιά. Πόσο πιο αδίστακτοι από το να “αποδίδουν ελευθερίες σε όσους το δικαιούνται”; Ξεπέρασαν προ πολλού, όλοι μαζί, αδιανόητες κόκκινες γραμμές. Το ίδιο, δυστυχώς, συμβαίνει και με σημαντικό κομμάτι του επιστημονικού κατεστημένου. Είναι ικανοί να ισοπεδώσουν τα πάντα, και ήδη το κάνουν.
Η “σωτηρία” πατώντας την κοινωνία στο λαιμό με τη μπότα, είναι πρακτική που έχει καταγραφεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας. Τέτοιες σελίδες ξαναγράφονται σήμερα, ανεξίτηλα. Και πολύ φοβάμαι ότι θα καθορίσουν τη σύγχρονη ιστορία. Το βέβαιο είναι πως κανείς αδίστακτος δεν θα βρει διέξοδο με δηλώσεις συγγνώμης, ψευτο-προθέσεις παραίτησης, υποκριτική αλλαγή γνώμης και πλεύσης, ή επίπλαστες συμπλεύσεις και συμπορεύσεις. Η κοινωνία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη στην οριστική, αμετάκλητη και αμετακίνητη καταδίκη του κάθε αδίστακτου».
